เรื่องเล่าตาพร

สมัยที่ผมยังเป็นเด็ก อายุสัก 11 12 ขวบ ยุคนั้นมีครอบครัวละแวกบ้านหลายครอบครัว ที่มีคนในบ้านเป็นทหาร จะถูกส่งตัวไปรบที่สงครามเกาหลี หนึ่งในนั้นมีครอบครัวของเพื่อนร่วมชั้นเรียนผมคนหนึ่ง ที่พ่อของเขาเป็น

เรื่องนี้มาจากรุ่นพี่ที่ทำงานครับ แกเล่าให้ฟังตอนนั่งกินข้าวด้วยกัน ตอนแรกแกจะเอาไปเล่าใน the ghost แต่กลัวคนจะไม่ชอบเพราะมันไม่มีผี! ส่วนตัวผมว่ามันแปลกดีก็เลยขอแกเอามาเล่าในนี้ แกบอกผมว่ามีตั้งชื่อ

คำเตือน : เรื่องสั้นเรื่องนี้  สงวนสิทธิ์ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่ในทุกช่องทางโดยไม่ได้รับอนุญาต คุณย่า       พุทธศักราช 2538 ครอบครัวของผมเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่ขึ้น  ก่อนอื่

คือเราตั้งแต่จำความได้ เราโดนยายตีบ่อยมากแต่หนักขึ้นตอนตอนอนุบาล2เราจำอะไรไม่ได้ว่าทำอะไรให้ยายไม่ถูกใจแต่่เรื่องโดนตีเราจำได้ทุกอย่าเงเลยตอนอนุบาง2เราโดนยายจับหัวกดน้ำแล้ววเขาก็ถามว่าจำไหม พอเราไม่ตอ

คุณอร เรื่องไม่เคยเชื่อเลยเจอเอง คุณอร : ต้องอธิบายก่อนนะคะ เมื่อก่อนตอนช่วง 10-11 ขวบ เราอยู่คนละที่กับพ่อ เพราะพ่อไปมีครอบครัวใหม่ที่ จังหวัดเลย เราอยู่กรุงเทพ ช่วงปิดเทอมย่าจะพาไปหาพ่อ มีช่วงปิดเท

สวัสดีค่ะหนูเป็นเด็กผู้หญิงที่เติบโตมากับคนแก่นั่นก็คือย่าหนูเองค่ะ ตอนนี้ย่าหนูอายุได้ 70+ แล้วหนูรักย่ามาก ๆ ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะเจ็บป่วยเจียนตายก็มีย่านี่แหละค่ะที่อยู่ดูแล หิวข้าวอยากกินนั่นกินนี