ผมชอบอาจารย์ครับ

อาจารย์ครับ ผมต้องกราบขอโทษอาจารย์นะครับ กับสิ่งที่ผมกำลังจะบอกอาจารย์. ในตอนนั้นที่เราเริ่มรู้จักกัน เรารู้จักกันในสถานะอาจารย์กับศิษย์ ผมรู้ตัวมาโดยตลอดครับ ว่าจุดประสงค์ที่ผมเข้าไปคุยกับอาจารย์คืออะไร แต่ผมก็ไม่กล้าแสดงความรู้สึกนั้นได้มากครับ เพราะผมคิดว่ามันไม่ควรรู้สึกแบบนี้กับอาจารย์ แต่ตอนนี้ผมไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้ว แล้วผมคิดว่าผมก็ควรบอกอาจารย์ครับ ว่าผมชอบอาจารย์. มันอาจจะไม่ควรรู้สึก แต่ผมก็รู้สึกไปแล้ว. ถ้าวันนั้นผมเลือกที่จะไม่ทักไปทำความรู้จักกับอาจารย์ วันนี้เราก็คงไม่ได้รู้จักกันครับ. อาจารย์อาจจะรู้สึกไม่ดี หรือไม่อยากคุยกับผมต่อ แต่ผมก็เข้าใจครับ. ผมยอมรับกับสิ่งที่ผมเลือกจะทำครับ. ทั้งหมดที่ผมเข้ามาทำความรู้จัก พยายามอยากคุยด้วยตลอด เพราะผมชอบอาจารย์ครับ. สุดท้าย ไม่ว่าอาจารย์จะรู้สึกยังไงหรือไม่รู้สึกยังไงกับผมต่อ ผมยังคงรู้สึกเหมือนเดิมกับอาจารย์นะครับ ขอบพระคุณครับ
                                                                                                                                                                                                    นศ.
                                                                                                                                                                                               20/5/2565