คือเราเรียนอยู่อาชีว แล้วห้องเรามีเพื่อนคนนึงเป็นเด็กพิเศษสมองช้า ต้องคอยให้เพื่อนดูแลตลอด ทำอะไรเองไม่เป็น เวลาจะทำอะไรจะไปไหนจะพูดประมาณว่า"ทำให้เราหน่อย เราไม่ไหวแล้ว" แต่ถ้าเราไม่ทำให้เค้าก็จะบอกว่าเราไม่ใช่เพื่อน เป็นเพื่อนกันก็ทำให้หน่อย คือเค้าไม่ได้ขอร้องอ่ะค่ะมันอารมณ์ประมาณบังคับเลย แล้วเหมือนเค้าจะติดนิสัยจากการโดนตามใจมากๆ เพื่อนจากรร.เก่าคอยทำอะไรให้ตลอด แต่สำหรับกลุ่มเราก็คือต้องให้เค้าทำอะไรเองบ้าง ไม่ใช่ให้เพื่อนคอยช่วยคอยทำให้อยู่ตลอด ลำพังแค่ตัวเราเองก็ยังจะเอาไม่รอดเลยค่ะ แล้วเพื่อนที่เป็นเด็กพิเศษเค้าก็พูดไม่รู้เรื่องด้วยค่ะ มันสื่อสารกับเค้ายากมาก แล้วเวลาเค้ามีอะไรเค้าไม่เดินมาหาเค้าเอาแต่เรียกให้เราไปหาเค้าตลอดเลย(ไม่ใช่แค่กับเราคนเดียวนะคะ เพื่อนเราก็ด้วย)เวลาลงบันไดจะไปเรียนวิชาต่อไปคือลงช้ามากกก กินข้าวก็คือช้ามากๆๆๆเลยค่ะ เรากับเพื่อนก็ต้องรอตลอด แล้วเวลากินข้าวเนี่ยถ้าไม่กินด้วยกันก็คือจะไม่กินเลย เค้ากินนะคะเเต่กินนิดเดียว บอกได้คำเดียวเลยค่ะว่าเหนื่อย เหนื่อยมาก แค่เดินใส่คัทชูเจ็บตีนก็เหนื่อยพอแล้วยังต้องมาเหนื่อยกับอะไรที่มันไม่ใช่หน้าที่เราด้วยซ้ำ ดูแลได้อ่ะดูแลได้นะ แต่คนๆนี้คือมันเกินไปจริงๆ มันมากเกินไป นี่เคยมีเพื่อนตอนประถมที่เป็นออทิสติกเค้ายังดูแลตัวเองได้เลยค่ะ(ปัจจุบันรักษาหายแล้ว)
ขอวิธีรับมือกับเด็กพิเศษทีค่ะ