สวัสดีค่ะ เราใช้เวลานานอยู่พอสมควรเลยในการตัดสินใจมาตั้งกระทู้เพราะจุดประสงค์คืออยากจะแชร์เรื่องราวของตนเองที่พบเจอมาค่ะ คือเรื่องมันเกิดระหว่างคุณแม่กับพ่อเลี้ยงค่ะ ด้วยนิสัยของพ่อเลี้ยงที่ค่อนข้างจะอารมณ์ร้อนและหวงแม่มากค่ะ เวลาจะไปไหนมาไหนก็ต้องโทรรายงานบอกเสมอ ทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัวเลย รู้สึกไม่ค่อยมีความสุขที่ต้องเป็นแบบนี้ ด้วยปัญหาหลายๆอย่างและความหึงหวงหรือบางที่ก็มีอาการเมามา เขาก็มักจะชวนแม่เราทะเลาะค่ะ จนบางครั้งก็มีตบตีทำร้ายร่างกาย บางครั้งก็จะทำลายข้าวของภายในบ้านจนเสียหายไปหลายอย่างเลยค่ะ เราเห็นแม่เราร้องไห้และอดทนกับมันมานานกว่าสิบปีค่ะ ตั้งแต่ที่แม่อยู่กินกับพ่อเลี้ยงคนนี้ในครอบครัวก็มักจะเกิดเรื่องทะเลาะวิวาท หรือมีความรุนแรงเกิดขึ้นตลอดค่ะ แต่ที่เรารู้สึกว่ามันเรื่มรุนแรงก็คือ ตอนที่พ่อเลี้ยงบีบคอแม่เราแล้วก็เอาปืนขู่ค่ะ ซึ่งเรื่องนี่เราไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์แต่น้องชายเป็นคนมาเล่าให้ฟังค่ะ
ล่าสุดก็มีอีกค่ะพึ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน ก็คือมันตบตีแม่เราค่ะ จนแม่เราเองก็ทนไม่ไหวในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะหนีออกมา ซึ่งตอนนี้เราก็รู้สึกว่าแม่ยังไม่ปลอดภัยเพราะด้วยความที่มันค่อนข้างเส้นใหญ่ มีเพื่อนที่เป็นตำรวจเยอะ เพระาเขาค่อนข้างเป็นที่รู่จักค่ะ ก็เลยจับสัญญาณตามมาจนเกือบเจอแม่เราค่ะ เรารู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องเลย ยิ่งตอนช่วงนึงที่รุนแรงมากจนต้องแจ้งตำรวจ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรค่ะ แค่ไกล่เกลี่ยเท่านั้น เราตั้งกระทู้มาก็เพื่ออยากจะมาแชร์ประสบการณ์ให้ฟังค่ะว่ามันน่ากลัวจริงๆ และน่าเศร้ามากเพราะ แม่ เรา และน้องต้องทนกับอะไรแบบนี้มานานมากค่ะ ทั้งเราและน้องเองก็ยังอยู่ในวัยเรียนอยู่ค่ะ แต่พอเวลามีอะไรเรากับน้องก็คุยกันตลอดค่ะ ถ้ามองในแง่บวกเราก็ดีใจนะคะที่ในที่สุดแม่ก็ตัดสินใจออกมา แต่ก็อย่างที่บอกไปว่าก็ยังไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ เรามีความคิดว่าจะติดต่อทางมูลนิธิเข้าไปขอความช่วยเหลือค่ะหรือใครมีอะไรเสนอมาได้เลยนะคะ เราพร้อมรับฟังค่ะ
แชร์ประสบการณ์ความรุนแรงในครอบครัว
ล่าสุดก็มีอีกค่ะพึ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน ก็คือมันตบตีแม่เราค่ะ จนแม่เราเองก็ทนไม่ไหวในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะหนีออกมา ซึ่งตอนนี้เราก็รู้สึกว่าแม่ยังไม่ปลอดภัยเพราะด้วยความที่มันค่อนข้างเส้นใหญ่ มีเพื่อนที่เป็นตำรวจเยอะ เพระาเขาค่อนข้างเป็นที่รู่จักค่ะ ก็เลยจับสัญญาณตามมาจนเกือบเจอแม่เราค่ะ เรารู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องเลย ยิ่งตอนช่วงนึงที่รุนแรงมากจนต้องแจ้งตำรวจ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรค่ะ แค่ไกล่เกลี่ยเท่านั้น เราตั้งกระทู้มาก็เพื่ออยากจะมาแชร์ประสบการณ์ให้ฟังค่ะว่ามันน่ากลัวจริงๆ และน่าเศร้ามากเพราะ แม่ เรา และน้องต้องทนกับอะไรแบบนี้มานานมากค่ะ ทั้งเราและน้องเองก็ยังอยู่ในวัยเรียนอยู่ค่ะ แต่พอเวลามีอะไรเรากับน้องก็คุยกันตลอดค่ะ ถ้ามองในแง่บวกเราก็ดีใจนะคะที่ในที่สุดแม่ก็ตัดสินใจออกมา แต่ก็อย่างที่บอกไปว่าก็ยังไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ เรามีความคิดว่าจะติดต่อทางมูลนิธิเข้าไปขอความช่วยเหลือค่ะหรือใครมีอะไรเสนอมาได้เลยนะคะ เราพร้อมรับฟังค่ะ