เปิดจดหมายผูกคอตายชายชู้ดับ
ต้องยอมรับกรรมกรายโรคร้ายแฝง
ตามเยียวยาคืนร้ายไม่รุนแรง
ตบเต็มแรงเรียกสติสันติมา
บทสรุปค่ำคืนที่ผ่านพ้น
ยอมจำนนเทใจไร้กังขา
แสดงได้สุดจัดไม่ขัดตา
สมราคาจริงแท้แม่กวางจอย
.........
โฉนดและจดหมายน้อยส่งถึงคุณนายยังมิวายจะเล่นองค์ไม่เปิดอ่านทันที รอจนหลับไปแล้วสะดุ้งตื่นมา จึงเปิดดู บร๊ะเจ้า จดหมายหล่นร่วงจากมือ พร้อมสำนึกของนางได้กลับมา เสียใจมากไปลากเก้าอี้ พร้อมผ้าผืนยาวเตรียมผูกคอตาย กะจะไปขอโทษรินบนสวรรค์ ซึ่งคงจะคนละภพภูมิ นางคงลืมคิดไป
ผูกห้อยจนสำเร็จ สะใภ้เล็กก็ดันมาเห็น ต้องช่วยสิเพราะนางคือสายอภัย โอ้! พยุง ประคองร่าง เอาเท้าเขี่ยเก้าอี้ ซึ่งไม่ถึง คว้าแจกันได้เอามาทุ่มให้แตก เสียงนี้คนทั้งบ้านด่วนมาที่เกิดเหตุ ช่วยเหลือเต็มที่จนคุณนายคืนสติ " พวกเธอมาช่วยชั้นทำไมชั้นจะไปหารวยริน" สติแตกมาก โดนซะ ใบศรีตบหน้าเต็มแรงเรียกสติกลับมา ให้สติคุณนายผ่านล่ามใบบุญ นางถึงกับกอดคนที่นางเกลียดที่สุด ฉากนี้มีความซึ้ง คุณนายได้หลุดพ้นและตาสว่าง (กว่าจะรู้ ดีนะสะใภ้ไม่ล่วงหน้าไปก่อน)
กล่าวถึงเด่นชัยคืนนั้นที่ถูกแทง ได้รับการรักษาและระบิลได้มอบเงินให้กลับตจวไป พบว่าตัวเองติดโรคร้ายคงไม่ได้รับการรักษา เงินหมดเลยพาร่างพุพอง โซซัดโซเซมาพระนคร แต่ไม่ทันเจอคุณนายโรคกำเริบหมดลมหายใจภายในวัดที่ตุ้นเคย สองป้าตัวจี๊ดมาเห็น รีบเร่งนำความสู่บ้านเรือนบุญ คุณนายทำเฉยๆ ลับหลังสุดตระหนก ปลอบใจตัวเองคงแค่พาหะ มีหรือจะรอด (กองแช่งเยอะซะด้วย 555)
เชิญร่วมสนทนากันได้ค่ะ
ปล. เล่นดีจนถึงกับต้องขียนกลอนอวย
บ่วงใบบุญ: เปิดจดหมาย ผูกคอตาย ชายชู้ดับ
ต้องยอมรับกรรมกรายโรคร้ายแฝง
ตามเยียวยาคืนร้ายไม่รุนแรง
ตบเต็มแรงเรียกสติสันติมา
บทสรุปค่ำคืนที่ผ่านพ้น
ยอมจำนนเทใจไร้กังขา
แสดงได้สุดจัดไม่ขัดตา
สมราคาจริงแท้แม่กวางจอย
.........
โฉนดและจดหมายน้อยส่งถึงคุณนายยังมิวายจะเล่นองค์ไม่เปิดอ่านทันที รอจนหลับไปแล้วสะดุ้งตื่นมา จึงเปิดดู บร๊ะเจ้า จดหมายหล่นร่วงจากมือ พร้อมสำนึกของนางได้กลับมา เสียใจมากไปลากเก้าอี้ พร้อมผ้าผืนยาวเตรียมผูกคอตาย กะจะไปขอโทษรินบนสวรรค์ ซึ่งคงจะคนละภพภูมิ นางคงลืมคิดไป
ผูกห้อยจนสำเร็จ สะใภ้เล็กก็ดันมาเห็น ต้องช่วยสิเพราะนางคือสายอภัย โอ้! พยุง ประคองร่าง เอาเท้าเขี่ยเก้าอี้ ซึ่งไม่ถึง คว้าแจกันได้เอามาทุ่มให้แตก เสียงนี้คนทั้งบ้านด่วนมาที่เกิดเหตุ ช่วยเหลือเต็มที่จนคุณนายคืนสติ " พวกเธอมาช่วยชั้นทำไมชั้นจะไปหารวยริน" สติแตกมาก โดนซะ ใบศรีตบหน้าเต็มแรงเรียกสติกลับมา ให้สติคุณนายผ่านล่ามใบบุญ นางถึงกับกอดคนที่นางเกลียดที่สุด ฉากนี้มีความซึ้ง คุณนายได้หลุดพ้นและตาสว่าง (กว่าจะรู้ ดีนะสะใภ้ไม่ล่วงหน้าไปก่อน)
กล่าวถึงเด่นชัยคืนนั้นที่ถูกแทง ได้รับการรักษาและระบิลได้มอบเงินให้กลับตจวไป พบว่าตัวเองติดโรคร้ายคงไม่ได้รับการรักษา เงินหมดเลยพาร่างพุพอง โซซัดโซเซมาพระนคร แต่ไม่ทันเจอคุณนายโรคกำเริบหมดลมหายใจภายในวัดที่ตุ้นเคย สองป้าตัวจี๊ดมาเห็น รีบเร่งนำความสู่บ้านเรือนบุญ คุณนายทำเฉยๆ ลับหลังสุดตระหนก ปลอบใจตัวเองคงแค่พาหะ มีหรือจะรอด (กองแช่งเยอะซะด้วย 555)
เชิญร่วมสนทนากันได้ค่ะ
ปล. เล่นดีจนถึงกับต้องขียนกลอนอวย