คือขอเกริ่นก่อนนะคะ สภาพแวดล้อมรอบบ้านหรือในบ้านไม่ค่อยเป็นที่น่าพึงใจเสียเท่าไหร่ ไม่รู้จะอธิบายยังไงเลยค่ะ แหะๆ แต่จะพยายามเล่าอย่างละเอียดนะคะ เพราะยาวมากก
เนื่องจากที่บ้าน พ่อเป็นคนดื่มเหล้าหนัก ดื่มเป็นชีวิตจิตใจ ตั้งแต่จำความได้ ที่บ้านเรามีกันอยู่ 3 คน พ่อ แม่ และเรา และบ้านข้างในเป็นบ้านของยายซึ่งอาศัยอยู่กับพี่และตาค่ะ
คือพ่อเป็นคนที่เมื่อเหล้าเข้าปากแล้ว ก็กลายเป็นอีกคน ด่ากร่างไปทั่ว ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น แม้แต่เราซึ่งที่เป็นลูก เคยทำร้ายร่างกายทุบตี จนเข้าโรงพยาบาล แม่เคยแจ้งตำรวจแต่ทางนั้นก็หาสนใจอะไร ปล่อยไปตามระเบียบอย่างทุกครั้ง และเขาสาปแช่งเราสารพัด ด่าทอเราจนรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เขาไม่เคยดูดำดูดีเราเลย อยู่บ้านคนเดียวก็ชอบมาด่า หาเรื่องบ่อยครั้ง ไม่เคยช่วยอะไรเลยในด้านค่าใช้จ่ายหรือความเป็นพ่อ ซึ่งแม่เป็นเสาหลักมาตลอด ในระหว่างเรียนเราก็พยายามหารายได้เล็กๆ น้อยๆ มาช่วย เพราะไม่สบายบ่อย พ่อก็เกาะแม่กินไปวันๆ แม่ไม่มีให้ก็คอยแต่ด่า หาเรื่อง ซึ่งแม่ไม่ค่อยยอมหรอกค่ะ เพราะว่าพ่อก็ชอบด่าแม่ของแม่ หรือยายนั่นเอง บางครั้งก็แอบน้อยใจ ที่ไม่สามารถทำอะไรได้ จนแม่ทนไม่ไหวเนื่องจากพ่อจะทำร้ายร่างกายเรา กับแม่ และยายเลยแจ้งตำรวจ ตำรวจให้เหตุผลว่า เป็นเรื่องของครอบครัว ไม่สามารถทำอะไรได้ แต่พอมีหลายต่อหลายครั้งอีกแม่ก็แจ้งอีก ตำรวจก็พาไปโรงพัก ต่อมาจนตำรวจเอือมระอา ล่ะมั้งคะ มาดูที่บ้านแต่ก็ไม่ทำอะไร สงสัยต้องมีเหตุคนตาย หรือคดีร้ายแรงก่อน
บอกก่อนว่าแม่กับยาย ก็ไล่พ่อให้กลับบ้านเกิดเขานับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาไม่กลับไป ไม่ยอมไปไหน มิหนำซ้ำอยู่ที่นี่ก็ยังทำนิสัยแบบเดิม
อยากรู้มั้ยคะ ว่าเขาเอาเหล้ามาจากไหน เอามาจากคนที่มาจ้างเขา หรือมารับเขาจากบ้านไปทำงาน ส่วนมากจ้างเป็นค่าเหล้าค่ะ และคนที่เป็นครูอยู่บริเวณหมู่บ้านเดียวกันเขาจ้างค่ะ เคยขอร้องหลายครั้ง ว่าอย่ามาข้องเกี่ยวหรือยุ่งกับครอบครัวเรา แต่ไม่เป็นผล
ยอมรับเลยค่ะว่าไม่นับถือเขาว่าเป็นพ่ออีกแล้ว นับตั้งแต่เขาบอกไม่ใช่ลูก หรือสาปแข่ง ไม่สนใจว่าจะเป็นคนอกตัญญู ถึงจะเป็นเพราะน้ำเมา
มีครั้งหนึ่งเราอยู่ข้างหลังบ้าน เนื่องจากทนไม่ไหว เขาเปิดวิทยุลั่นบ้าน ยืนๆ อยู่เขาก็เดินมา เราก็พูดหรือร้องเพลงอะไรคนเดียวปกติ เขาก็โยนหม้อหุงข้าวมาใส่เรา ซึ่งเฉียดนิดเดียวเท่านั้น เขาก็หาเรื่องว่าไปด่าพ่อแม่เขา เราก็หงุดหงิดเลยพูดไป แก้ตัวว่าพูดตอนไหน ประมาณนี้ เขาก็พูดๆ หาเรื่องกว่าเดิม เราเลยเผลอด่าไป คิดว่าน่าจะดังไปจนถึงถนนอีกฟาก ซึ่งมักมีรถวิ่งผ่านไปมา ซึ่งถนนก็ไม่ได้ไกลกันมากจากที่ยืนอยู่
แล้วช่วงเย็นวันนั้น แม่ก็บอกว่ามีคนผ่านมาได้ยินที่เราด่า ทะเลาะกับพ่อ ว่าด่าทำไม มาบอกกับยาย
ซึ่งปกติหากผ่านหน้าบ้านคนๆ นั้นหรือเจอ เขาจะยิ้มให้ ก็จะต้องไหว้เขาแทบทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ไหว้ เนื่องจากสีหน้าท่าทางเขาเหมือนไม่ชอบเรา ที่ทำแบบนั้นไป
แอบสงสัยว่าต้องเป็นเด็กดี ต้องเป็นคนดีก่อนเท่านั้นเหรอ คนถึงจะรักเรา ??
จำเป็นมั้ย?? ที่จะต้องสนใจว่าเขาคิดอย่างไรกับเรา ??
ซึ่งเขาไม่ได้มาอยู่บ้านเดียวกับเราเลยว่ามีความเป็นไปเป็นมาอย่างไร ทำไมถึงต้องมาตัดสินกันแบบนี้ด้วย ไม่เข้าใจเลย
เคยเป็นไหม ที่จะทำเป็นไม่สนใจคนรอบข้าง ว่าจะรู้สึกยังไง และจะต้องทนทุกข์กับเหตุการณ์ที่ไม่รู้จบแบบนี้อีกนานไหม!!
เนื่องจากที่บ้าน พ่อเป็นคนดื่มเหล้าหนัก ดื่มเป็นชีวิตจิตใจ ตั้งแต่จำความได้ ที่บ้านเรามีกันอยู่ 3 คน พ่อ แม่ และเรา และบ้านข้างในเป็นบ้านของยายซึ่งอาศัยอยู่กับพี่และตาค่ะ
คือพ่อเป็นคนที่เมื่อเหล้าเข้าปากแล้ว ก็กลายเป็นอีกคน ด่ากร่างไปทั่ว ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น แม้แต่เราซึ่งที่เป็นลูก เคยทำร้ายร่างกายทุบตี จนเข้าโรงพยาบาล แม่เคยแจ้งตำรวจแต่ทางนั้นก็หาสนใจอะไร ปล่อยไปตามระเบียบอย่างทุกครั้ง และเขาสาปแช่งเราสารพัด ด่าทอเราจนรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เขาไม่เคยดูดำดูดีเราเลย อยู่บ้านคนเดียวก็ชอบมาด่า หาเรื่องบ่อยครั้ง ไม่เคยช่วยอะไรเลยในด้านค่าใช้จ่ายหรือความเป็นพ่อ ซึ่งแม่เป็นเสาหลักมาตลอด ในระหว่างเรียนเราก็พยายามหารายได้เล็กๆ น้อยๆ มาช่วย เพราะไม่สบายบ่อย พ่อก็เกาะแม่กินไปวันๆ แม่ไม่มีให้ก็คอยแต่ด่า หาเรื่อง ซึ่งแม่ไม่ค่อยยอมหรอกค่ะ เพราะว่าพ่อก็ชอบด่าแม่ของแม่ หรือยายนั่นเอง บางครั้งก็แอบน้อยใจ ที่ไม่สามารถทำอะไรได้ จนแม่ทนไม่ไหวเนื่องจากพ่อจะทำร้ายร่างกายเรา กับแม่ และยายเลยแจ้งตำรวจ ตำรวจให้เหตุผลว่า เป็นเรื่องของครอบครัว ไม่สามารถทำอะไรได้ แต่พอมีหลายต่อหลายครั้งอีกแม่ก็แจ้งอีก ตำรวจก็พาไปโรงพัก ต่อมาจนตำรวจเอือมระอา ล่ะมั้งคะ มาดูที่บ้านแต่ก็ไม่ทำอะไร สงสัยต้องมีเหตุคนตาย หรือคดีร้ายแรงก่อน
บอกก่อนว่าแม่กับยาย ก็ไล่พ่อให้กลับบ้านเกิดเขานับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาไม่กลับไป ไม่ยอมไปไหน มิหนำซ้ำอยู่ที่นี่ก็ยังทำนิสัยแบบเดิม
อยากรู้มั้ยคะ ว่าเขาเอาเหล้ามาจากไหน เอามาจากคนที่มาจ้างเขา หรือมารับเขาจากบ้านไปทำงาน ส่วนมากจ้างเป็นค่าเหล้าค่ะ และคนที่เป็นครูอยู่บริเวณหมู่บ้านเดียวกันเขาจ้างค่ะ เคยขอร้องหลายครั้ง ว่าอย่ามาข้องเกี่ยวหรือยุ่งกับครอบครัวเรา แต่ไม่เป็นผล
ยอมรับเลยค่ะว่าไม่นับถือเขาว่าเป็นพ่ออีกแล้ว นับตั้งแต่เขาบอกไม่ใช่ลูก หรือสาปแข่ง ไม่สนใจว่าจะเป็นคนอกตัญญู ถึงจะเป็นเพราะน้ำเมา
มีครั้งหนึ่งเราอยู่ข้างหลังบ้าน เนื่องจากทนไม่ไหว เขาเปิดวิทยุลั่นบ้าน ยืนๆ อยู่เขาก็เดินมา เราก็พูดหรือร้องเพลงอะไรคนเดียวปกติ เขาก็โยนหม้อหุงข้าวมาใส่เรา ซึ่งเฉียดนิดเดียวเท่านั้น เขาก็หาเรื่องว่าไปด่าพ่อแม่เขา เราก็หงุดหงิดเลยพูดไป แก้ตัวว่าพูดตอนไหน ประมาณนี้ เขาก็พูดๆ หาเรื่องกว่าเดิม เราเลยเผลอด่าไป คิดว่าน่าจะดังไปจนถึงถนนอีกฟาก ซึ่งมักมีรถวิ่งผ่านไปมา ซึ่งถนนก็ไม่ได้ไกลกันมากจากที่ยืนอยู่
แล้วช่วงเย็นวันนั้น แม่ก็บอกว่ามีคนผ่านมาได้ยินที่เราด่า ทะเลาะกับพ่อ ว่าด่าทำไม มาบอกกับยาย
ซึ่งปกติหากผ่านหน้าบ้านคนๆ นั้นหรือเจอ เขาจะยิ้มให้ ก็จะต้องไหว้เขาแทบทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ไหว้ เนื่องจากสีหน้าท่าทางเขาเหมือนไม่ชอบเรา ที่ทำแบบนั้นไป
แอบสงสัยว่าต้องเป็นเด็กดี ต้องเป็นคนดีก่อนเท่านั้นเหรอ คนถึงจะรักเรา ??
จำเป็นมั้ย?? ที่จะต้องสนใจว่าเขาคิดอย่างไรกับเรา ??
ซึ่งเขาไม่ได้มาอยู่บ้านเดียวกับเราเลยว่ามีความเป็นไปเป็นมาอย่างไร ทำไมถึงต้องมาตัดสินกันแบบนี้ด้วย ไม่เข้าใจเลย