สวัสดีค่ะ หนูเรื่องอยากระบาย เพราะหนูระบายกับใครไม่ได้เลย
แม่หนูเป็นโรคประสาทพี่สาวเลยเอาไปอยู่ด้วยหนูก็ไปอยู่ด้วยค่ะ
แรกๆก็ปกติดี แต่พี่เขยกินเหล้าเมาทุกอาทิตย์เลยค่ะ พอเมาเเล้วก็มาหาเรื่องแม่ของงหนู
(เนื่องจากเเม่เป็นโรคประสาท จะชอบโวยวายว่ามีคนมาขโมยของเค้าน่าจะไม่พอใจ)
เวลาเมาเลยมาอาละวาดแม่หนูทุกรอบ ก็ทนอยู่กันไปค่ะ
เหตุการณ์ล่าสุดมันหนักมาก แม่ของพี่เขยมาอยู่ด้วยแล้วพากันกินเหล้าทั้งแม่ทั้งลูก
กินเหล้าพอเมาก็ลามมาด่าแม่หนู ด่าหนู พอหนูทนไม่ใหวเลยพูดกลับไปมั่งหาว่าหนูเถียง
จะมาทำร้ายร่างกายหนู พี่สาวยังไม่กลับจากที่ทำงาน มันไล่หนูกับแม่ไปอยู่ที่อื่นถ้าไม่งั้นมันจะเตะ
หนูกับแม่เลยต้องออกมายืนหน้าบ้านนานมากมันมืดแล้วเข้าบ้านก็ไม่ได้เพราะมันอาละวาดอยู่ หนูเลย
โทรให้ตำรวจมาข่วยเคลียร์ ซึ่งพอตำรวจมามันทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วเจ้าไปนอนในห้องล็อคประตู
ไม่ยอมคุยกับตำรวจ หนูเลยให้ตำรวจกลับไป พอทีนี้คนข้างบ้านเข้ามาถาม มาบอกว่ารอให้มันทำร้ายจริงๆก่อนค่อยโทร
มีบางคนบอกว่าไม่เห็นได้ยินเสียงทะเลาะกันเลย ไม่มีใครเข้าข้างหนูเลยค่ะ หลานหนูบอกตำรวจว่ามันอาละวาด
แล้วจะมาทำร้ายหนู แต่แม่จองพี่เขยหาว่าหนูจ้างให้หลานพูดหนูงงมาก
หลังจากนั้นพี่สาวของพี่เขยโทรมาคุยกับหนูบอกว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วเดี๋ยวมีเรื่องหนูก็โทรแจ้งตำรวจอีก
เค้าถามว่าจะเอายังไง ไปอยู่ข้างนอกมั้ย แล้วก็ไปยุให้พี่สาวของหนูมาเกลี่ยกล่อมหนูให้ไปอยู่ที่อื่น
ซึ่งชีวิตหนูไม่มีใครเลย มีแต่แม่ตั้งแต่เล็กจนโตอยู่กับแม่ตลอดไม่เคยอยู่คนเดียว
เช้าวันต่อมาหนูไปทำงาน เรื่องเมื่อคืนยังเคลียร์กันไม่จบ ทั้งพี่สาวหนูทั้งพี่สาวของพี่เขยพยายามจะให้หนูไปอยู่อื่น
พอตอนบ่ายเค้าโทรมาอีกรอบบอกว่าเย็นนี้ไม่ต้องเข้าบ้านนะ จองหอให้แล้วขนเสื้อผ้าออกมาให้แล้วเดี๋ยวจ่ายค่า
มัดจำให้4000 หนูเคว้งมากเลยค่ะไม่รู้จะอยู่ยังไง เพราะเงินเดือนหนูน้อยมาก แล้วเงินเดือนนี้เหลือใช้อยู่นิดเดียว
ยังไงหนูก็กลับเข้าบ้านไม่ได้ เลยต้องไปหอ พอมาถึงหอหนูไม่รู้จะเอายังไงต่อกับชีวิต คิดถึงแม่มากคิดถึงแมว เงินก็เหลือนิดเดียว
จะใช้ยังไงให้พอ เพราะต้องซื้อข้าวกินเอง ค่ารถไปทำงานก็แพงกว่าเดิม หนูนอนร้องให้ทุกคืน กลับไปบ้านนั้นจะไปหาแม่ก็ไม่ได้
หนูเคยกลับไปครั้งนึงหลังจากมาอยู่หอ เเม่ของพี่เขยเค้าจะตบหนูค่ะ จากนั้นหนูก็ไม่ได้ไปอีกเลย
หนูอยู่คนเดียวไม่ได้ ทำงานกลับมาห้องแล้วคิดฟุ้งซ่านตลอดมันเหงามันไม่มีใครให้ระบาย หนูคิดเรื่องอยากตายหลายรอบมากแต่
ใจไม่แข็งซักที หนูเคยรมควัมตัวเองครั้งนึงที่บ้านหลังนั้นแต่พี่สาวใขกุญแจมาเห็นพอดี
เงินที่ออกมาต้องใช้หนี้เพื่อนที่ยืมมา ใช้หนี้กยศ.จนจะหมด หนูพยายามหางานพาร์ทไทม์ตอนกลางคืนกับวันหยุด
ไปสัมภาษณ์ที่ใหนก็เงียบตลอด โทรไปยืมตังพี่เค้าพูดกับเราว่าเรากวนเค้ามากไม่ได้นะ ท้อมากทุกวันนี้เลยซื้อขนมปังกับนมขน
มากินแทนข้าวเพื่อประหยัดตัง ไม่รู้ว่าการอยู่คนเดียวมันจะลำบากจนาดนี้
งานที่ทำก็ไม่มั่นคงเพราะเป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวถ้าเค้าเลิกจ้างมาหนูก็ไม่รู้ต้องทำยังไง ก็คงมีความตายอย่างเดียวที่ทำให้หนูไม่ต้องทุกข์อีกต่อไป
หนูไม่เหลือใครแล้วแม่ที่เป็นโรคประสาทเค้าก็อยู่กับพี่สาว เค้าขี้ลืมถ้าหนูหายไปเค้าก็คงจะไม่รู้เรื่องอะไร
ถ้าหนูตายไปซักคนรงไม่มีใครรู้ เพราะไม่มีใครสนใจหนูเลย
โดนไล่ออกจากบ้านให้เงินค่าหอมา4000 แล้วถูกตัดขาด
แม่หนูเป็นโรคประสาทพี่สาวเลยเอาไปอยู่ด้วยหนูก็ไปอยู่ด้วยค่ะ
แรกๆก็ปกติดี แต่พี่เขยกินเหล้าเมาทุกอาทิตย์เลยค่ะ พอเมาเเล้วก็มาหาเรื่องแม่ของงหนู
(เนื่องจากเเม่เป็นโรคประสาท จะชอบโวยวายว่ามีคนมาขโมยของเค้าน่าจะไม่พอใจ)
เวลาเมาเลยมาอาละวาดแม่หนูทุกรอบ ก็ทนอยู่กันไปค่ะ
เหตุการณ์ล่าสุดมันหนักมาก แม่ของพี่เขยมาอยู่ด้วยแล้วพากันกินเหล้าทั้งแม่ทั้งลูก
กินเหล้าพอเมาก็ลามมาด่าแม่หนู ด่าหนู พอหนูทนไม่ใหวเลยพูดกลับไปมั่งหาว่าหนูเถียง
จะมาทำร้ายร่างกายหนู พี่สาวยังไม่กลับจากที่ทำงาน มันไล่หนูกับแม่ไปอยู่ที่อื่นถ้าไม่งั้นมันจะเตะ
หนูกับแม่เลยต้องออกมายืนหน้าบ้านนานมากมันมืดแล้วเข้าบ้านก็ไม่ได้เพราะมันอาละวาดอยู่ หนูเลย
โทรให้ตำรวจมาข่วยเคลียร์ ซึ่งพอตำรวจมามันทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วเจ้าไปนอนในห้องล็อคประตู
ไม่ยอมคุยกับตำรวจ หนูเลยให้ตำรวจกลับไป พอทีนี้คนข้างบ้านเข้ามาถาม มาบอกว่ารอให้มันทำร้ายจริงๆก่อนค่อยโทร
มีบางคนบอกว่าไม่เห็นได้ยินเสียงทะเลาะกันเลย ไม่มีใครเข้าข้างหนูเลยค่ะ หลานหนูบอกตำรวจว่ามันอาละวาด
แล้วจะมาทำร้ายหนู แต่แม่จองพี่เขยหาว่าหนูจ้างให้หลานพูดหนูงงมาก
หลังจากนั้นพี่สาวของพี่เขยโทรมาคุยกับหนูบอกว่าอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วเดี๋ยวมีเรื่องหนูก็โทรแจ้งตำรวจอีก
เค้าถามว่าจะเอายังไง ไปอยู่ข้างนอกมั้ย แล้วก็ไปยุให้พี่สาวของหนูมาเกลี่ยกล่อมหนูให้ไปอยู่ที่อื่น
ซึ่งชีวิตหนูไม่มีใครเลย มีแต่แม่ตั้งแต่เล็กจนโตอยู่กับแม่ตลอดไม่เคยอยู่คนเดียว
เช้าวันต่อมาหนูไปทำงาน เรื่องเมื่อคืนยังเคลียร์กันไม่จบ ทั้งพี่สาวหนูทั้งพี่สาวของพี่เขยพยายามจะให้หนูไปอยู่อื่น
พอตอนบ่ายเค้าโทรมาอีกรอบบอกว่าเย็นนี้ไม่ต้องเข้าบ้านนะ จองหอให้แล้วขนเสื้อผ้าออกมาให้แล้วเดี๋ยวจ่ายค่า
มัดจำให้4000 หนูเคว้งมากเลยค่ะไม่รู้จะอยู่ยังไง เพราะเงินเดือนหนูน้อยมาก แล้วเงินเดือนนี้เหลือใช้อยู่นิดเดียว
ยังไงหนูก็กลับเข้าบ้านไม่ได้ เลยต้องไปหอ พอมาถึงหอหนูไม่รู้จะเอายังไงต่อกับชีวิต คิดถึงแม่มากคิดถึงแมว เงินก็เหลือนิดเดียว
จะใช้ยังไงให้พอ เพราะต้องซื้อข้าวกินเอง ค่ารถไปทำงานก็แพงกว่าเดิม หนูนอนร้องให้ทุกคืน กลับไปบ้านนั้นจะไปหาแม่ก็ไม่ได้
หนูเคยกลับไปครั้งนึงหลังจากมาอยู่หอ เเม่ของพี่เขยเค้าจะตบหนูค่ะ จากนั้นหนูก็ไม่ได้ไปอีกเลย
หนูอยู่คนเดียวไม่ได้ ทำงานกลับมาห้องแล้วคิดฟุ้งซ่านตลอดมันเหงามันไม่มีใครให้ระบาย หนูคิดเรื่องอยากตายหลายรอบมากแต่
ใจไม่แข็งซักที หนูเคยรมควัมตัวเองครั้งนึงที่บ้านหลังนั้นแต่พี่สาวใขกุญแจมาเห็นพอดี
เงินที่ออกมาต้องใช้หนี้เพื่อนที่ยืมมา ใช้หนี้กยศ.จนจะหมด หนูพยายามหางานพาร์ทไทม์ตอนกลางคืนกับวันหยุด
ไปสัมภาษณ์ที่ใหนก็เงียบตลอด โทรไปยืมตังพี่เค้าพูดกับเราว่าเรากวนเค้ามากไม่ได้นะ ท้อมากทุกวันนี้เลยซื้อขนมปังกับนมขน
มากินแทนข้าวเพื่อประหยัดตัง ไม่รู้ว่าการอยู่คนเดียวมันจะลำบากจนาดนี้
งานที่ทำก็ไม่มั่นคงเพราะเป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวถ้าเค้าเลิกจ้างมาหนูก็ไม่รู้ต้องทำยังไง ก็คงมีความตายอย่างเดียวที่ทำให้หนูไม่ต้องทุกข์อีกต่อไป
หนูไม่เหลือใครแล้วแม่ที่เป็นโรคประสาทเค้าก็อยู่กับพี่สาว เค้าขี้ลืมถ้าหนูหายไปเค้าก็คงจะไม่รู้เรื่องอะไร
ถ้าหนูตายไปซักคนรงไม่มีใครรู้ เพราะไม่มีใครสนใจหนูเลย