เพื่อนๆ เหล่าผู้ชอบเรียนโดยเฉพาะกลุ่มปริญญาเอก เพื่อนๆ คงเคยได้อ่านบทความสำหรับผู้ที่มาแชร์ประสบการณ์ประเภท "เรียนอย่างไรถึงจบ ป.เอก" แต่เราเป็นอีกคนที่ต้องการแชร์ประสบการณ์ แต่เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่จบปริญญาเอก เราต้องการมาเตือนภัยเพื่อน ก่อนจะเจอ มิจฉาชีพผู้ทรงคุณวุฒิ เพื่อนๆๆ จะได้เรียนจบ ปริญญาเอกตามเป้าหมาย ไม่ต้องรู้สึกเสียใจ เข็ดหลาบ อาฆาตแค้น เสียเวลา หรืออื่นใด เอาเลยแล้วกัน
ก่อนไปเรียน ป.เอก ทำอย่างนี้
      1. ศึกษาข้อมูลที่ปรึกษา Advisor Supervisor หรือจะเรียกอะไรก็แล้วแต่ : เพื่อนๆๆ ไปศึกษาประวัติก่อนเลย ว่า Adv/ Sup ที่เพื่อนจะทำงานด้วยเป็นเช่นไร ถ้ามีคุณลักษณะดังนี้ตัดสินใจได้เลยว่าไม่เอาคนนี้ 
          1.1. กลัวเสียหน้า
          1.2. ขี้โม้ พูดไปเรื่อยถามกลับดันตอบว่า ให้คุณไปหาเองบ้าง คุยไปว่าตัวเองเก่งแบบนั้นแบบนี้ นิทาเพื่อนร่วมงาน
          1.3. ไม่มีผลงานที่มีเชื่อเสียง (หาได้จากนำชื่อท่านนั้นไปค้นหาในวารสาร เช่น https://dl.acm.org/, https://ieeexplore.ieee.org/Xplore/home.jsp เป็นต้น แล้วนำชื่อวารสารไปค้นหาใน https://www.scimagojr.com/ ถ้าอยู่ที่ Q1, Q2, Q3{พอได้} ถ้าท่านเป็น ผศ. ต้องมากกว่า 10 ตัว เป็น รศ. ต้องมากกว่า 20 ตัว)
          1.4. นศ./นิสิต ที่เรียนก่อนหน้าเรามีจบน้อยกว่าไม่จบ หรือเรียนมากกว่า 5 ปี ร้อยละ 60
          1.5. Adv/Sup เล่นหุ้น มีปัญหาด้านเงิน
          1.6. Adv/Sup ชอบรับ นศ./นิสิต ต่างชาติต่างภาษาแถมให้เงินทุนเขาอีก {ประเด็นนี้งง เล็กน้อยเด็กประเทศตัวเองไม่ช่วยช่วยประเทศอื่น เจริญละ}
หมายเหตุ ถ้าเลือกไปแล้วเจอเช่นนี้ทำอย่างไร เปลี่ยนสิจ๊ะน้องจะรออะไร หาเรื่องเปลี่ยนให้ได้ ก่อนจะเจอแบบพี่
      2. ศึกษาทุนที่ได้รับและระยะเวลาเรียนในหลักสูตรสอดคล้องกันไหม ถ้าจะดีต้องเกลื้อหนุ่นกันคะ เช่นทุนให้ได้ 6 ปี แต่หลักสูตรให้ 6 ปี แต่แถมอีก 1 ปี เพราะมีโรคติดต่อ ประเด็นนี้จบเลยเป็นอุปสรรคซึ่งกันและกันแบบนี้ไม่จบแน่นนอน 
      3. ศึกษา มหาวิทยาลัย หรือสถาบันนั้น มีนโยบายหรือมาตรการเยี่ยวยานักศึกษาในกรณีที่เจอ มิจฉาชีพผู้ทรงคุณวุฒิ {ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้} ถ้าไม่มีนโยบายเยี่ยวยาก็หาที่ใหม่เถอะคะ
      4. มหาวิทยาลัย หรือสถาบันนั้น คณะนั้น Adv/Sup นั้นเคยถูกฟ้องร้องจาก นศ./นิสิต ไหม ถ้ามีแสดงว่าใช่แล้วเรียนไม่จบแน่นอน
ตรวจสอบดูจาก 4 ข้อนี้ ถ้าเพื่อนๆๆ รับได้เพื่อนก็ต้องจบคะ ทั้งนี้ขอให้เพื่อนที่กำลังเรียน PhD และที่กำลังจะไปเรียนให้ประสบความสําเร็จทุกคนนะคะ
ถ้าเพื่อนคิดว่าโถ้ไม่จำเป็นเราเก่งกว่ายายที่มาเขียน เราก็จะแชร์บทลงโทษที่เราได้รับ ตอนนี้ เราเจอสิ่งนี้คะ
      1. ต้องกินยาซึ่มเศร้าอีกสักระยะไม่รู้จะได้หยุดเหมื่อไหร เพราะคิดมากร้องไห้ตลอด สารสื่อประสาททำงานผิดพลาดกลัวในสิ่งที่ไม่ควรกลัว 
      2. ได้รับโทษค่าปรับจากทุนที่ไปเรียน 1 เท่า ทุนได้รับ+ค่าปรับ=599,000+599,000=1,198,000 บาท
      3. ต้องทำงานชดใช้ทุนอีก 6 ปี แต่ยังได้รับเงินเดือนปกติ ขอผลงานทางวิชาการได้ตามปกติ
      4. ผศ. ที่ขอไว้ผ่านแล้วมาเป็นระยะเวลา 5 ปี ก่อนหน้าที่จะกลับมาจากเรียนไม่จบ ยังคงได้รับแต่นับว่าได้ ผศ. ตอนที่รายงานกลับเข้าปฏิบัติราชการ ต้องศูนย์เสียเงินจากตำแหน่งทางวิชาการ 5*12*5,000=300,00 บาท 
      5. ค่าส่วนต่างที่ทุนไม่ได้จ่ายให้ ประมาณ 74,000*3=222,000 บาท {ค่าลงทะเบียน 87,000 ต่อภาค เรียน 3 ปี 6 ภาค ต้นสังกัดจ่ายให้ 100,000 บาท ต่อปี สรุป 1 ปี ต้องหาเงินเพิ่ม 74,000 บาท} และอีก 3 ปีที่รักษาสถานะภาพภาคละ 5,500 บาท ก็ประมาณ 5,500*6=33,000 บาท เนี้ยไม่รวมค่ากินค่าอยู่ ค่าเสียโอกาสนะคะ แถมด้วยค่าถูกด่าแบบไม่มีเหตุผล ด่าลามไปถึงผู้ให้ทุนเลยจร้า จะไม่ให้เรียก “มิจฉาชีพผู้ทรงคุณวุฒิ” ได้อย่างไร
      6. อ้อ บทความที่เราตีพิมพ์ 2 บทความ ทราบว่า Adv/Sup ได้นะคะ แต่ไม่แบ่งสักบาท
      7. ค่าส่วนต่างไป Conference แต่ละครั้งก็ไม่ต่ำกว่า 50,000 บาท ไม่ช่วยสักบาท ผลงานก็ด้วยกันแถมเราทำมากกว่าอีก อะไรกัน
      8. ถ้าเราไม่ได้เรียนต่อ ตอนที่เราทำงานเงินเดือนเราขึ้นเต็มขั้นตลอด ประมาณ 1,000 บาทต่อรอบ 1 ปี มี 2 รอบ ถ้าเราไม่ไปเรียนเราก็ขึ้นประมาณ 1,000*2*6=12,000 บาทเป็นอย่างน้อย เนี้ยยังไม่คิดต่อเดือนนะคะมันจะขาดทุนไปเท่าไหร
      9. อื่นๆๆ อีกมากมาย โชคดีมากที่ผู้ให้ทุนเว้นโทษทางวินัย ต้องกราบขอบพระคุณทุกท่านที่ให้ความช่วยเหลือ

สรุปสิ่งที่สูญเสีย
มันประเมินค่าไม่ได้หรอคะ ทั้งสภาพจิตใจ เงินเอาแบบคราวๆๆไม่นับเสียโอกาสก็ประมาณ 1,853,000 – 2,000,000 บาท เป็นอย่างน้อย