สวัสดีค่ะ หนูชื่อแพรวอายุ13หนูกำลังจะขึ้นม.1 บ้านหนูจนมากมีหนี้สินเต็มบ้านหนูอยากช่วยแม่หาเงินมาใช้หนี้เพราะแม่ก็อายุเยอะแล้วพอขึ้นม.1หนูเลยเรียนไปด้วยหาตังไปด้วย แบ่งกินแบ่งเก็บ พี่ชายหนูเรียนมหาลัยก็เรียนไปด้วยหางานไปด้วยเหมือนกันค่ะ เพราะอยากช่วยแม่แต่พ่อเป็นคนนึงในบ้านที่โคตรขี้เกียจ ไม่ทำอะไรช่วยเลย พ่อหนูทำไร่ทำนานะคะ คือเวลาไปทำนาคือทำมักง่ายมาก คือทำบั่บ พอให้เสร็จเป็นพิธีไปอ่ะหนูเห็นแล้วรู้สึกเคืองมาก เลยต้องไปทำนาด้วย ไปทำนาไม่พอกลับบ้านมาหนูต้องมานั่งทำกับข้าวให้กิน ทำงานบ้านต่างๆนาๆ เรียกได้ว่าทำทั้งงานนอกและงานใน หนูเกลียดพ่อตัวเองมากๆคือพ่อหนูอ่ะเป็นคนขี้โม้ โอ้อวด ชอบพูดในสิ่งที่มันไม่เป็นจริง เก่งแต่ปาก โกหกเป็นนิสัย ชอบพูดให้ตัวเองดูดีกดให้คนอื่นดูตกต่ำ
พ่อเป็นคนอารมณ์แปรปรวนตลอดเวลาเอาแน่เอานอนไม่ได้ ใครพูดอะไรก็ไม่ฟัง เอาตัวเองเป็นใหญ่ พอมันมีปัญหาพ่อก็โทษคนอื่น หนูรำคาญมากๆ งานการก็ไม่ทำ ขี้เกียจตัวเป็นขน ขี้เกียจที่ว่าเวลาต้มมาม่าก็แค่แกะซองมาม่าเอาเครื่องปรุงออกแล้วก็เติมน้ำใส่ คือบั่บ..ใส่ทั้งซองอ่ะ แล้วก็เอาไปเวฟ คือหนูเห็นแล้วเคืองมาก พอจะเข้าไปบอกพ่อ พ่อก็พูดว่ากูเป็นพ่อ อย่างที่บอกนั่นแหละค่ะ เขาเอาตัวเองเป็นใหญ่ หนูทำอะไรไม่ได้เลย ถ้าไม่บอกอะไรก็ไม่ทำเลย มีวันหนึ่งหนูกลับมาจากโรงเรียน
ตอนนั้นคือเหนื่อยมากๆเพราะหนูไปขายของที่ตลาดนั้นแหละค่ะ แต่ละวันคือเหนื่อยมากๆ
พอกลับมาบ้านแล้วเจอสภาพบ้านนี่ หนูแทบทรุดเลยค่ะ จานเน่าคาอ่าง น้ำขวดในตู้เย็นก็ไม่มี หม้อหุงข้าวก็เน่าคาหม้อ หนูถามพ่อว่าทำไมไม่ทำงานบ้านรอ พ่อก็ตอบว่า ไม่ใช่หน้าที่กู กูไม่ทำ ตอนนั้นหนูหน้าชามาก หนูเดินเข้าห้องไปร้องไห้กับตัวเอง หลายๆคนอาจจะสงสัยนะคะว่าทำไมหนูถึงไม่พูดหรือสวนพ่อนะคะ คือหนูเคยพูดไปแล้วแต่เขาก็ไม่ฟังเราค่ะ พอหนูโตขึ้นหนูก็เลยเลือกที่จะเงียบน่ะค่ะอีกอย่างคือ หนูอยู่บ้านกับพ่อสองคน พี่ชายอยู่หอ แม่ไปทำงานหาเงินมาใช้หนี้หมดที่กรุงเทพแม่ก็ส่งเงินมาเวลาหนูมีปัญหาอะไร คือส่งมาช่วยหมด หนู,แม่,พี่ ทำงานกันหมดค่ะ แต่จากพ่อที่ไม่ช่วยอะไรเลย พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากๆ แม่ไล่พ่อออกจากหลายครั้งแต่พ่อไม่ไป ครั้งนึงแม่กับพ่อทะเลาะกันหนักมาก พ่อหนีเข้าห้องนอนแม่พังประตูแล้วเอาเหล็กแปปตีพ่อ พ่อได้แต่พูดว่า กูจะเอาปืนยิงแต่พ่อไม่ทำค่ะ เพราะพ่อเป็นคนเด่งแต่ปาก ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป เรียกได้ว่า โคตรหน้าด้าน มีครั้งนึงหนูลืมใบ ปพ. ตอนไปมอบตัวม.1 หนูบอกพ่อว่า ไปเอาให้หน่อยมันอยู่ที่บ้าน พ่อก็ด่าหนูแรงมาก ด่าประมาณว่า อีxัส อีโx่ มันขี้เกียจตัวเป็นขน มันเxี้ย กูเกลียด
คือด่าต่อหน้าคนเยอะๆ สีหน้าพ่อคือด่า ให้คนเยอะๆเห็นว่าพ่อหน้ากลัว แต่ในมุมมองของคนอื่นๆคือมองพ่อมาเขามองว่าพ่อบ้า ตอนนั้นหนูอายมากหนูได้แต่ก้มหน้าแล้วคิดในใจว่า สรุปแล้ว เขาเป็นพ่อ หรือ เจ้ากรรมนายเวรกันแน่ ความฝันของหนูคือการใช้ชีวิตอย่างสงบอยู่กันแค่สามคน หนู แม่ พี่ชาย หนูอยากให้พ่อออกไปจากชีวิต ครั้งนึงหนูเคยไปอยู่กับแม่สองคน หนูมีความสุขมาก ไม่มีพ่อหรือคนอื่นมองแบบไหนหนูก็ไม่สน หนูรู้สึกว่าหนูไม่เคยขาดอะไรในชีวิตเลย หนูอยากให้พ่อออกไปจากชีวิตมากๆ หรือวิธีอื่นก็ได้ หนูแค่ต้องการชีวิตที่สงบสุข แล้วคนในบ้านไม่ชอบพ่อกันหมด แต่ทำเป็นเงียบเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะพวกเขาเคยหาวอธีกันหมดแล้วแต่มันก็ไม่เป็นผล หนูอยากไปพบจิตแพทย์หนูอยากไปปรึกษาปัญหาชีวิตมากแต่หนูไม่รู้ว่าหนูเป็นเด็กเขาจะรับปรึกษากันไหมอ่ะค่ะ หนูไม่รู้จะทำยังไงเลยพิมลงกระทู้นี้นี่แหละค่ะ ใครรู้ช่วยบอกวิธีแก้ปัญหาน่อยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านกระทู้ของหนูจนจบนะคะ😭
หนูเกลียดพ่อตัวเอง ผิดไหม
พ่อเป็นคนอารมณ์แปรปรวนตลอดเวลาเอาแน่เอานอนไม่ได้ ใครพูดอะไรก็ไม่ฟัง เอาตัวเองเป็นใหญ่ พอมันมีปัญหาพ่อก็โทษคนอื่น หนูรำคาญมากๆ งานการก็ไม่ทำ ขี้เกียจตัวเป็นขน ขี้เกียจที่ว่าเวลาต้มมาม่าก็แค่แกะซองมาม่าเอาเครื่องปรุงออกแล้วก็เติมน้ำใส่ คือบั่บ..ใส่ทั้งซองอ่ะ แล้วก็เอาไปเวฟ คือหนูเห็นแล้วเคืองมาก พอจะเข้าไปบอกพ่อ พ่อก็พูดว่ากูเป็นพ่อ อย่างที่บอกนั่นแหละค่ะ เขาเอาตัวเองเป็นใหญ่ หนูทำอะไรไม่ได้เลย ถ้าไม่บอกอะไรก็ไม่ทำเลย มีวันหนึ่งหนูกลับมาจากโรงเรียน
ตอนนั้นคือเหนื่อยมากๆเพราะหนูไปขายของที่ตลาดนั้นแหละค่ะ แต่ละวันคือเหนื่อยมากๆ
พอกลับมาบ้านแล้วเจอสภาพบ้านนี่ หนูแทบทรุดเลยค่ะ จานเน่าคาอ่าง น้ำขวดในตู้เย็นก็ไม่มี หม้อหุงข้าวก็เน่าคาหม้อ หนูถามพ่อว่าทำไมไม่ทำงานบ้านรอ พ่อก็ตอบว่า ไม่ใช่หน้าที่กู กูไม่ทำ ตอนนั้นหนูหน้าชามาก หนูเดินเข้าห้องไปร้องไห้กับตัวเอง หลายๆคนอาจจะสงสัยนะคะว่าทำไมหนูถึงไม่พูดหรือสวนพ่อนะคะ คือหนูเคยพูดไปแล้วแต่เขาก็ไม่ฟังเราค่ะ พอหนูโตขึ้นหนูก็เลยเลือกที่จะเงียบน่ะค่ะอีกอย่างคือ หนูอยู่บ้านกับพ่อสองคน พี่ชายอยู่หอ แม่ไปทำงานหาเงินมาใช้หนี้หมดที่กรุงเทพแม่ก็ส่งเงินมาเวลาหนูมีปัญหาอะไร คือส่งมาช่วยหมด หนู,แม่,พี่ ทำงานกันหมดค่ะ แต่จากพ่อที่ไม่ช่วยอะไรเลย พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากๆ แม่ไล่พ่อออกจากหลายครั้งแต่พ่อไม่ไป ครั้งนึงแม่กับพ่อทะเลาะกันหนักมาก พ่อหนีเข้าห้องนอนแม่พังประตูแล้วเอาเหล็กแปปตีพ่อ พ่อได้แต่พูดว่า กูจะเอาปืนยิงแต่พ่อไม่ทำค่ะ เพราะพ่อเป็นคนเด่งแต่ปาก ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป เรียกได้ว่า โคตรหน้าด้าน มีครั้งนึงหนูลืมใบ ปพ. ตอนไปมอบตัวม.1 หนูบอกพ่อว่า ไปเอาให้หน่อยมันอยู่ที่บ้าน พ่อก็ด่าหนูแรงมาก ด่าประมาณว่า อีxัส อีโx่ มันขี้เกียจตัวเป็นขน มันเxี้ย กูเกลียด
คือด่าต่อหน้าคนเยอะๆ สีหน้าพ่อคือด่า ให้คนเยอะๆเห็นว่าพ่อหน้ากลัว แต่ในมุมมองของคนอื่นๆคือมองพ่อมาเขามองว่าพ่อบ้า ตอนนั้นหนูอายมากหนูได้แต่ก้มหน้าแล้วคิดในใจว่า สรุปแล้ว เขาเป็นพ่อ หรือ เจ้ากรรมนายเวรกันแน่ ความฝันของหนูคือการใช้ชีวิตอย่างสงบอยู่กันแค่สามคน หนู แม่ พี่ชาย หนูอยากให้พ่อออกไปจากชีวิต ครั้งนึงหนูเคยไปอยู่กับแม่สองคน หนูมีความสุขมาก ไม่มีพ่อหรือคนอื่นมองแบบไหนหนูก็ไม่สน หนูรู้สึกว่าหนูไม่เคยขาดอะไรในชีวิตเลย หนูอยากให้พ่อออกไปจากชีวิตมากๆ หรือวิธีอื่นก็ได้ หนูแค่ต้องการชีวิตที่สงบสุข แล้วคนในบ้านไม่ชอบพ่อกันหมด แต่ทำเป็นเงียบเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะพวกเขาเคยหาวอธีกันหมดแล้วแต่มันก็ไม่เป็นผล หนูอยากไปพบจิตแพทย์หนูอยากไปปรึกษาปัญหาชีวิตมากแต่หนูไม่รู้ว่าหนูเป็นเด็กเขาจะรับปรึกษากันไหมอ่ะค่ะ หนูไม่รู้จะทำยังไงเลยพิมลงกระทู้นี้นี่แหละค่ะ ใครรู้ช่วยบอกวิธีแก้ปัญหาน่อยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านกระทู้ของหนูจนจบนะคะ😭