สวัสดีค่ะ ต้องขอโทษที่เปิดกระทู้โดยใช้ไอดีใหม่นะคะ
ทางนี้ไม่อยากจะเปิดเผยหรือให้คนรอบตัวพอเดาได้ว่าเป็นเราถ้ากระทู้นี้บังเอิญไปผ่านตาคนที่รู้จักค่ะ
เราคบกับแฟนที่เป็นชาวต่างชาติค่ะ อยู่ในประเทศเพื่อนบ้าน Asean ที่ประชากรหลักนับถือศาสนาอิสลาม
ส่วนตัวเราไม่นับถือศาสนาใดเป็นพิเศษค่ะ ถือว่าเป็น Atheists ก็ได้ค่ะ
แต่ทางคู่เราไม่มีปัญหาเรื่องนี้มาเกี่ยวข้อง ขอให้ยกประเด็นความอ่อนไหวทางศาสนาออกไปก่อนนะคะ
จุดเริ่มต้นมาจากแฟนเราเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนไหวทางอารมณ์ง่าย ไม่ใช่ในเชิงความรุนแรงแต่เขาเป็นคนที่จะเสียความรู้สึกจากคำพูดต่างๆได้ง่ายค่ะ
ในบางครั้งอาจจะเป็นคำพูดธรรมดา แต่ถ้าตอนนั้นเขากำลังรู้สึกดิ่งอยู่จะทำให้เขาตีความผิดได้ค่ะ
ตรงจุดนี้อยากชี้แจงว่าเป็นเพราะปมในใจของทางแฟนเราที่พบเจอจากทางปัญหาทางบ้านเขามาค่ะ อยากให้ทุกท่านช่วยเปิดใจกับปมตรงนี้ของแฟนเราด้วยค่ะ
แต่ก็ดันเป็นเรื่องที่แย่เพราะเราเป็นคนที่พูดไม่เก่ง บางทีก็พูดไม่รู้เรื่อง หรือบางทีก็พูดไม่จบประโยคแล้วคิดว่าพูดจบแล้ว จะเป็นแบบนี้บ่อยค่ะ
ในขณะที่แฟนเราจะเป็นคนที่พูดเก่ง เขามักจะมี topic ในการคุยกับเราเสมอ และสามารถนำบทสนทนาได้ตลอด
ไม่เกี่ยวกับการใช้ภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่ภาษาแม่ในการสื่อสารนะคะ กับการใช้ภาษาไทยก็มีปัญหาคล้ายๆแบบนี้ แต่เราไม่มีปัญหาทางด้านการสื่อสารในการทำงานเลยคิดว่าไม่เป็นไรมาตลอดค่ะ
เรื่องการเลือกคำในบางเวลาเราเองก็ไม่เก่งเอามากๆเลยค่ะ เพราะแบบนั้นหลายๆครั้งเราเลยจะจบด้วยการเงียบค่ะเพราะไม่อยากเผลอที่จะพูดอะไรแย่ๆออกไปทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายที่ฟังอยู่
แต่หลายๆครั้งก็หลุดพูดอะไรที่ดูปกติสำหรับเราแต่มันกระทบจิตใจแฟนเราออกไปในระหว่างที่พูดคุยกันปกติค่ะ และนั่นทำให้หลายๆครั้งแฟนเราเสียความรู้สึกมากๆ
ตัวอย่างเช่น ล่าสุดที่เราบอกเขาว่าเขาน่ารักน้อยลงนิดนึงเพราะช่วงนี้เขาดุเราบ่อย(เนื่องจากช่วงนี้เรามีปัญหากันบ่อยค่ะ แล้วเราเงียบทำให้ไม่สามารถคุยเพื่อเคลียร์ปัญหาได้ เลยจะจบด้วยการที่เขาดุเราค่ะ) ในความคิดเรามันคือการพูดทีเล่นทีจริง แต่เขาเสียความรู้สึกมากค่ะ เขาบอกว่าเราช็อคที่ได้ยินอะไรแบบนี้จากเราในขณะที่เขาไม่เคยพูดสักครั้งว่าเราน่ารักน้อยลงเพราะช่วงนี้เรามีปัญหากันบ่อย
เรารู้สึกแย่มากๆทุกๆครั้งที่เขายอมบอกว่าเขาเสียใจกับสิ่งที่เราพูดค่ะ เราทรมาณมากค่ะ เราเสียใจมากๆที่เราทำเขาเสียความรู้สึกในขณะที่เขาเองนับครั้งได้ที่จะพูดอะไรแย่ๆใส่เราค่ะ
เรารู้สึกเราเป็นตัวปัญหาตลอดเวลา เรารู้สึกว่าเราเป็นแฟนที่แย่ เราคิดมากเรื่องนี้มากๆเพราะเราเองก็มีปัญหาเรื่องนี้กันบ่อย
แต่เราไม่รู้วิธีที่จะบอกเขาว่าเราคิดยังไงค่ะ หัวเราตื้อ ไม่เคยที่จะหาคำพูดได้เลย ทุกครั้งเลยจบด้วยการที่เราเงียบ และเขาจะเป็นง่ายที่พูดความรู้สึกและยื่นมือมาขอคืนดีกับเราก่อนค่ะ
จนช่วงนี้ที่เขาพูดออกมาว่าเขามักเป็นคนที่เข้าหาเราก่อนเวลาที่เรามีปัญหากันและยื่นมือเพื่อจะคืนดีก่อนเสมอ
เขาว่าเราไม่พยายามค่ะ สิ่งที่เราทำคือการนั่งรอเขาเคลียร์เรื่องทั้งหมดและช่วยเราให้หายรู้สึกแย่เพราะสิ่งที่เราทำกับเขาขณะที่เขาเองก็รู้สึกแย่ในช่วงขณะนั้นเหมือนกัน
เราเหมือนโดนตบหน้าเลยค่ะ เพราะที่ผ่านมาก็มีบางครั้งที่เราพยายามที่จะช่วยเขาอารมณ์ดีขึ้นจากปัญหาที่เขาเจอถ้าเราสามารถหาคำพูดปลอบใจเขาได้ หรือมี topic สบายๆชวนเขาคุย แต่ส่วนใหญ่เราจะกอดเขาค่ะ แค่กอดเพราะเราไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี
แต่การตอบสนองของเขาในตอนที่เราพยายามแบบนั้นมันแทบไม่เปลี่ยนเลยค่ะ มันเลยทำให้เราเสียความมั่นใจไปเรื่อยๆ จนมาถึงจุดในตอนนี้ที่เราถึงขนาดคิดว่าการกอดของเรามันก็คงไร้ค่าอยู่ดี
แต่เขาก็พูดต่อว่าการพยายามของเราข้างต้นเรารับรู้และ appreciate แค่อารมณืเขาไม่ได้เปลี่ยนง่ายขนาดนั้น
แต่สำหรับเราที่มองในแง่ลบไปแล้วในช่วงเวลาที่ผ่านมา และโดยคำพูดที่เขาบอกว่าเราไม่พยายามมันทำให้เราเจ็บมากๆค่ะ แต่เราก็จบด้วยการเงียบอยู่ดี
เราร้องไห้เงียบๆมานับครั้งไม่ถ้วนโดยเฉพาะช่วงนี้ค่ะ การที่เรามีปัญหากันครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้มันบั่นทอนเรามากๆค่ะ
ตอนนี้พวกเราก็ยังมีปัญหานี้กันอยู่ เราบอกเขาไปเมื่อคืนว่าเราไม่รู้จะพูดอะไร เราคิดคำพูดไม่ออก เราไม่รู้ว่าควรเริ่มพูดยังไง
เขาก็บอกว่าเขาจะให้เวลาเราคิดค่ะ เขาจะทำตัวปกติและใช้ชีวิตปกติกับเราแบบที่ผ่านมา และจะคุยกันอีกครั้งถ้าเราคิดวิธีที่จะเริ่มพูดคุยได้
เราควรเริ่มยังไงดีคะ ในเราใช้ชีวิตปกติในการทำงานเราทำได้ไม่มีปัญหา แต่เวลาเราอยู่กับเขาเราจะรู้สึกแย่ขึ้นมาและทำบรรยากาศเสียเสมอ
เรากลัวค่ะ เรากลัวถ้าวันนี้จะต้องคุยกับเขาเป็นปกติ เรากลัวว่าเราจะทำบรรยากาศเสียอีก เรากลัวว่าจะเผลอหลุดให้เขารู้ว่าเรากำลังดิ่ง เรากลัวว่าจะพูดอะไรที่ไม่ดีออกไปอีก
แต่เรายังอยากคุย มีความสุขและสนุกกับเขาเหมือนในช่วงเวลาปกติที่เราไม่มีปัญหากันค่ะ
เราอยากได้คำแนะนำจริงๆค่ะ
ขอบคุณทุกๆคนล่วงหน้านะคะ
ไม่รู้จะเข้าหาแฟนเพื่อปรับความเข้าใจยังไง
ทางนี้ไม่อยากจะเปิดเผยหรือให้คนรอบตัวพอเดาได้ว่าเป็นเราถ้ากระทู้นี้บังเอิญไปผ่านตาคนที่รู้จักค่ะ
เราคบกับแฟนที่เป็นชาวต่างชาติค่ะ อยู่ในประเทศเพื่อนบ้าน Asean ที่ประชากรหลักนับถือศาสนาอิสลาม
ส่วนตัวเราไม่นับถือศาสนาใดเป็นพิเศษค่ะ ถือว่าเป็น Atheists ก็ได้ค่ะ
แต่ทางคู่เราไม่มีปัญหาเรื่องนี้มาเกี่ยวข้อง ขอให้ยกประเด็นความอ่อนไหวทางศาสนาออกไปก่อนนะคะ
จุดเริ่มต้นมาจากแฟนเราเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนไหวทางอารมณ์ง่าย ไม่ใช่ในเชิงความรุนแรงแต่เขาเป็นคนที่จะเสียความรู้สึกจากคำพูดต่างๆได้ง่ายค่ะ
ในบางครั้งอาจจะเป็นคำพูดธรรมดา แต่ถ้าตอนนั้นเขากำลังรู้สึกดิ่งอยู่จะทำให้เขาตีความผิดได้ค่ะ
ตรงจุดนี้อยากชี้แจงว่าเป็นเพราะปมในใจของทางแฟนเราที่พบเจอจากทางปัญหาทางบ้านเขามาค่ะ อยากให้ทุกท่านช่วยเปิดใจกับปมตรงนี้ของแฟนเราด้วยค่ะ
แต่ก็ดันเป็นเรื่องที่แย่เพราะเราเป็นคนที่พูดไม่เก่ง บางทีก็พูดไม่รู้เรื่อง หรือบางทีก็พูดไม่จบประโยคแล้วคิดว่าพูดจบแล้ว จะเป็นแบบนี้บ่อยค่ะ
ในขณะที่แฟนเราจะเป็นคนที่พูดเก่ง เขามักจะมี topic ในการคุยกับเราเสมอ และสามารถนำบทสนทนาได้ตลอด
ไม่เกี่ยวกับการใช้ภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่ภาษาแม่ในการสื่อสารนะคะ กับการใช้ภาษาไทยก็มีปัญหาคล้ายๆแบบนี้ แต่เราไม่มีปัญหาทางด้านการสื่อสารในการทำงานเลยคิดว่าไม่เป็นไรมาตลอดค่ะ
เรื่องการเลือกคำในบางเวลาเราเองก็ไม่เก่งเอามากๆเลยค่ะ เพราะแบบนั้นหลายๆครั้งเราเลยจะจบด้วยการเงียบค่ะเพราะไม่อยากเผลอที่จะพูดอะไรแย่ๆออกไปทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายที่ฟังอยู่
แต่หลายๆครั้งก็หลุดพูดอะไรที่ดูปกติสำหรับเราแต่มันกระทบจิตใจแฟนเราออกไปในระหว่างที่พูดคุยกันปกติค่ะ และนั่นทำให้หลายๆครั้งแฟนเราเสียความรู้สึกมากๆ
ตัวอย่างเช่น ล่าสุดที่เราบอกเขาว่าเขาน่ารักน้อยลงนิดนึงเพราะช่วงนี้เขาดุเราบ่อย(เนื่องจากช่วงนี้เรามีปัญหากันบ่อยค่ะ แล้วเราเงียบทำให้ไม่สามารถคุยเพื่อเคลียร์ปัญหาได้ เลยจะจบด้วยการที่เขาดุเราค่ะ) ในความคิดเรามันคือการพูดทีเล่นทีจริง แต่เขาเสียความรู้สึกมากค่ะ เขาบอกว่าเราช็อคที่ได้ยินอะไรแบบนี้จากเราในขณะที่เขาไม่เคยพูดสักครั้งว่าเราน่ารักน้อยลงเพราะช่วงนี้เรามีปัญหากันบ่อย
เรารู้สึกแย่มากๆทุกๆครั้งที่เขายอมบอกว่าเขาเสียใจกับสิ่งที่เราพูดค่ะ เราทรมาณมากค่ะ เราเสียใจมากๆที่เราทำเขาเสียความรู้สึกในขณะที่เขาเองนับครั้งได้ที่จะพูดอะไรแย่ๆใส่เราค่ะ
เรารู้สึกเราเป็นตัวปัญหาตลอดเวลา เรารู้สึกว่าเราเป็นแฟนที่แย่ เราคิดมากเรื่องนี้มากๆเพราะเราเองก็มีปัญหาเรื่องนี้กันบ่อย
แต่เราไม่รู้วิธีที่จะบอกเขาว่าเราคิดยังไงค่ะ หัวเราตื้อ ไม่เคยที่จะหาคำพูดได้เลย ทุกครั้งเลยจบด้วยการที่เราเงียบ และเขาจะเป็นง่ายที่พูดความรู้สึกและยื่นมือมาขอคืนดีกับเราก่อนค่ะ
จนช่วงนี้ที่เขาพูดออกมาว่าเขามักเป็นคนที่เข้าหาเราก่อนเวลาที่เรามีปัญหากันและยื่นมือเพื่อจะคืนดีก่อนเสมอ
เขาว่าเราไม่พยายามค่ะ สิ่งที่เราทำคือการนั่งรอเขาเคลียร์เรื่องทั้งหมดและช่วยเราให้หายรู้สึกแย่เพราะสิ่งที่เราทำกับเขาขณะที่เขาเองก็รู้สึกแย่ในช่วงขณะนั้นเหมือนกัน
เราเหมือนโดนตบหน้าเลยค่ะ เพราะที่ผ่านมาก็มีบางครั้งที่เราพยายามที่จะช่วยเขาอารมณ์ดีขึ้นจากปัญหาที่เขาเจอถ้าเราสามารถหาคำพูดปลอบใจเขาได้ หรือมี topic สบายๆชวนเขาคุย แต่ส่วนใหญ่เราจะกอดเขาค่ะ แค่กอดเพราะเราไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี
แต่การตอบสนองของเขาในตอนที่เราพยายามแบบนั้นมันแทบไม่เปลี่ยนเลยค่ะ มันเลยทำให้เราเสียความมั่นใจไปเรื่อยๆ จนมาถึงจุดในตอนนี้ที่เราถึงขนาดคิดว่าการกอดของเรามันก็คงไร้ค่าอยู่ดี
แต่เขาก็พูดต่อว่าการพยายามของเราข้างต้นเรารับรู้และ appreciate แค่อารมณืเขาไม่ได้เปลี่ยนง่ายขนาดนั้น
แต่สำหรับเราที่มองในแง่ลบไปแล้วในช่วงเวลาที่ผ่านมา และโดยคำพูดที่เขาบอกว่าเราไม่พยายามมันทำให้เราเจ็บมากๆค่ะ แต่เราก็จบด้วยการเงียบอยู่ดี
เราร้องไห้เงียบๆมานับครั้งไม่ถ้วนโดยเฉพาะช่วงนี้ค่ะ การที่เรามีปัญหากันครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้มันบั่นทอนเรามากๆค่ะ
ตอนนี้พวกเราก็ยังมีปัญหานี้กันอยู่ เราบอกเขาไปเมื่อคืนว่าเราไม่รู้จะพูดอะไร เราคิดคำพูดไม่ออก เราไม่รู้ว่าควรเริ่มพูดยังไง
เขาก็บอกว่าเขาจะให้เวลาเราคิดค่ะ เขาจะทำตัวปกติและใช้ชีวิตปกติกับเราแบบที่ผ่านมา และจะคุยกันอีกครั้งถ้าเราคิดวิธีที่จะเริ่มพูดคุยได้
เราควรเริ่มยังไงดีคะ ในเราใช้ชีวิตปกติในการทำงานเราทำได้ไม่มีปัญหา แต่เวลาเราอยู่กับเขาเราจะรู้สึกแย่ขึ้นมาและทำบรรยากาศเสียเสมอ
เรากลัวค่ะ เรากลัวถ้าวันนี้จะต้องคุยกับเขาเป็นปกติ เรากลัวว่าเราจะทำบรรยากาศเสียอีก เรากลัวว่าจะเผลอหลุดให้เขารู้ว่าเรากำลังดิ่ง เรากลัวว่าจะพูดอะไรที่ไม่ดีออกไปอีก
แต่เรายังอยากคุย มีความสุขและสนุกกับเขาเหมือนในช่วงเวลาปกติที่เราไม่มีปัญหากันค่ะ
เราอยากได้คำแนะนำจริงๆค่ะ
ขอบคุณทุกๆคนล่วงหน้านะคะ