เราคุยกับคนคนนึงอยู่คุยกันมาระยะนึงแล้วเค้ารู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับเค้าเพราะเราจะพูดเสมอแต่ไม่ใช่แค่พูดแต่ทำให้รู้สึกได้ถึงความจริงใจของเราด้วยเหมือนกันส่วนเค้าเค้าเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรแบบนี้แต่ถ้าดูจากการกระทำของเค้าถ้าเราไม่ได้รู้สึกไปเองเค้าก็ไม่ต่างจากเราหรอกเราคุยกันทุกวันว่างก็โทรหากันวีดีโอคอลหากัน
โทรคุยกันเกือบทุกคืนไปไหนทำอะไรกับใครที่ไหนก็บอกตลอดเค้าไม่ชอบให้เราคิดมากถ้ารู้ว่าเราคิดมากเรื่องเค้าเค้าจะไม่โอเคเลยเค้าจะบอกตลอดว่าเค้าไม่ชอบอะไรยังไงแต่เค้าไม่ได้บังคับอะไรเรานะเราเต็มใจปรับตัวให้เค้าส่วนเค้าก็ปรับตัวให้เราเหมือนกันแต่ล่าสุดเค้ามีเรื่องไม่สบายใจเราก็ปลอบเค้าให้กำลังใจเค้าแล้วก็บอกความรู้สึกทั้งหมดในใจเรากับเค้าเค้าตกใจเค้าบอกกับเราว่าไม่คิดว่าเราจะรู้สึกกับเค้าได้มาและได้เร็วขนาดนี้แต่เค้าก็เข้าใจว่าความรู้สึกของแต่ละคนมันไม่เหมือนกันเค้าก็เลยบอกกับเราว่าข้อเสียของเราคือให้ใจคนเร็วเกินไปเรายอมรับและพูดให้เค้าฟังว่าเราไม่ได้เป็นแบบนี้กับทุกคนนะเราจะเป็นเฉพาะกับคนที่ชอบและสนใจจริงๆเท่านั้นแล้วก็ถ้าหากว่าเราเป็นแบบนี้กับใครนั่นแปลว่าเรามั่นคงกับคนนั้นแน่นอนถึงแม้ว่าจะยังเป็นแค่คนคุยก็ตามแต่ด้วยความที่เค้าเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรเกี่ยวกับความรู้สึกเค้าเราก็พูดกับเค้าว่าเราอยากให้เค้าพูดนะเราจะได้ทำตัวถูกจะได้รู้ว่าที่หวังอยู่มันจะสมหวังมั้ยหรือควรหยุดหวังดีเค้าก็ไม่พูดเค้าบอกแค่ว่าเค้าตกใจที่เรารู้สึกได้ขนาดนี้รู้สึกไวขนาดนี้เราก็แกล้งถามไปว่าแล้วเค้าไม่ใช่คนที่รู้สึกกับใครง่ายๆใช่มั้ยเค้าบอกใช่ก่อนจะที่เค้าจะคบกับใครคือจะใช้เวลาคุยอยู่นานมากเราก็เลยบอกว่าอ๋องั้นก็แสดงว่าสิ่งทีเราคิดเรารู้สึกมันเป็นแค่เราจริงๆเราคิดไปเองจริงๆว่าเค้าคงจะรู้สึกเหมือนเราเค้าก็ไม่พูดอะไรต่อแต่เค้าก็ไม่ได้หายไปไหนไม่ได้มีใครเราต่างมีแค่กันและกันไม่มีใครคนอื่นเลยแบบนี้แหละก็เลยอยากรู้ว่าเราไม่ควรตั้งความหวังให้ตัวเองต่อใช่มั้ย?
ถ้าเป็นแบบนี้ เราควรหยุดหวังใช่ไหม?
โทรคุยกันเกือบทุกคืนไปไหนทำอะไรกับใครที่ไหนก็บอกตลอดเค้าไม่ชอบให้เราคิดมากถ้ารู้ว่าเราคิดมากเรื่องเค้าเค้าจะไม่โอเคเลยเค้าจะบอกตลอดว่าเค้าไม่ชอบอะไรยังไงแต่เค้าไม่ได้บังคับอะไรเรานะเราเต็มใจปรับตัวให้เค้าส่วนเค้าก็ปรับตัวให้เราเหมือนกันแต่ล่าสุดเค้ามีเรื่องไม่สบายใจเราก็ปลอบเค้าให้กำลังใจเค้าแล้วก็บอกความรู้สึกทั้งหมดในใจเรากับเค้าเค้าตกใจเค้าบอกกับเราว่าไม่คิดว่าเราจะรู้สึกกับเค้าได้มาและได้เร็วขนาดนี้แต่เค้าก็เข้าใจว่าความรู้สึกของแต่ละคนมันไม่เหมือนกันเค้าก็เลยบอกกับเราว่าข้อเสียของเราคือให้ใจคนเร็วเกินไปเรายอมรับและพูดให้เค้าฟังว่าเราไม่ได้เป็นแบบนี้กับทุกคนนะเราจะเป็นเฉพาะกับคนที่ชอบและสนใจจริงๆเท่านั้นแล้วก็ถ้าหากว่าเราเป็นแบบนี้กับใครนั่นแปลว่าเรามั่นคงกับคนนั้นแน่นอนถึงแม้ว่าจะยังเป็นแค่คนคุยก็ตามแต่ด้วยความที่เค้าเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรเกี่ยวกับความรู้สึกเค้าเราก็พูดกับเค้าว่าเราอยากให้เค้าพูดนะเราจะได้ทำตัวถูกจะได้รู้ว่าที่หวังอยู่มันจะสมหวังมั้ยหรือควรหยุดหวังดีเค้าก็ไม่พูดเค้าบอกแค่ว่าเค้าตกใจที่เรารู้สึกได้ขนาดนี้รู้สึกไวขนาดนี้เราก็แกล้งถามไปว่าแล้วเค้าไม่ใช่คนที่รู้สึกกับใครง่ายๆใช่มั้ยเค้าบอกใช่ก่อนจะที่เค้าจะคบกับใครคือจะใช้เวลาคุยอยู่นานมากเราก็เลยบอกว่าอ๋องั้นก็แสดงว่าสิ่งทีเราคิดเรารู้สึกมันเป็นแค่เราจริงๆเราคิดไปเองจริงๆว่าเค้าคงจะรู้สึกเหมือนเราเค้าก็ไม่พูดอะไรต่อแต่เค้าก็ไม่ได้หายไปไหนไม่ได้มีใครเราต่างมีแค่กันและกันไม่มีใครคนอื่นเลยแบบนี้แหละก็เลยอยากรู้ว่าเราไม่ควรตั้งความหวังให้ตัวเองต่อใช่มั้ย?