10.
มันเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนั่น....
เอมิลี่เบิกตาโตมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าผ่านช่องผ้าม่านหน้าต่างห้องนอนอย่างเสียขวัญ ร่างสั่นสะท้านของเธอชิดอยู่กับมาร์ธาที่ส่องตามองด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่แพ้กัน ห้องนอนนี้อยู่ทางปีกซ้ายของตัวบ้าน ถัดไปคือเนินดินลาดชันข้างบ้านที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ซึ่งตอนนี้โปรยปรายลงมาเกาะตัวเป็นน้ำแข็งจนพื้นดินเป็นโคลนเปียกแฉะ มองเลยไปอีกก็เห็นเพียงป่าสนยืนทะมึนเหมือนเงาปีศาจ
ในแสงสีเหลืองซีดของเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำ ผู้หญิงและผู้ชายหลายสิบคนเหล่านั้นมีทุกวัย พวกเขามากับพาหนะต่าง ๆ กัน ทั้งรถยนต์และจักรยานยนต์หลากยี่ห้อ บางคนก็ปั่นจักรยานมา ซึ่งยานพาหนะทุกคันจอดรอไว้นอกรั้วบ้านทั้งสิ้น ก่อนที่ผู้คนจะพากันเดินถือคบไฟเข้ามาในบริเวณลานหน้าบ้านของจีน พวกเขาต้องเป็นผู้คนในหมู่บ้านประหลาดแห่งนี้แน่ และขณะนี้กำลังจะมาชุมนุมกันที่นี่ด้วยเรื่องเร่งด่วนอะไรบางอย่าง...นึกแปลกใจที่พวกเขาจุดคบไฟเดินเข้ามาทำไม ในเมื่อสามารถใช้แสงสว่างจากโคมไฟฟ้าสนามหน้าบ้านก็ได้
เรื่องนั้นยังเป็นปริศนา ทว่ายังมีอีกเรื่องหนึ่งซึ่งใหญ่กว่าให้นึกอยากรู้ นั่นคือจีนเป็นใครกันแน่...หล่อนคงเป็นผู้นำหมู่บ้านแห่งนี้ที่ถูกแต่งตั้งจากทางการ หรือไม่ก็เป็นโดยธรรมชาติจากการโหวตเลือกของชาวบ้าน การประชุมที่กำลังจะเกิดขึ้นดูเหมือนจีนก็เพิ่งจะรู้ และคล้ายดังว่าหล่อนไม่ค่อยเต็มใจนัก รวมทั้งไม่อยากให้เธอได้รับรู้ด้วย ถึงเข้ามากำชับไม่ให้เอมิลี่ออกไปข้างนอกห้อง
“พวกนั้นเป็นใคร เขาพากันมาทำไมคะ” ก็ต้องซักถามเอาจากคนใกล้ตัวตอนนี้นี่แหละ มาร์ธาเหลือบตาเป็นกังวลมองคนถาม ก่อนตอบด้วยเสียงแตกพร่า
“คนในหมู่บ้านที่นี่ พวกเขามาประชุมกัน”
เป็นไปตามคาด ถ้าเช่นนั้นสาวผมดำก็คงเป็นผู้นำชุมชนที่นี่จริง ๆ ดูจากท่าทีที่เธอก้าวออกไปยืนเด่นรอต้อนรับอยู่หน้าบ้านก็ยิ่งมั่นใจ แต่แล้วความสงสัยอย่างใหม่ก็พลุ่งขึ้นมาอีก ทำไมพวกเขาไม่เข้ามานั่งประชุมกันข้างในบ้านที่มีทั้งไฟฟ้าและความอบอุ่นล่ะ ไปยืนล้อมกันเป็นรูปครึ่งวงกลมอยู่ท่ามกลางละอองหิมะให้หนาวเย็นแบบนั้นทำไม
แต่นั่นยังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เอมิลี่ประหลาดใจมากเท่ากับเห็นว่า มีบางคนเริ่มขนท่อนไม้กิ่งไม้มากองสุมไว้กลางลาน จนตอนนี้กองฟืนสูงประมาณระดับเอวแล้ว และทันใดนั้นเอง เธอก็ต้องเบิกตากว้างขึ้น เมื่อเห็นผู้หญิงวัยกลางคนรูปร่างเล็กบอบบางคนหนึ่ง ถูกผลักให้ออกมายืนอยู่ข้างกองฟืน หล่อนถูกพันธนาการด้วยการจับมัดมือไพล่หลัง!
(มีต่อ)
ลวง...อำมหิต ตอนที่ 10
มันเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนั่น....
เอมิลี่เบิกตาโตมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าผ่านช่องผ้าม่านหน้าต่างห้องนอนอย่างเสียขวัญ ร่างสั่นสะท้านของเธอชิดอยู่กับมาร์ธาที่ส่องตามองด้วยสีหน้าเคร่งเครียดไม่แพ้กัน ห้องนอนนี้อยู่ทางปีกซ้ายของตัวบ้าน ถัดไปคือเนินดินลาดชันข้างบ้านที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ซึ่งตอนนี้โปรยปรายลงมาเกาะตัวเป็นน้ำแข็งจนพื้นดินเป็นโคลนเปียกแฉะ มองเลยไปอีกก็เห็นเพียงป่าสนยืนทะมึนเหมือนเงาปีศาจ
ในแสงสีเหลืองซีดของเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำ ผู้หญิงและผู้ชายหลายสิบคนเหล่านั้นมีทุกวัย พวกเขามากับพาหนะต่าง ๆ กัน ทั้งรถยนต์และจักรยานยนต์หลากยี่ห้อ บางคนก็ปั่นจักรยานมา ซึ่งยานพาหนะทุกคันจอดรอไว้นอกรั้วบ้านทั้งสิ้น ก่อนที่ผู้คนจะพากันเดินถือคบไฟเข้ามาในบริเวณลานหน้าบ้านของจีน พวกเขาต้องเป็นผู้คนในหมู่บ้านประหลาดแห่งนี้แน่ และขณะนี้กำลังจะมาชุมนุมกันที่นี่ด้วยเรื่องเร่งด่วนอะไรบางอย่าง...นึกแปลกใจที่พวกเขาจุดคบไฟเดินเข้ามาทำไม ในเมื่อสามารถใช้แสงสว่างจากโคมไฟฟ้าสนามหน้าบ้านก็ได้
เรื่องนั้นยังเป็นปริศนา ทว่ายังมีอีกเรื่องหนึ่งซึ่งใหญ่กว่าให้นึกอยากรู้ นั่นคือจีนเป็นใครกันแน่...หล่อนคงเป็นผู้นำหมู่บ้านแห่งนี้ที่ถูกแต่งตั้งจากทางการ หรือไม่ก็เป็นโดยธรรมชาติจากการโหวตเลือกของชาวบ้าน การประชุมที่กำลังจะเกิดขึ้นดูเหมือนจีนก็เพิ่งจะรู้ และคล้ายดังว่าหล่อนไม่ค่อยเต็มใจนัก รวมทั้งไม่อยากให้เธอได้รับรู้ด้วย ถึงเข้ามากำชับไม่ให้เอมิลี่ออกไปข้างนอกห้อง
“พวกนั้นเป็นใคร เขาพากันมาทำไมคะ” ก็ต้องซักถามเอาจากคนใกล้ตัวตอนนี้นี่แหละ มาร์ธาเหลือบตาเป็นกังวลมองคนถาม ก่อนตอบด้วยเสียงแตกพร่า
“คนในหมู่บ้านที่นี่ พวกเขามาประชุมกัน”
เป็นไปตามคาด ถ้าเช่นนั้นสาวผมดำก็คงเป็นผู้นำชุมชนที่นี่จริง ๆ ดูจากท่าทีที่เธอก้าวออกไปยืนเด่นรอต้อนรับอยู่หน้าบ้านก็ยิ่งมั่นใจ แต่แล้วความสงสัยอย่างใหม่ก็พลุ่งขึ้นมาอีก ทำไมพวกเขาไม่เข้ามานั่งประชุมกันข้างในบ้านที่มีทั้งไฟฟ้าและความอบอุ่นล่ะ ไปยืนล้อมกันเป็นรูปครึ่งวงกลมอยู่ท่ามกลางละอองหิมะให้หนาวเย็นแบบนั้นทำไม
แต่นั่นยังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เอมิลี่ประหลาดใจมากเท่ากับเห็นว่า มีบางคนเริ่มขนท่อนไม้กิ่งไม้มากองสุมไว้กลางลาน จนตอนนี้กองฟืนสูงประมาณระดับเอวแล้ว และทันใดนั้นเอง เธอก็ต้องเบิกตากว้างขึ้น เมื่อเห็นผู้หญิงวัยกลางคนรูปร่างเล็กบอบบางคนหนึ่ง ถูกผลักให้ออกมายืนอยู่ข้างกองฟืน หล่อนถูกพันธนาการด้วยการจับมัดมือไพล่หลัง!
(มีต่อ)