เรื่องมีอยู่ว่ายายเรากับบรรดาญาติๆ จะติดต่อกันทางไลน์ เวลาโทรหาก็โทรแต่ไลน์ แต่มีอยู่วันนึงยายเราอยู่ในกลุ่มเสี่ยงโควิด เลยต้องกักตัว บรรดาญาติพี่น้องก็โทรหามาถามข่าวคราวของยาย แต่คงโทรไม่ติดเพราะโทรมาที่เครื่องเรา แล้วถามเราว่ายายเป็นอะไรทำไมติดต่อไม่ได้ เราก็ตอบไปว่ายายปกติดีไม่ได้เป็นอะไร เพราะถ้าเป็นอะไรเราต้องรู้ เพราะอยู่รั้วบ้านเดียวกัน มองเห็นทุกอย่าง แต่พอมาถึงช่วงบ่ายๆได้ยินเสียงน้าโทรเข้าเบอร์มือถือมาหายาย แล้วยายบอกให้น้าเติมเงินให้บอกว่าเน็ตหมดออกไปเติมเงินไม่ได้ น้าก็เติมให้ จากนั้นมาก็ได้ยินเสียงไลน์ของยายดังรัวๆๆๆ และก็ได้ยินยายคุยกับบรรดาญาติๆ ว่าวันนี้เน็ตหมดพึ่งให้ลูกเติมเงินให้ ถึงได้โทรไลน์หาญาติๆได้ และก็มีเสียงบ่นมาว่าเราไม่ไปดูให้ว่าเป็นอะไรทำไมโทรไม่ติด ถ้าลูกไม่เติมเงินให้คงไม่ได้คุยกัน บ่นว่าโมโหมากเลย จะโทรหาใครคุยกับใครก็ไม่ได้ ยายพูดคำเดิมซ้ำๆกับญาติว่าโมโหๆ ติดต่อใครไม่ได้ พวกบรรดาญาติก็เหมือนกัน บ่นกันยกใหญ่ว่าโทรหายายไม่ติด ไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง คือเราก็งงว่า โทรเน็ตไม่ติด ถ้าอยากคุยกันจริงๆ ทำไม่ไม่โทรเข้าเบอร์มือถือ ทั้งที่แต่ก่อนก็ไม่มีเน็ตใช้กัน ยังติดต่อกันได้เลย ที่เราไม่พอใจคือมีการพาดพิงถึงเรา ว่าเราไม่ไปดูคือจะให้ไปดูยังไงก็กักตัวอยู่ และอีกอย่างก็ตะโกนพูดคุยกันปกติถึงได้รู้ว่ายายไม่ได้เป็นอะไร แค่โทรไลน์หากันไม่ติดต้องโมโหขนาดนี้เลยหรอ โทรไลน์ไม่ติดก็โทรเบอร์สิ  จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตทำไม ถ้ามีเรื่องคอขาดบาดตายก็คงขอความช่วยเหลือจากใครไม่ได้หรอก เพราะโทรแต่ไลน์บางทีเราก็ไม่ได้เปิดเน็ตตลอดเวลานะ ขอระบายยาวหน่อยนะจะคุยกับใครก็ไม่ได้ เซ็ง