โอ้อกเอ๋ย ... พระรามถูกหยามหน้า
ต้องปากอ้าหดหู่ไม่รู้แผน
ตกหล่มกลยลแยบเปลี่ยนแบบแปลน
ได้แต่แค้นกับคับสลับกัน
"
พระหยิบแคนฉับเฉงเป่าเพลงโผย
โอ่โอ้โอยใครหวังบังคับฉัน
ลาตำแหน่งไม่ขับโดยฉับพลัน
พระอัดอั้น ... เต็มที ... ฤดีแด
""
วันนี้เหมือนนกแก้วแร้วติดขา
เสมือนปลาสลิดว่ายติดแห
เปรียบดอกบัวในสระสวะแบ
บานจอกแหนล้อมบัวมัวนิจเนือง
"""
ผู้แทนไหนใครกันนั่นเขาหลอก
ระบายดอกไม้แห้งสีแดงเหลือง
อาสาไปป่วยการสานเปล่าเปลือง
จบเล่าเรื่อง "พระรามเป่าแคน" เอย
คริคริ
**** พระรามเป่าแคน ****