ในนิมิต เงียบงัน อันเงียบเหงา
ได้พาเรา ถลา มาถึงนี่
ถิ่นพฤกษา พงเพียว เขียวขจี
ณ แห่งนี้ น่าชม ภิรมย์ใจ
"
ธารน้ำสาย ไหลเย็น เห็นมัจฉา
ว่ายไปมา แนวขวาง จ้องวางไข่
กระรอกน้อย กลอกตา กระพริบไว
เงาร่มไทร เรียบราบ ภาพคุ้นเคย
"
อวลไอดิน กลิ่นกรุ่น พิกุลแก้ว
ผสานแนว รายล้อม หอมระเหย
ทาบประทิ่น ผสม ลมรำเพย
อุทานเอ่ย หนึ่งคำ จำได้แล้ว
"""
นั่นคือสวน ดอกไม้ ไม่มีพลาด
เฝ้าหวังวาด จิรัง นั่งกินแห้ว
นานนับเดือน นับปี ไม่มีแวว
จนเข็ดแข่ว เหงือกเจ็บ ปากเหน็บชา
""""
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ความจำยังดีอยู่ คริคริ
**** กินแห้ว ****