... เริ่ม จาก .............................. วาจา ...

กราบ :  พระพุทธ ... กราบ :  พระธรรม ...  กราบ :  พระสงฆ์
.
.
.
สมัยเด็ก ชอบผู้ชนะสิบทิศ  การพูดจา ของ  " จะเด็ด " .. สมัยเรียน ก็มีครูอาจารย์ . สมัยทำงาน ก็มี หัวหน้า . สมัยทำกิจการ ก็มีลูกค้า  . วาจาจึงสำคัญ

เมื่อวาจา อ่อนน้อม บ่อยๆ -->ตัวตน จะเล็กลง  -->เอยวาจา จะใส่ใจ  ใจเขา ใจเรา --> เห็น อกเห็นใจผู้อื่น --> ช่วยเหลือแบ่งปัน --> ไม่อยากเบียดเบียน

-->มีเมตตา -->บางเรื่อง อยากช่วยแต่ช่วยไม่ได้  เช่น แก่ เจ็บ ตาย จึงเกิดมี อุเบกขา --> เห็นทุกข์ ของตนเอง ของผู้อื่น -->ไม่อยากมีคู่ คิดเรื่องนี้จริงจัง

ตื่นเช้า มาวันหนึ่ง   จนกระทั่ง สายๆ  ...รู้สึก  เอะ ทำไม โล่งๆ สบายๆ  บางอย่างหายไป    ทำไม ไม่รู้สึก อยากทางกามารมณ์  ทั้งทางกาย และ ใจ

รู้สึกเหมือนกำแพง ที่ล้อมตัวเราหายไป  ดีใจ สุขใจ บอกไม่ถูก  .. พอไปฟัง " พุทธโอวาทก่อนปรินิพพาน " จบ   น้ำตาซึม  5 รอบ 

จากนั้น ก็ เอะ  ทำไมเวลาเดิน รู้สึกที่ฝ่าเท้า ชัดเจนมาก . เอะ เมื่อกี้เราไม่พอใจ พอเราสังเกตุรู้ทัน ความไม่พอใจ หายวับไปเลย .. เอะ เมื่อกี้ เราคิด อกุศล
.
.
เขียนพอเป็นสังเขป  ... เพื่อ สื่อว่า จุดเริ่ม จาก  วาจา 
.
ทุกวันนี้ เวลาในชีวิต  ส่วนใหญ่  ให้ความสำคัญ  การ  ฝึกสติ  ฝึกสมาธิ  ศึกษาธรรมะ ในส่วนที่สนใจ  ส่วนที่เกี่ยวข้องกับการปฎิบัติ 
.
.
.
การตั้งกระทู้ เพื่อแบ่งปัน ประสบการณ์  เพียงเท่านั้น 

พาพันขอบคุณ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่