ตามหัวข้อเลยค่ะเราอยากรู้จริงๆ
เรามีความรู้สึกว่าเราอยากที่จะเป็นตัวเองแต่กลับมีเพื่อนๆหรือคนรู้จักที่มีภาพจำตัวตนเก่าเราอยู่ด้วย มันทำให้เราอึดอัด ไม่กล้าที่จะกล้าแสดงออกตัวตนมากกว่านี้เลยค่ะ มีครั้งนึงเพื่อนสนิทคนนึงบอกว่าเราดูเปลี่ยนไปขนาดต่อหน้าพ่อของเขาเรายังไม่ค่อยกลัวแต่กลับเต้นตรงนั้นยังได้บางทีก็อยากให้เราเป็นเหมือนเดิม แต่เพื่อนสนิทอีกคนก็แย้งว่าเราเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วนะ มันเหมือนทำให้เรากลัวว่าถ้าเราเป็นตัวเองมากกว่านี้เราจะดูประหลาดจากเดิมเลยค่ะ
คนอื่นจะมองว่าเราพูดคำหยาบก็จริง ขี้บ่นในเฟซ(แต่เราไม่เอาเรื่องดราม่าง้อๆงอนๆส่วนตัวมาลงหน้าเฟซนะ) สุภาพเรียบร้อย มารยาทเคร่งๆหน่อย พูดไม่ค่อยได้ยิน คนอื่นฟังคำพูดเราไม่ค่อยรู้เรื่องอีก เราเหนื่อยกับการต้องมาฟังคนอื่นพูดคำว่าเป็นอะไรพูดไม่รู้เรื่องมากทั้งๆที่เราก็คิดว่าประโยคที่พูดมันปกติแล้วนะ บางครั้งก็หันไปถามอีกคนว่าเราพูดอะไรก็มีทั้งๆที่เราก็มองอยู่ เราอยากจะลองเปลี่ยนมาพูดดังๆมากขึ้นแต่ก็กลัวคนอื่นจะมองว่าเราแปลกไปอะไรงี้น่ะค่ะ
เรารู้สึกสบายใจจริงๆนะคะกับการอยู่ที่อื่นที่ไม่มีคนรู้จัก ชอบในที่ที่ไม่มีคนรู้ภาพจำเก่าเรา ถึงตรงนั้นจะมีแค่เพื่อนสนิทแต่ก็ยังเกร็งๆหน่อยเพราะยังไม่กล้าแสดงตัวตนออกมาเยอะเกิน แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็ค่อนข้างโอเคค่ะ
มีใครที่จากเป็นคนไม่กล้าแสดงออก พอไปที่ใหม่ เจอสังคมใหม่ๆแล้วดันกลายเป็นผู้นำ กลายเป็นพวกกล้าแสดงออกนักกิจกรรมจัด แบบนี้มีบ้างไหมคะ? เผื่อเราจะได้ดูเป็นแบบอย่างบ้างอยากทราบประสบการณ์น่ะค่ะ ส่วนตัวจะย้ายรร.ใหม่น่ะค่ะอยากได้เป็นประสบการณ์ในรร.นะคะ แหะ
ถ้าติดแท็กผิดขออภัยด้วยนะคะ เราไม่แน่ใจว่าจะติดแท็กไหนดี ค้นที่มันใกล้เคียงสุดๆก็คิดว่าอันนี้น่าจะพอได้
สภาพแวดล้อมทำให้เราไม่กล้าแสดงออกหรือเปล่าคะ?
เรามีความรู้สึกว่าเราอยากที่จะเป็นตัวเองแต่กลับมีเพื่อนๆหรือคนรู้จักที่มีภาพจำตัวตนเก่าเราอยู่ด้วย มันทำให้เราอึดอัด ไม่กล้าที่จะกล้าแสดงออกตัวตนมากกว่านี้เลยค่ะ มีครั้งนึงเพื่อนสนิทคนนึงบอกว่าเราดูเปลี่ยนไปขนาดต่อหน้าพ่อของเขาเรายังไม่ค่อยกลัวแต่กลับเต้นตรงนั้นยังได้บางทีก็อยากให้เราเป็นเหมือนเดิม แต่เพื่อนสนิทอีกคนก็แย้งว่าเราเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วนะ มันเหมือนทำให้เรากลัวว่าถ้าเราเป็นตัวเองมากกว่านี้เราจะดูประหลาดจากเดิมเลยค่ะ
คนอื่นจะมองว่าเราพูดคำหยาบก็จริง ขี้บ่นในเฟซ(แต่เราไม่เอาเรื่องดราม่าง้อๆงอนๆส่วนตัวมาลงหน้าเฟซนะ) สุภาพเรียบร้อย มารยาทเคร่งๆหน่อย พูดไม่ค่อยได้ยิน คนอื่นฟังคำพูดเราไม่ค่อยรู้เรื่องอีก เราเหนื่อยกับการต้องมาฟังคนอื่นพูดคำว่าเป็นอะไรพูดไม่รู้เรื่องมากทั้งๆที่เราก็คิดว่าประโยคที่พูดมันปกติแล้วนะ บางครั้งก็หันไปถามอีกคนว่าเราพูดอะไรก็มีทั้งๆที่เราก็มองอยู่ เราอยากจะลองเปลี่ยนมาพูดดังๆมากขึ้นแต่ก็กลัวคนอื่นจะมองว่าเราแปลกไปอะไรงี้น่ะค่ะ
เรารู้สึกสบายใจจริงๆนะคะกับการอยู่ที่อื่นที่ไม่มีคนรู้จัก ชอบในที่ที่ไม่มีคนรู้ภาพจำเก่าเรา ถึงตรงนั้นจะมีแค่เพื่อนสนิทแต่ก็ยังเกร็งๆหน่อยเพราะยังไม่กล้าแสดงตัวตนออกมาเยอะเกิน แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็ค่อนข้างโอเคค่ะ
มีใครที่จากเป็นคนไม่กล้าแสดงออก พอไปที่ใหม่ เจอสังคมใหม่ๆแล้วดันกลายเป็นผู้นำ กลายเป็นพวกกล้าแสดงออกนักกิจกรรมจัด แบบนี้มีบ้างไหมคะ? เผื่อเราจะได้ดูเป็นแบบอย่างบ้างอยากทราบประสบการณ์น่ะค่ะ ส่วนตัวจะย้ายรร.ใหม่น่ะค่ะอยากได้เป็นประสบการณ์ในรร.นะคะ แหะ
ถ้าติดแท็กผิดขออภัยด้วยนะคะ เราไม่แน่ใจว่าจะติดแท็กไหนดี ค้นที่มันใกล้เคียงสุดๆก็คิดว่าอันนี้น่าจะพอได้