ผมกับภรรยาแต่งงานมาสิบกว่าปีมีลูกกันแล้ว
ไม่มีปัญหาเรื่องเงิน เรื่องงาน
แต่ปัญหาจะอยู่ที่ครอบครัวผมเนี่ยแหละ หรืออยู่ในจิตใจผมเอง คือ
เมียผมอยู่กันกับผมน่าจะรู้นิสัยอยู่แล้วว่าผมรักพ่อแม่ผมมาก ท่านเองก็รักครอบครัวผมมาก
แกให้ทั้งอาชีพ ให้บ้าน ให้เงิน ให้แทบทุกอย่าง เอาเป็นว่าเมียผมมาแต่ตัวจริงๆ แต่มีทุกอย่างได้เพราะทางบ้านผม
ให้อาชีพ ถึงจะลำบากเหนื่อย แต่เงินก็เยอะพอตัว ซึ่งสามสี่ปีมานี้ ไม่รู้เมียเค้าเป็นโรคอะไร
ทุกเทศกาลเช่น วันเกิด พ่อแม่ หรือน้องชายผม ผมจะเครียดมาก กลัวเค้าเรียกไปกินเลี้ยง เมียผมเป็นคนแทบไม่เอาครอบครัวผมเลย ไม่ไปและห้ามผมกับลูกไป
เทศกาลวันหยุด ผมกลัวพ่อแม่ผมชวนไปเที่ยว พอตกลงไป เมียจะอ้างแต่ว่าเหนื่อย ให้ไปกันเอง แต่พอไปกันเองกลับมาก็ทะเลาะไม่รู้อะไร
วันเสาร์ อาทิตย์ จากที่ได้ไปทานข้าวกับพ่อแม่ผมบ้างสักเดือนละครั้ง เค้าก็บอกไม่ต้องไป เค้าไม่ไปและผมก็ไม่ต้องไป จนพ่อแม่เลิกชวนมาหลายปีแล้ว
ปีใหม่ สงกรานต์ วันเกิด วันหยุด อะไรก็ตามแต่ ผมเป็นโรคซึมเศร้าไปเลย เพราะไม่อยากให้มีวันพวกนี้เกิดขึ้น กลัวที่บ้านจะเสียใจที่ผมไปไม่ได้
ทั้งๆที่ทริป ครอบครัวเมีย ผมก็ไป เอาใจทุกอย่าง เมียอยากได้อะไรก็ซื้อให้ทุกอย่างไม่ขัด อยากเที่ยวไหนส่วนตัวขอให้บอกไปหมด
แต่ทำไมทำไม กับครอบครัวผมเค้าเป็นแบบนี้ ได้แต่น้อยใจ และนอยด์ตัวเองไปเลย ผมนั่งดูเฟสชาวบ้านที่เค้าไปเที่ยวกันทั้งครอบครัวด้วยความอิจฉา
และสงสัยว่าทำไมเรามาอยู่จุดนี้ได้ยังไง มันเป็นเรื่องง่ายๆแค่ไปเที่ยวกับครอบครัว แต่เป็นเรื่องยากที่ผมจะพาครอบครัวผมไปครบๆได้ สงสารพ่อแม่ผมมาก
พอพ่อแม่ชวนผมได้แต่ยิ้มและพูดได้ไม่เต็มปากว่าจะได้ไปไหม โครตหดหู่เลย
พอใครจะมีปสก.แบบนี้บ้างไหมครับ บางทีผมอยากปรับแค่จิตใจว่า ไม่ต้องมีเมียสักเทศกาลก็ได้ ไปกันมีแค่ครอบครัวผมและลูกๆก็พอ ทิ้งเค้าไว้ที่บ้านตามที่เค้าอยากน่ะแหละ
แต่เอาจริงๆผมเป็นคนที่ไปไหนก็ต้องไปทั้งหมด เมียไม่ไปแล้วชอบกลับมาทำตัวอารมเสียเลยอยากพาๆไปด้วย แต่คงถึงทางตันแล้วจริงๆ เพราะมันแรงขึ้นเรื่อยๆ เพราะทริปหลังๆนี่เค้าไม่อยากไปเลยสักทริป ด่าๆบ่นๆว่าไม่น่าจองไม่น่ารับปาก และจะยกเลิกการไปหลายต่อหลายครั้ง จนผมแทบกราบให้ไปทุกคร้ง
บางทีอยากหย่าให้แล้วๆไปเพราะจะได้มีความสุขโฟกัสกับชีวิตครอบครัวที่เหลืออยู่มากๆด้วย พ่อแม่แกก็คงเที่ยวกับเราได้ไม่กี่ปีแล้ว แต่ก็ติดที่ลูกอีก(ไม่ได้จดทะเบียน) เรื่องงานผมทำคนเดียวก็ได้ ไม่แคร์เลยครับ หรือต่อให้มาตั้งหลักใหม่ก็อยู่ได้หลายปีสบายๆโดยไม่ต้องทำงาน ใครช่วยคลายปมในใจสักที
ไม่รู้มีอะไรติดอยู่ ถึงกล้าไปไหนมาไหนแบบไม่สนเมียบ้าง ถามว่าเมียอยากหย่าผมไหมคงไม่ แต่ทะเลาะทีนี่แบบว่าเลิกกันไปสักทียังดีกว่าอยู่ให้เครียด
ขอบคุณครับ
ผมเป็นคนเริ่มซึมเศร้า ว้าวุ่น และเกลียดเทศกาลต่างๆ เพราะภรรยาครับ
ไม่มีปัญหาเรื่องเงิน เรื่องงาน
แต่ปัญหาจะอยู่ที่ครอบครัวผมเนี่ยแหละ หรืออยู่ในจิตใจผมเอง คือ
เมียผมอยู่กันกับผมน่าจะรู้นิสัยอยู่แล้วว่าผมรักพ่อแม่ผมมาก ท่านเองก็รักครอบครัวผมมาก
แกให้ทั้งอาชีพ ให้บ้าน ให้เงิน ให้แทบทุกอย่าง เอาเป็นว่าเมียผมมาแต่ตัวจริงๆ แต่มีทุกอย่างได้เพราะทางบ้านผม
ให้อาชีพ ถึงจะลำบากเหนื่อย แต่เงินก็เยอะพอตัว ซึ่งสามสี่ปีมานี้ ไม่รู้เมียเค้าเป็นโรคอะไร
ทุกเทศกาลเช่น วันเกิด พ่อแม่ หรือน้องชายผม ผมจะเครียดมาก กลัวเค้าเรียกไปกินเลี้ยง เมียผมเป็นคนแทบไม่เอาครอบครัวผมเลย ไม่ไปและห้ามผมกับลูกไป
เทศกาลวันหยุด ผมกลัวพ่อแม่ผมชวนไปเที่ยว พอตกลงไป เมียจะอ้างแต่ว่าเหนื่อย ให้ไปกันเอง แต่พอไปกันเองกลับมาก็ทะเลาะไม่รู้อะไร
วันเสาร์ อาทิตย์ จากที่ได้ไปทานข้าวกับพ่อแม่ผมบ้างสักเดือนละครั้ง เค้าก็บอกไม่ต้องไป เค้าไม่ไปและผมก็ไม่ต้องไป จนพ่อแม่เลิกชวนมาหลายปีแล้ว
ปีใหม่ สงกรานต์ วันเกิด วันหยุด อะไรก็ตามแต่ ผมเป็นโรคซึมเศร้าไปเลย เพราะไม่อยากให้มีวันพวกนี้เกิดขึ้น กลัวที่บ้านจะเสียใจที่ผมไปไม่ได้
ทั้งๆที่ทริป ครอบครัวเมีย ผมก็ไป เอาใจทุกอย่าง เมียอยากได้อะไรก็ซื้อให้ทุกอย่างไม่ขัด อยากเที่ยวไหนส่วนตัวขอให้บอกไปหมด
แต่ทำไมทำไม กับครอบครัวผมเค้าเป็นแบบนี้ ได้แต่น้อยใจ และนอยด์ตัวเองไปเลย ผมนั่งดูเฟสชาวบ้านที่เค้าไปเที่ยวกันทั้งครอบครัวด้วยความอิจฉา
และสงสัยว่าทำไมเรามาอยู่จุดนี้ได้ยังไง มันเป็นเรื่องง่ายๆแค่ไปเที่ยวกับครอบครัว แต่เป็นเรื่องยากที่ผมจะพาครอบครัวผมไปครบๆได้ สงสารพ่อแม่ผมมาก
พอพ่อแม่ชวนผมได้แต่ยิ้มและพูดได้ไม่เต็มปากว่าจะได้ไปไหม โครตหดหู่เลย
พอใครจะมีปสก.แบบนี้บ้างไหมครับ บางทีผมอยากปรับแค่จิตใจว่า ไม่ต้องมีเมียสักเทศกาลก็ได้ ไปกันมีแค่ครอบครัวผมและลูกๆก็พอ ทิ้งเค้าไว้ที่บ้านตามที่เค้าอยากน่ะแหละ
แต่เอาจริงๆผมเป็นคนที่ไปไหนก็ต้องไปทั้งหมด เมียไม่ไปแล้วชอบกลับมาทำตัวอารมเสียเลยอยากพาๆไปด้วย แต่คงถึงทางตันแล้วจริงๆ เพราะมันแรงขึ้นเรื่อยๆ เพราะทริปหลังๆนี่เค้าไม่อยากไปเลยสักทริป ด่าๆบ่นๆว่าไม่น่าจองไม่น่ารับปาก และจะยกเลิกการไปหลายต่อหลายครั้ง จนผมแทบกราบให้ไปทุกคร้ง
บางทีอยากหย่าให้แล้วๆไปเพราะจะได้มีความสุขโฟกัสกับชีวิตครอบครัวที่เหลืออยู่มากๆด้วย พ่อแม่แกก็คงเที่ยวกับเราได้ไม่กี่ปีแล้ว แต่ก็ติดที่ลูกอีก(ไม่ได้จดทะเบียน) เรื่องงานผมทำคนเดียวก็ได้ ไม่แคร์เลยครับ หรือต่อให้มาตั้งหลักใหม่ก็อยู่ได้หลายปีสบายๆโดยไม่ต้องทำงาน ใครช่วยคลายปมในใจสักที
ไม่รู้มีอะไรติดอยู่ ถึงกล้าไปไหนมาไหนแบบไม่สนเมียบ้าง ถามว่าเมียอยากหย่าผมไหมคงไม่ แต่ทะเลาะทีนี่แบบว่าเลิกกันไปสักทียังดีกว่าอยู่ให้เครียด
ขอบคุณครับ