คือย่าทวดเราเสียละก็ต้องมาแบ่งเงินกันอันนี้เราไม่แน่ใจแบ่งเงินอะไรน่าจะเป็นเงินที่ส่งละพอเสียชีวิตก็ต้องมาแบ่งลูกแต่ไม่รวมสมบัติเพราะปู่ทวดเรายังไม่เสียย่าของเรามีลูก3คนส่วนคนที่มีปัญหาคือป้ากับพ่อของเราปู่ทวดเหมือนรักพ่อเรามากกว่าตอนนั้นให้เงินพ่อเราไปหมื่นนึงส่วนป้าเราไม่ได้ก็เลยมาโกรธเเล้วน้อยใจว่าทำไมต้องรักแต่พ่อเราเมียไหม่พ่อเราก็พูดใส่ป้าเราว่าเราคนจนก็อยู่อย่างคนจนจะไปสู่อะไรกับคนรวยป้าเราก็เลยโกรธมากละพ่อเราก็พูดกับป้าเราว่าตั้งนานทำไมไม่กลับบ้านมาเอาหน้าหรอละก็บอกว่าย่าเรารักป้าเรามากกว่าแต่ความจริงแล้วย่าเราก็รักป้ากับพ่อเท่ากัน ละป้าเรากลับมาจากงานศพย่าทวดตอนนั้นทรส.เราพังพอดีไม่มีเรียนออนไลน์ไม่มีใช้ย่าเราได้ตังมาจากที่เขาแบ่งกันมาซื้อทรส.ใก้เราเพราะพ่อกับแม่เราทิ้งไว้ให้อยู่กับย่าตั้งแต่เด็กไม่สนใจเรา ย่าซื้อทรส.ให้เราละก็มาโกรธว่าเราได้ทรส.แต่ตัวเองกลับไม่ได้อะไรละเราขอกินบราวนี่จากลูกป้าป้าเราก็มาพูดอีกว่าไม่ต้องมากินของลูกกูไปบอกย่าซื้อให้กินโน้นละก็บอกกับลูกตัวเองว่าเราคนจนก็เก็บไว้กินส่วยคนรวยให้มันไปซื้อกินเองซื้งเป็นคำพูดที่เมียไหม่ด่าป้าเลย พ่อเรากับป้าเราก็เป็นคนขี้อิจฉาเนี้ยแหละ ชอบทำตัวเหมือนพ่อเรากับเมียไหม่พ่อเราขึ้นทุกวันซื้งเราก็เคยบอกกับป้าเราว่าถ้าย่าไม่ซื้อทรส.ให้หนูป้าซื้อให้ไหม ละถ้าย่าไม่เอาตังให้หนูป้าเอาตังให้หนูใช้ไหมซื้งป้าเราก็ยังด่าเราเหมือนเดิมเราก็บอกกับป้าเราว่าป้าอะทำตัวเหมือนพ่อละบอกว่าพ่อคนขี้อิจฉานิสัยไม่ดีละก็เกลียดเขาแต่ป้ากลับมาทำซะเองนี่มันคืออะไรบอกเมียไหม่พ่อมันเกินไปบอกว่าเมียไหม่พ่ออย่างโน้นอย่างนี้แต่ป้าก็เป็นเหมือนกันเราต้องมารับกรรมทุกอย่างเพราะป้าเราบอกกับเราว่าก็คือลูกพ่อซึ้งเราไม่เคยไปทำอะไรให้ป้าเลยเราไม่เคยที่จะอิจฉาลูกป้าเลยบางทีเราก็น้อยใจพ่อของเราไม่ส่งเสียเราไม่รักได้เงินได้อะไรมาเอาไปให้แต่พี่กับน้องเราเราก็ไม่ได้อิจฉาเขายังคุยกับเขาได้ปกติบอกกับตัวเองว่าถ้าเขาไม่ให้เราก็ไม่ต้องเอาก็ได้ ซึ้งเราเหนื่อยมาก ที่ต้องมาฟังสิ่งที่ป้าเราพูดแถมยังไม่ให้เรากินข้าวไม่ให้เราไปเหยียบบ้านอีก