น้อยใจในโชคชะตา

สวัสดีค่ะหนูอายุเพียง19ปีมีพี่ชาย1คนวัย21ปี เราสองคนเสียพ่อไปตั้งแต่เด็กๆแม่ก็หายไปตั้งแต่ก่อนพ่อจากไปเราสองคนเติมาโดยปู่กับย่าที่เลี้ยงมา จริงๆไม่มีอะไรมากหรอกค่ะหนูแค่ไม่รู้จะพูดกับใครหนูแค่รู้สึกท้อหนูในวัย19ปีจบแค่ม.ต้นทำงาน9,000-10,000/เดือน หนูออกจากที่บ้ามาทำกงานกับเงินแค่นี้แหละค่ะต้องส่งบ้านเดือนล่ะ3,000-4,000บาท และต้องใช้เงินที่เหลือให้ถึงอีกสิ้นเดือนหนูเหนื่อยจังเลยคือชีวิตหนูมันจะอยู่แค่นี้หรือเปล่านะจะมีเก็บเหมือนคนอื่นเขาได้ยังไงจะทำให้มีตังค์เยอะบ้างมันท้อนะบางทีตัวเราไม่มีพ่อแม่ ปัจจุบันปู่เสียแล้ว เหลือแค่ย่าวัย76 ปีกับป้า วัย53 และน้องสาวลูกป้า วัย15 กำลังเรียนอยู่ จริงๆพี่ชายเป็นเสาหลักของบ้านแต่พี่ชายจับได้ใบแดงต้องไปแเราทหนูท้อจังเลยค่ะหนูไม่รู้จะทำยังไงให้ชีวิตไปได้ดีกว่านี้ หนูอิจฉาคนที่เขามีพอ่อแแม่จังอย่างน้อยมีคนซับพอร์ต แต่อย่างหนูกับพี่ชาย หนูแอบรู้สึกเป็นห่วงความรู้สึกพี่วันเยี่ยมญาติคนอื่นมีญาติไปแต่พี่ชายหนูไม่มี หนูไม่เคยรู้เลยว่านั่งกินข้าวพูดเรื่องวันนี้กับพ่อแม่จะดีขนาดไหน หกูกลัวว่าถ้าย่าตามปู่ไปหนูจะเป็นยังไงหนูคกากหนูไปทั้งๆที่หนูไม่ได้ตอบแทนเลยสักอย่าง หนูทำอะไรไดีพอเลยแต่พี่ชายหนูเก่งนะเขาแบกครอบครัวได้ เขาทำงานได้เท่าไหร่เขาให้ย่าหมดเลยแต่ตอนนี้เขาไปทหาร เห่อน้อยใจว่ะทำไมชีวิตยากจังคิดจะทำอะไรก็โคตรยากเลย เพื่อนที่ทำงานก็พูดด้วยไม่ได้ค่ะเพราะสังคมเหลี่ยมมากกก ไม่มีเพื่อนไปแล้วค่ะแค่อยากระบายมันท้อบ่อยเกิน