รักแม่...แต่ก็ไม่อยากอยู่กับแม่

สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ25 โตมาที่ตจว.ยายส่งเสียเลี้ยงดูจนจบปวส.ตั้งแต่อนุบาลจนถึงจบม.ปลายอยู่กับยายมาตลอด ปวส.เช่าหออยู่กับเพื่อนเราโชคดีค่ะช่วงเรียนปวส.มีแฟนช่วยส่งเรียนจนเริ่มทำงานจริงจังตอนอายุ22-24

ขอเล่าความทุกข์ใจที่มีมันล้นหลามมาก ตัวเราเองเจอปัญหานี้ ตั้งแต่จนตอนนี้ โตมาครึ่วชีวิตแล้ว ปัญหาที่แก้ไม่ได้ คือ เรื่อง "แม่เราเอง" เรามักจะโดนแม่เรา ด่าตลอด ด่าแทบ 24 ชม. เลยก็ว่า ตั้งแต่อ

เรื่องมันมีอยู่ว่าเราอยู่กับพ่อเลี้ยงคนนี้มาได้3ปีแล้วค่ะ ตอนแรกก็ดีค่ะพออยู่ๆไปๆมาๆเริ่มทำร้ายร่างกายแม่เราเวลาเมาเอาปีนมายิงกราดจนเราเป็นแพนนิก เราอึดอัดมากที่อยู่บ้านหลังนั้นเวแต่แม่เราก็กลับไปหาพ่

ผู้ชายคนนี้ ทำให้เกิด แต่ ไม่เคยเลี้ยงดู ไม่เคยส่งให้เรียน ไม่เคยสนใจว่าเรากับแม่จะอดอยากยังไง กลับเอาเงินไปบำเรอผู้หญิงอื่น เลิกกับแม่เราและไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ตอนอยู่กับแม่ ทำงานได้เงินก็ไม่เค

คือเป็นปัญหาในชีวิตเรามากๆตอนนี้ เมื่อก่อนแม่เราเลิกกับพ่อไปนานแล้วซึ่งตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรแต่เรายังเด็กมากๆ แล้วแม่ก็ไม่ได้บอกเรา แล้วพอเราโตขึ้นเราก็ยังได้ติดต่อกับพ่ออยู่เรื่องเงินค่า

(ออกตัว)ไม่แน่ใจว่า มีกระทู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มั้ยครับ จำได้คุ้นๆว่าไม่นานมานี้เคยแสดงความเห็นเรื่องนี้เอาไว้ ว่ามันจะมีบางเพลงที่ จะไปลองเล่นในร้านขายกีตาร์ไม่ได้ ถ้ามีกระทู้เคยตั้งไว้ก็ขออภัยด้วย มา

ตอนเด็กหนูอยู่กับปู่ย่าท่านเสียพร้อมไล่ๆกันตอนนั้นเลยต้องย้ายไปอยู่กับแม่อันนี้เพราะหนูอยากไปเองด้วยเพราะพ่อก็มีครอบครัวใหม่ไปอยู่กับแม่คงดีกว่าตอนแรกก็ดีนะคะแต่ที่บ้านก็ค่อนลำบากอยู่ได้ปีกว่าแม่ก็เลิ

เราเป็นลูกคนเดียวในบ้านครอบครัวไม่อบอุ่นพ่อกับแม่แยกทางตั้งแต่เด็ก แม่มีพ่อเลี้ยงคนแรกแม่กับพ่อเลี้ยงทะเลาะกับแม่แทบทุกวันตลอด 8 ปี หลังจากเลิกกันเราอยู่ ป.4 ช่วงนั้นชีวิตเราแย่ลงกว่าเดิมมากๆ เรากลายเ