อันนี้จะถือว่าระบาย หรือขอความเห็น คำแนะนำก็ได้ค่ะ อึดอัดมากจริงๆ
คือเราตอนนี้ อายุ 20 ปีต้นๆ ทำงานประจำอยู่เงินเดือนก็ประมาณ -+ 24,000 บาท ต่อเดือน รวมรายได้เสริมอื่นๆ หักรายจ่ายที่จะต้องใช้จ่ายกินส่วนตัวก็เหลือประมาณ 5,000-7,000 บาท แล้วแต่เดือน และที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนที่จะถึง เรากำลังจะคลอดลูกค่ะ ก็เลยยิ่งต้องเก็บเงินไว้สำหรับค่าใช้จ่ายในอนาคต
ปัญของเราคือก่อนหน้าหนี้ 2-3 ปี เราเริ่มมีปัญหาที่บ้านออกมาจากบ้านเริ่มหางานทำอยู่กับแฟน แม่มาก็คิดว่าเราสบายค่ะ ตอนนั้นเงินเดือนเรา 15,000 บาทเอง โทรมาขอที 2,000-3,000 บาท บางทีโทรมาเป็น 10,000 ก็มี เราไม่มีก็ไปหายืมคนอื่นให้ ไม่ใช่แค่แม่ค่ะ ญาติพี่น้อง มีอะไรโทรมามีแต่เรื่องเงินทั้งนั้น 3,000-4,000 ยืมคืนบ้างไมคืนบ้าง เราก็ไม่อยากจะทวง ทำเหมือนเราออกมาจากบ้านแล้วผลิตเงินใช้ประมาณนนั้น อารมณ์ผัวเลี้ยงสบายอะไรประมาณนี้ ทำจนไม่มีเงินเก็บ สุดท้ายเราต้องพูดกับเค้าตรงๆว่าแบบนี้เราไม่ไหวแล้วนะ ไม่มีเงินเก็บเลยทำมาไม่เหลือเลย แถมไม่พอด้วย เค้าก็เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจค่ะ ออกแนวประชดนิดๆ พูดน้อยใจ เราก็ต้องทำใจไม่รู้จะทำยังไง พึ่งเริ่มตั้งตัว แฟนเราก็ไม่ได้มีเงินมากมาย แม่เค้าไม่ค่อยชอบแฟนเราค่ะ โทรมาก็พูดประจำว่ามีแล้วลำบากทำไมไม่หาผัวใหม่ คบไปก็เสียเวลา เรางง กับประโยคประมาณนี้มาก "แล้วทำไมต้องหาผัวใหม่ เราทำงานเองไม่ได้หรอ ผัวไม่รวยผิดหรอ?"
มาพูดถึงเรื่องหนี้ของแม่ คือแม่เราก็ไม่ได้ถือว่าลำบากค่ะ มีกิจการ ซึ่งเราเคยสัมผัสมากำไร หรือกลุ่มลูกค้าค่อนข้างดี ทำทีแต่ละเจ้าได้เป็นแสนๆ คู่เเข่งน้อยเพราะงานฝีมือก็บอกตามตรงว่าดีกว่าอื่น แต่ก็นั้นแหละค่ะปัญหาภายใน ทำให้เราโดดออกมาดีกว่า ไม่อยากมีปัญหา
ซึ่งหนี้ที่เกิดมานั้นไม่อยากจะแจงละเอียดมาก แต่ลงเป็นของไม่จำเป็นดีกว่าค่ะ ถ้าเรื่องกินหักไปคงไม่ได้กินแล้วจนลงเป็นหนี้ขนาดนั้น ส่วนมากที่ทำให้หมุนไม่ทันจะเป็น พวก รถ มือถือรุ่นใหม่ เอาเงินให้น้องไปทำอะไรที่ไม่เกิดประโยนช์เช่นน แต่งรถ อะไรประมาณนี้ แล้วก็ตามมาเลยคือ เค้าหมุนเงินไม่ทันค่ะ ต้องไปกู้เงินนอกระบบ เราช่วยจนเหนื่อย หมดไม่เคยหมดจริงๆสักที บอกจะไม่กู้แล้ว เวลาไม่มีเงินก็นึกง่ายๆ โทรศัพท์เรียกเงินด่วนให้เค้าเอาเงินมาให้หน้าบ้าน
จนหลังๆ เราไม่ให้ เหมือนคนรอบตัวแม่เราที่โทรศัพท์มาหาเราก็จะพูดกับเราเหมือนประมาณว่าเราไม่ดี ไม่สนใจแม่ อะไรประมาณนี้ค่ะ เรารู้สึกว่าแม่มักจะเอาเราไปพูดในทางไม่ดีกับคนรอบๆตัวแม่ เพราะแม่โทรมาบางทีก็เหมือนจะพูดดีให้กำลังใจสุดท้ายพูดจาเหน็บด่าเราซะเฉยๆ นี้ก็สตั้นไปทุกทีไม่เคยตั้งตัวทันเลย แต่ก็สัมผัสได้แหละว่าต้องโดนหน่อย เพราะโทรมาก็โดนประจำ หลังๆมาเราบอกพูดกับเราดีๆหน่อยได้มั้ย ค่อยเบาลงหน่อย 55555 ตั้งแต่ออกจากบ้านมาเราไม่เคยเดือดร้อนแม่เลย คิดในใจว่าลดภาระเค้าก็ยังดี ไม่ต้องขอเงินเค้า เค้าโทรมาเราก็ช่วยเหลือตลอดมากน้อยตามกำลังที่มี ทั้งทางบ้านที่ต่างจังหวัดเราก็คอยส่งเงินให้เพราะอันนี้เราเข้าใจว่าเค้าไม่ได้ทำงาน หรือเก็บของขายเล็กๆน้อย รายได้ไม่มีเราก็โอนให้ค่ะ มีบางคนที่เราควรให้ เราให้ประจำค่ะ
เราทำงานทุกวันแทบไม่ได้หยุด เราเป็นแม่ค้า ทั้งขายหน้าร้านและออนไลน์ ทำทุกอย่าง เพื่อจะสร้างเนื้อสร้างตัว เจอแบบนี้บางทีก็รู้สึกท้อๆ บอกไม่ถูก เหมือนมันมีคำว่าลูกอกตัญญูมาค้ำคอยังไงก็ไม่รู้
ถ้าเจอปัญหาแบบนี้....จัดการยังไงกับความรู้สึกของตัวเองดีค่ะ เพราะเคยจะแก้ไขที่คนอื่นก็คงจะยากกว่า หรือจริงๆแล้วเราควรจะช่วยแม่หรือเราใจดำเกินไป หรือจริงๆแล้วที่เราไม่ให้เงินเค้าเราอกตัญญู คำถามนี้เกิดขึ้นในหัววนไปวนมาทุกวัน
หรือที่จริงแล้ว...ลูกคนนี้อกตัญญู
คือเราตอนนี้ อายุ 20 ปีต้นๆ ทำงานประจำอยู่เงินเดือนก็ประมาณ -+ 24,000 บาท ต่อเดือน รวมรายได้เสริมอื่นๆ หักรายจ่ายที่จะต้องใช้จ่ายกินส่วนตัวก็เหลือประมาณ 5,000-7,000 บาท แล้วแต่เดือน และที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนที่จะถึง เรากำลังจะคลอดลูกค่ะ ก็เลยยิ่งต้องเก็บเงินไว้สำหรับค่าใช้จ่ายในอนาคต
ปัญของเราคือก่อนหน้าหนี้ 2-3 ปี เราเริ่มมีปัญหาที่บ้านออกมาจากบ้านเริ่มหางานทำอยู่กับแฟน แม่มาก็คิดว่าเราสบายค่ะ ตอนนั้นเงินเดือนเรา 15,000 บาทเอง โทรมาขอที 2,000-3,000 บาท บางทีโทรมาเป็น 10,000 ก็มี เราไม่มีก็ไปหายืมคนอื่นให้ ไม่ใช่แค่แม่ค่ะ ญาติพี่น้อง มีอะไรโทรมามีแต่เรื่องเงินทั้งนั้น 3,000-4,000 ยืมคืนบ้างไมคืนบ้าง เราก็ไม่อยากจะทวง ทำเหมือนเราออกมาจากบ้านแล้วผลิตเงินใช้ประมาณนนั้น อารมณ์ผัวเลี้ยงสบายอะไรประมาณนี้ ทำจนไม่มีเงินเก็บ สุดท้ายเราต้องพูดกับเค้าตรงๆว่าแบบนี้เราไม่ไหวแล้วนะ ไม่มีเงินเก็บเลยทำมาไม่เหลือเลย แถมไม่พอด้วย เค้าก็เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจค่ะ ออกแนวประชดนิดๆ พูดน้อยใจ เราก็ต้องทำใจไม่รู้จะทำยังไง พึ่งเริ่มตั้งตัว แฟนเราก็ไม่ได้มีเงินมากมาย แม่เค้าไม่ค่อยชอบแฟนเราค่ะ โทรมาก็พูดประจำว่ามีแล้วลำบากทำไมไม่หาผัวใหม่ คบไปก็เสียเวลา เรางง กับประโยคประมาณนี้มาก "แล้วทำไมต้องหาผัวใหม่ เราทำงานเองไม่ได้หรอ ผัวไม่รวยผิดหรอ?"
มาพูดถึงเรื่องหนี้ของแม่ คือแม่เราก็ไม่ได้ถือว่าลำบากค่ะ มีกิจการ ซึ่งเราเคยสัมผัสมากำไร หรือกลุ่มลูกค้าค่อนข้างดี ทำทีแต่ละเจ้าได้เป็นแสนๆ คู่เเข่งน้อยเพราะงานฝีมือก็บอกตามตรงว่าดีกว่าอื่น แต่ก็นั้นแหละค่ะปัญหาภายใน ทำให้เราโดดออกมาดีกว่า ไม่อยากมีปัญหา
ซึ่งหนี้ที่เกิดมานั้นไม่อยากจะแจงละเอียดมาก แต่ลงเป็นของไม่จำเป็นดีกว่าค่ะ ถ้าเรื่องกินหักไปคงไม่ได้กินแล้วจนลงเป็นหนี้ขนาดนั้น ส่วนมากที่ทำให้หมุนไม่ทันจะเป็น พวก รถ มือถือรุ่นใหม่ เอาเงินให้น้องไปทำอะไรที่ไม่เกิดประโยนช์เช่นน แต่งรถ อะไรประมาณนี้ แล้วก็ตามมาเลยคือ เค้าหมุนเงินไม่ทันค่ะ ต้องไปกู้เงินนอกระบบ เราช่วยจนเหนื่อย หมดไม่เคยหมดจริงๆสักที บอกจะไม่กู้แล้ว เวลาไม่มีเงินก็นึกง่ายๆ โทรศัพท์เรียกเงินด่วนให้เค้าเอาเงินมาให้หน้าบ้าน
จนหลังๆ เราไม่ให้ เหมือนคนรอบตัวแม่เราที่โทรศัพท์มาหาเราก็จะพูดกับเราเหมือนประมาณว่าเราไม่ดี ไม่สนใจแม่ อะไรประมาณนี้ค่ะ เรารู้สึกว่าแม่มักจะเอาเราไปพูดในทางไม่ดีกับคนรอบๆตัวแม่ เพราะแม่โทรมาบางทีก็เหมือนจะพูดดีให้กำลังใจสุดท้ายพูดจาเหน็บด่าเราซะเฉยๆ นี้ก็สตั้นไปทุกทีไม่เคยตั้งตัวทันเลย แต่ก็สัมผัสได้แหละว่าต้องโดนหน่อย เพราะโทรมาก็โดนประจำ หลังๆมาเราบอกพูดกับเราดีๆหน่อยได้มั้ย ค่อยเบาลงหน่อย 55555 ตั้งแต่ออกจากบ้านมาเราไม่เคยเดือดร้อนแม่เลย คิดในใจว่าลดภาระเค้าก็ยังดี ไม่ต้องขอเงินเค้า เค้าโทรมาเราก็ช่วยเหลือตลอดมากน้อยตามกำลังที่มี ทั้งทางบ้านที่ต่างจังหวัดเราก็คอยส่งเงินให้เพราะอันนี้เราเข้าใจว่าเค้าไม่ได้ทำงาน หรือเก็บของขายเล็กๆน้อย รายได้ไม่มีเราก็โอนให้ค่ะ มีบางคนที่เราควรให้ เราให้ประจำค่ะ
เราทำงานทุกวันแทบไม่ได้หยุด เราเป็นแม่ค้า ทั้งขายหน้าร้านและออนไลน์ ทำทุกอย่าง เพื่อจะสร้างเนื้อสร้างตัว เจอแบบนี้บางทีก็รู้สึกท้อๆ บอกไม่ถูก เหมือนมันมีคำว่าลูกอกตัญญูมาค้ำคอยังไงก็ไม่รู้
ถ้าเจอปัญหาแบบนี้....จัดการยังไงกับความรู้สึกของตัวเองดีค่ะ เพราะเคยจะแก้ไขที่คนอื่นก็คงจะยากกว่า หรือจริงๆแล้วเราควรจะช่วยแม่หรือเราใจดำเกินไป หรือจริงๆแล้วที่เราไม่ให้เงินเค้าเราอกตัญญู คำถามนี้เกิดขึ้นในหัววนไปวนมาทุกวัน