เราอายุ38ปีหน้าก็จะ39แล้ว ไม่เงินเก็บสักบาทในธ.มีเงินเหลืออยู่100บาท ไม่มีงานทำไม่มีประสบการณ์ทำงานที่ใดๆเลย....
อยากบอกคราวๆ เราในตอนนั้นเพิ่งเรียนจบมากำลังหางาน
ทำแต่ชีวิตก็มาพลิกพลัน อยู่ๆก็มาเป็นโรคไตวายเรื้อรั้ง ต้องฟอกไต จบกันชีวิตที่จะเพิ่งเริ่มต้นหางาน เราผ่าตัดบ่อยมาก ค่าใช้จ่ายก็น้าๆ ที่ช่วยดูแลเรามาตลอด เราเข้าออกรพ เป็นว่าเล่น ผ่าตัดทำเส้น ที่คอ ย้ายไปที่แขน ย้ายมาที่หน้าอก ฟอกมา11ปี พอได้ปลูกถ่ายไตโชคชะตาก็ไม่เป็นดั่งหวัง เราคิดปลูกถ่ายแล้วจะหางานทำ แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น แต่มันดีอย่างไม่ต้องฟอกไต แต่เราก็ยังเข้ารพ .เหมือนเดิมเพื่อผ่าตัดแก้แล้วแก้อีก มีถุงฉี่กลับมาบ้าน ถุงฉี่จากหน้าท้องบ้างสลับวนไป พอทุกอย่างเหมือนจะทรงตัวและก็กลับมีอย่างอื่น มือไม้ก็สั่นเนื่องกินยากดภูมิ การฉี่ก็ต้องตวง ถ้าวันไหนฉี่ออกดี เราก็รู้สึกดี ลืมบอกไปพอปลูกถ่ายมาแล้วก็ดันมาเกิดนิ่ว ท่อไตตีบต้องแก้ไข รอบแรกไม่สำเร็จ รอบสองผ่าใหม่ มันเลยทำให้ท่อไตเราสั้นกว่าคนปกติ....ค่าใช้จ่ายก็เป็นน้าเราที่คอยดูแล น้าดูแลเรามาตั้งแต่เรา 2เดือน แม่เราเสียชีวิต ส่วนพ่อแยกทางกับแม่ตอนแม่เราท้องเรามั้งเพราะเกิดมาก็ไม่เคยเจอทั้งพ่อและแม่เลย .... อาการของเราดีขึ้น แต่เวลามันล่วงเลยมาแล้วเราเป็นไตตอนอายุ25 เราอยากทำงานเพราะน้าที่คอยดูแลเราเค้ามีค่าใช้จ่ายเยอะเค้ามีลูก2คน เราก็เกรงใจเค้ามาตลอด ไหนจะค่าบ้านเช่าที่เราอยู่/ค่ากิน/ค่าหาหมอ เราเลยไม่กล้าพูดไม่ขอหรือเรียกร้องอะไร มาวันนี้เค้าบอกให้เราหางานประจำที่เลี้ยงตัวเองได้ เราเหมือนมืดแปดด้าน อายุที่มาก ไม่มีประการณ์ ไม่เก่งด้านไหนเลย เราขายไอศกรีมนะ แต่รู้ไหมบ้างวันเราขายได้20บาท บางทีมันท้อนะ ญาติก็ไม่สนับสนุน เราขายของเค้ายังไม่ซื้อของเราเลย เห็นใจแต่คนข้างนอก ชื่นชมช่วยเหลือคนอื่น เราคงไม่ดูดีในสายตาเค้ามั้ง....ส่วนร้านเราก็เปิดร้านบ้างปิดบ้าง เพราะไปหาหมอเราไม่กล้าพูดกับใครได้เลย เหมือนน้ำท่วมปาก มีอีกหลายอย่างที่อยากจะเล่า..... ทำไมโชคชะตา หรือโอกาสที่ดีไม่มีเหมือนคนอื่นบ้าง ท้อจัง🥺
มีใครรู้สึกท้อแท้สิ้นหวังบ้าง แล้วทำยังไง?
อยากบอกคราวๆ เราในตอนนั้นเพิ่งเรียนจบมากำลังหางาน
ทำแต่ชีวิตก็มาพลิกพลัน อยู่ๆก็มาเป็นโรคไตวายเรื้อรั้ง ต้องฟอกไต จบกันชีวิตที่จะเพิ่งเริ่มต้นหางาน เราผ่าตัดบ่อยมาก ค่าใช้จ่ายก็น้าๆ ที่ช่วยดูแลเรามาตลอด เราเข้าออกรพ เป็นว่าเล่น ผ่าตัดทำเส้น ที่คอ ย้ายไปที่แขน ย้ายมาที่หน้าอก ฟอกมา11ปี พอได้ปลูกถ่ายไตโชคชะตาก็ไม่เป็นดั่งหวัง เราคิดปลูกถ่ายแล้วจะหางานทำ แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น แต่มันดีอย่างไม่ต้องฟอกไต แต่เราก็ยังเข้ารพ .เหมือนเดิมเพื่อผ่าตัดแก้แล้วแก้อีก มีถุงฉี่กลับมาบ้าน ถุงฉี่จากหน้าท้องบ้างสลับวนไป พอทุกอย่างเหมือนจะทรงตัวและก็กลับมีอย่างอื่น มือไม้ก็สั่นเนื่องกินยากดภูมิ การฉี่ก็ต้องตวง ถ้าวันไหนฉี่ออกดี เราก็รู้สึกดี ลืมบอกไปพอปลูกถ่ายมาแล้วก็ดันมาเกิดนิ่ว ท่อไตตีบต้องแก้ไข รอบแรกไม่สำเร็จ รอบสองผ่าใหม่ มันเลยทำให้ท่อไตเราสั้นกว่าคนปกติ....ค่าใช้จ่ายก็เป็นน้าเราที่คอยดูแล น้าดูแลเรามาตั้งแต่เรา 2เดือน แม่เราเสียชีวิต ส่วนพ่อแยกทางกับแม่ตอนแม่เราท้องเรามั้งเพราะเกิดมาก็ไม่เคยเจอทั้งพ่อและแม่เลย .... อาการของเราดีขึ้น แต่เวลามันล่วงเลยมาแล้วเราเป็นไตตอนอายุ25 เราอยากทำงานเพราะน้าที่คอยดูแลเราเค้ามีค่าใช้จ่ายเยอะเค้ามีลูก2คน เราก็เกรงใจเค้ามาตลอด ไหนจะค่าบ้านเช่าที่เราอยู่/ค่ากิน/ค่าหาหมอ เราเลยไม่กล้าพูดไม่ขอหรือเรียกร้องอะไร มาวันนี้เค้าบอกให้เราหางานประจำที่เลี้ยงตัวเองได้ เราเหมือนมืดแปดด้าน อายุที่มาก ไม่มีประการณ์ ไม่เก่งด้านไหนเลย เราขายไอศกรีมนะ แต่รู้ไหมบ้างวันเราขายได้20บาท บางทีมันท้อนะ ญาติก็ไม่สนับสนุน เราขายของเค้ายังไม่ซื้อของเราเลย เห็นใจแต่คนข้างนอก ชื่นชมช่วยเหลือคนอื่น เราคงไม่ดูดีในสายตาเค้ามั้ง....ส่วนร้านเราก็เปิดร้านบ้างปิดบ้าง เพราะไปหาหมอเราไม่กล้าพูดกับใครได้เลย เหมือนน้ำท่วมปาก มีอีกหลายอย่างที่อยากจะเล่า..... ทำไมโชคชะตา หรือโอกาสที่ดีไม่มีเหมือนคนอื่นบ้าง ท้อจัง🥺