บ่นหน่อยละกัน!!

เราเป็นคนหนึ่งที่มาเรียนไกลบ้าน มาอยู่คนเดียว เราไม่เคยห่างบ้านไกลๆนานๆเลยอะ แรกๆมามันก็หน่วงมากเลยนะ รู้สึกแย่มากเลยอะ เหมือนอยู่ตัวคนเดียว พยายามคนเดียว การมีเพื่อนเยอะๆ มันก็ไม่ได้ทำให้หายเหงาเลยอะ

เคยเป็นป่ะ ?ไม่รู้ว่าเป็นอะไร มันจะรู้สึกเบื่อๆแบบไม่รู้เบื่ออะไร หาสาเหตุไม่ได้ แต่เบื่อไปหมด แล้วก็จะเป็นหน่วงๆในใจ อึดอัด มาก บางทีก็เหมือนเหงาๆต้องการเพื่อน แต่บางทีก็อยากอยู่คนเดียว นี่จนคิดว่

พักหลังๆมานี่ รู้สึกเหนื่อย หดหู่ใจ ไม่อยากตื่น ไม่อยากทาน กำลังรู้สึกแบบนี้ค่ะ แต่ไม่เคยพบแพทย์เลยค่ะ รู้สึกเหนื่อย เวลาคนที่ทำงานคุยด้วย แค่จะอ้าปากตอบก็เหนื่อยแล้ว มันตึงๆ อื้ออึง หนักๆหน่วงๆอยู่ใ

อะตามหัวข้อเลย เหมือนโดยปกติเราเติบโตมาคนเดียวกับพ่อแม่ไรงี้ แต่พ่อมาช่วงมต้นมปลายก็ตามประสาของวัยรุ่นเลย คือเราก็มีเพื่อนสนิทมากๆประมาณ2-3คน พอปลายเพื่อนคนนึงก็ย้ายไปที่อื่น ม.5เรากับเพื่อนสนิทอีกคนก

คือเรากับเพื่อนเป็นกันตลอดเลยอะ มันเนือยๆ หน่วงๆ สมองทำงานช้ากว่าปกติ แบบพูดอะไรไปเพิ่งจะ อ๋อ! เพิ่งจะรู้สึกอะไรประมาณนี้ แล้วเป็นกันเกือบจะทั้งห้องเลย อาจารย์ก็บ่น อย่างวันนี้ เรียนจบแล้ว ลืมบอกเราอย

คือนั่งทำการบ้านอยู่ก็อยากร้องไห้ขึ้นมาซะงั้นเลยค่ะ ถ้าไม่ได้ร้องออกมาก็จะรู้สึกอึดอัด หน่วงๆ ดิ่งๆ แต่ก็ไม่รู้สาเหตุอยู่ดี แล้วช่วงนี้ตอนไปรร.ก็ไม่ค่อยมีความสุขเลยค่ะ ต้องค่อยยิ้มให้เพื่อนตลอดทั้งๆที

ขอบคุณมากค่ะ

 ก็อย่างที่บอกตามหัวข้อ คือหนูเป็นคนที่ชอบร้องไห้ ร้องไห้บ่อยมาก เหนื่อยก็ร้อง อยู่ดีๆก็ร้อง คิดไรไปเรื่อยจนร้องไห้ มันอั้นไม่ได้ เหมือนอยากจะร้องไห้ตลอดเวลา&nb