คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ความจริงสะสมมาแล้วหลายอย่าง ที่อาจไม่เกี่ยวกับเรื่องใช้ห้องนอน
เริ่มตั้งแต่ที่เราจะซื้อบ้านร่วมกับแฟน เพื่อเป็นเรือนหอ
แต่แฟนกลับไปซื้อบ้านร่วมกับพี่ เพราะอยากให้พ่อกับแม่ย้ายมาอยู่ด้วย
แรกๆที่เราแต่งงานเข้าไป (ซื้อบ้านนี้ก่อนแต่งงานไม่นาน) เราก็เข้าไปอยู่ ช่วยเก็บบ้านทำความสะอาด ล้างจาน แต่สุดท้ายทนไมไ่ด้
เพราะทำเท่าไหร่ก็กลับมาสกปรกเหมือนเดิม จานไม่ล้างตั้งแต่เมื่อวาน บ้านรกมาก โต๊ะกินข้าวไว้วางของไม่ได้ไว้กินข้าว ข้าวตกพื้นไม่เก็บ จัดระเบียบทำความสะอาดเท่าไหร่ ภายในไม่เกิน7วัน กลับมาเป็นเหมือนเดิม
จนเราหมดความอดทน คุยกับแฟนขอให้เราทั้งคู่มาอยู่บ้านเราได้ไหม
ตัวแฟนเราก็ทะเลาะกับที่บ้านตลอดเรื่องความสะอาด จนเลิกทะเลาะตอนย้ายออกมา บอกว่าแค่ห้องนอนเราสะอาดก็พอ
ซึ่งอาจจะด้วยเหตุนี้ที่ทำให้เรารู้สึกว่า ไม่มีcomfort zoneของตัวเองเลย เราปล่อยวางทั้งบ้าน ทั้งห้องน้ำ ห้องครัวไม่ยุ่ง
ขอแค่ห้องนอนเราสะอาด ตอนนี้ยังทำไม่ได้ เลยทำให้เรารู้สึกว่า ไม่โอเคสุดๆ
ทุกวันนี้ผ่อนบ้านทิ้ง ไม่เคยได้อยู่อาศัย ก็คิดซะว่าผ่อนให้พ่อแม่อยู่
เราทั้งคู่มีปัญหาเล็กๆที่ยังอยู่ในใจมาตลอดก็คือ เราทั้งคู่ไม่สามารถมีบ้านของตัวเองได้ บ้านที่ผ่อนอยู่ก็ต้องผ่อนอีกตั้ง30ปี
ถ้าเราจะซื้อบ้านก็จะมีลูกไม่ได้ ถ้ามีลูกก็จะซื้อบ้านไม่ได้ ด้วยข้อจำกัดทางการเงิน
ซึ่งบ้านเราที่แฟนมาอยู่ด้วยก็ไม่ได้ใหญ่โตและต้องอยู่ร่วมกับญาติคนอื่น
และถึงแม้ด้วยสภาพแวดล้อมและนิสัยคนในบ้านไม่ยุ่งกับใครต่างคนต่างอยู่ ทำให้แฟนไม่อึดอัดมากนัก
แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่บ้านของเราอยู่ดี และถ้าจะมีลูกที่ก็คับแคบเกินไปด้วย
เริ่มตั้งแต่ที่เราจะซื้อบ้านร่วมกับแฟน เพื่อเป็นเรือนหอ
แต่แฟนกลับไปซื้อบ้านร่วมกับพี่ เพราะอยากให้พ่อกับแม่ย้ายมาอยู่ด้วย
แรกๆที่เราแต่งงานเข้าไป (ซื้อบ้านนี้ก่อนแต่งงานไม่นาน) เราก็เข้าไปอยู่ ช่วยเก็บบ้านทำความสะอาด ล้างจาน แต่สุดท้ายทนไมไ่ด้
เพราะทำเท่าไหร่ก็กลับมาสกปรกเหมือนเดิม จานไม่ล้างตั้งแต่เมื่อวาน บ้านรกมาก โต๊ะกินข้าวไว้วางของไม่ได้ไว้กินข้าว ข้าวตกพื้นไม่เก็บ จัดระเบียบทำความสะอาดเท่าไหร่ ภายในไม่เกิน7วัน กลับมาเป็นเหมือนเดิม
จนเราหมดความอดทน คุยกับแฟนขอให้เราทั้งคู่มาอยู่บ้านเราได้ไหม
ตัวแฟนเราก็ทะเลาะกับที่บ้านตลอดเรื่องความสะอาด จนเลิกทะเลาะตอนย้ายออกมา บอกว่าแค่ห้องนอนเราสะอาดก็พอ
ซึ่งอาจจะด้วยเหตุนี้ที่ทำให้เรารู้สึกว่า ไม่มีcomfort zoneของตัวเองเลย เราปล่อยวางทั้งบ้าน ทั้งห้องน้ำ ห้องครัวไม่ยุ่ง
ขอแค่ห้องนอนเราสะอาด ตอนนี้ยังทำไม่ได้ เลยทำให้เรารู้สึกว่า ไม่โอเคสุดๆ
ทุกวันนี้ผ่อนบ้านทิ้ง ไม่เคยได้อยู่อาศัย ก็คิดซะว่าผ่อนให้พ่อแม่อยู่
เราทั้งคู่มีปัญหาเล็กๆที่ยังอยู่ในใจมาตลอดก็คือ เราทั้งคู่ไม่สามารถมีบ้านของตัวเองได้ บ้านที่ผ่อนอยู่ก็ต้องผ่อนอีกตั้ง30ปี
ถ้าเราจะซื้อบ้านก็จะมีลูกไม่ได้ ถ้ามีลูกก็จะซื้อบ้านไม่ได้ ด้วยข้อจำกัดทางการเงิน
ซึ่งบ้านเราที่แฟนมาอยู่ด้วยก็ไม่ได้ใหญ่โตและต้องอยู่ร่วมกับญาติคนอื่น
และถึงแม้ด้วยสภาพแวดล้อมและนิสัยคนในบ้านไม่ยุ่งกับใครต่างคนต่างอยู่ ทำให้แฟนไม่อึดอัดมากนัก
แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่บ้านของเราอยู่ดี และถ้าจะมีลูกที่ก็คับแคบเกินไปด้วย
Diesel Engine ถูกใจ, เท่ากับที่เดิมอย่าเริ่มดีกว่า ซึ้ง, ดาวเหนือในสายลมหนาว ถูกใจ, เกาะแน่นแน่นนะน้องนะ ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 6724572 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2199438 ถูกใจ, กิ่งไม้กับดาวบนฟ้า ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1013788 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2881936 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 4436391 ซึ้งรวมถึงอีก 2 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
แฟนผิดตั้งแต่แรกที่ผ่อนบ้านกับพี่ชาย ให้พ่อแม่อยู่แล้วค่ะ
ไม่มีทางจบดีจริงๆเรื่องนี้เท่าที่เคยเห็นมา
สุดท้ายพี่น้องมีปัญหากันเอง เพราะเงินทองมันของบาดใจ
ไหนจะเขยสะใภ้เข้ากันไม่ได้อีก
ในเมื่อพ่อแม่ก็มีบ้านที่ ตจว.แล้วมาอยู่กทม.ทำไมคะ
เหมือนผ่อนบ้านให้พี่สามีอยู่เลยนะคะ
เอาพ่อแม่(ปู่ย่า)มาเลี้ยงหลานเหรอคะ
ถ้าถามเรา ก็ขายไปค่ะบ้านหลังนี้
พี่ชายมีกำลังซื้อหาเช่าอะไรอยู่ ก็อยู่ไปค่ะ
ฝ่ายคุณเองก็จะได้ขยับตัวได้ค่ะ
ไม่มีทางจบดีจริงๆเรื่องนี้เท่าที่เคยเห็นมา
สุดท้ายพี่น้องมีปัญหากันเอง เพราะเงินทองมันของบาดใจ
ไหนจะเขยสะใภ้เข้ากันไม่ได้อีก
ในเมื่อพ่อแม่ก็มีบ้านที่ ตจว.แล้วมาอยู่กทม.ทำไมคะ
เหมือนผ่อนบ้านให้พี่สามีอยู่เลยนะคะ
เอาพ่อแม่(ปู่ย่า)มาเลี้ยงหลานเหรอคะ
ถ้าถามเรา ก็ขายไปค่ะบ้านหลังนี้
พี่ชายมีกำลังซื้อหาเช่าอะไรอยู่ ก็อยู่ไปค่ะ
ฝ่ายคุณเองก็จะได้ขยับตัวได้ค่ะ
สมาชิกหมายเลข 5199115 ถูกใจ, Would you be able to ? ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6545540 ถูกใจ, ดาวเหนือในสายลมหนาว ถูกใจ, จันทร์กลางหาว ถูกใจ, เกาะแน่นแน่นนะน้องนะ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6229740 ถูกใจ, tachycardia ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2199438 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4915469 ถูกใจรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 6
เราว่าคุณไม่ผิดนะ เป็นเรา เราก็ไม่ชอบค่ะ เป็นเราล็อคไม่ให้ใครเข้าแน่นอน ที่นอนเราไม่ใช่ใครจะมานอนก็ได้ ไม่อาบน้ำมานอนที่นอนเรานี่เราไม่โอเค ส่วนเรื่องโต๊ะทำงานพี่ชายสามีควรหามาใช้เอง หรือถ้าเราเป็นคุณไม่ค่อยได้อยู่ใช้ก็ยกออกมาให้พี่ชายเขาไปเลย จริง ๆ เขาน่าจะเกรงใจคุณนะ ช่วยผ่อนบ้านแถมไม่ค่อยได้อยู่อีก
สมาชิกหมายเลข 5199115 ถูกใจ, Would you be able to ? ถูกใจ, ต๊องต๊อง กะ บ๊องบ๊อง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6545540 ถูกใจ, ดาวเหนือในสายลมหนาว ถูกใจ, เกาะแน่นแน่นนะน้องนะ ถูกใจ, กิ่งไม้กับดาวบนฟ้า ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4915469 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 801640 ถูกใจ, nhdpun1944 ถูกใจรวมถึงอีก 5 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เราเห็นแก่ตัวไหมคะ ที่ไม่ให้ใครเข้ามาใช้ห้องนอนทีเราไม่ค่อยอยู่
ทีนี้พ่อหรือแม่ของเขา จะมาขอนอนที่ห้องบ่อยๆเวลาที่เราไม่อยู่ เวลาที่เขาทะเลาะกัน
เราก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่รู้สึกไม่ค่อยเป็นส่วนตัว เพราะตู้เสื้อผ้าห้องเราเป็นแบบเปิดโล่งไม่มีฝาตู้ เห็นชุดชั้นในใดๆทะลุหมดเลย
และอีกอย่างก็คือ ของในห้องเล็กๆน้อยๆมักจะหายไปเวลาเราไม่อยู่ เช่นถังขยะ ทิชชู่ พัดลมฯลฯ รวมถึงทุกอย่างมักไม่อยู่ที่เดิม
ก็ไม่ได้ว่าอะไร ไปหยิบกลับมาก็จบ บางอย่างที่เขาเอาไปใช้ เราก็ไปซื้อใหม่
ทีนี้มันมาสุดตรงที่ช่วงโควิด
เรากลับมาที่ห้องเจอรอยปากกา มารู้ทีหลังว่า พี่ชายขอเข้ามานั่งทำงานในห้องนอน
แล้วบางทีลูกเข้ามานั่งเล่นด้วย ก็วาดรูปเล่น ปากกาก็เลยเลอะโต๊ะทำงานสีขาวเป็นเส้นขีดยาวสีแดง
เราก็ปี๊ดมารอบนึง แต่ไม่เป็นไร เด็กอ่ะเนอะ เราเองก็รักหลานก็ไม่ว่าอะไร ก็บ่นไปเช็ดไป ซึ่งไม่ออกเซ็งมาก
อาทิตย์ถัดมา เรากลับมาอีก เจออีกแล้ว
รอบนี้ผ้าห่ม ผ้าปูที่นอน เราซื้อมาแพงมาก เป็นรอยปากกา รวมถึงที่โต๊ะก็มีเพิ่มขึ้นมาอีก
รอบนี้เราไม่ไหวแล้ว ทะเลาะกับสามีหนักมากถึงขั้นจะหย่ากันเลย
แล้วรอบแรกเรารับได้นะ แต่ทำไมเกิดเรื่องครั้งนึงแล้วเขาไม่ระวังอีก รู้ว่าปากกาเป็นเหตุ ทำไมไม่เก็บไม่ให้น้องเล่น
ทุกครั้งที่มีคนมาใช้ห้อง เราไม่เคยรับรู้ พอเกิดปัญหา ให้มาช่วยกันเช็ดกลับโยนให้เราทำคนเดียว
(พ่อแม่ และพี่เขาจะมาขอสามีเสมอ แต่สามีไม่เคยบอกเราเลย)
สุดท้ายแล้ว เราเลยขอให้สามีบอกที่บ้านว่า ให้บอกไปว่าเราขอ ไม่ให้ใครเข้ามายุ่งห้องเราอีก ห้ามเข้ามานอน ห้ามเข้ามาใช้ห้อง
(แต่เราก็ไม่ได้ไม่มีเหตุผลหลับหูหลับตาโกรธนะ อย่างตอนนั้นที่โรงงานสมุทรปราการระเบิด ญาติสามีมาขอพักชั่วคราว เรากับสามีก็ไปนอนบ้านเราแทนยกห้องให้เขาใช้)
ล่าสุดเรากลับบ้านไปเห็นพี่ชายเขานั่งทำงานกับพื้นทุกวัน ก็สงสาร แต่ก็กลัวเกิดปัญหาอีก เราควรทำยังไงดีคะ
แต่อีกมุมเราก็คิดว่า work from homeตั้ง2ปีแล้ว ถ้าเขาไม่โอเค เขาน่าจะซื้อโต๊ะทำงานไปไว้ห้องตัวเองแล้ว
สุดท้ายนี้ ขอบคุณมากๆค่ะที่อ่าน แม้จะยาวมากๆ แม้จะไม่ตอบแต่ก็ขอบคุณจริงๆอย่างน้อยเราก็มีที่ระบาย ทุกวันนี้ไม่รู้จะคุยกับใครเลยเรื่องนี้ มันละเอียดอ่อนเกิดกว่าจะคุยกับคนรอบตัวค่ะ