เวลาคุยอะไรที่มันซีเรียสผมจะมองซ้ายขวา หาทำเลที่ข้างบ้าน ไม่ได้ยิน
ถ้าคนในบ้านเริ่มพูดจะบอกให้หยุด และชวนมาคุยที่ทำเลกลางๆบ้าน เพื่อไม่ให้ใครได้ยิน
พอดีเคยโดนคนแถวบ้านเอาประเด็นที่เราคุยกันในบ้าน มาคุยนินทาหัวเราะเยาะ ดูถูก (ซึ่งก็เป็นความจริงเรามันแย่จริงๆ)
เลยระแวงกลัวไปหมดแบบจะคุยแต่ละที กลัวใครรู้ นอกจากเรื่องทั่วๆไปสัพเพเหระถึงคุยได้เปิดเผยเลย
บางเรืองก็ไม่แน่ใจ เลยเซฟแอบคุยไว้ก่อน คนในบ้านก็เที่ยวพูดว่ามันอยากรู้ก็ให้มันรู้ไป เราทำตัวปล่อยตามธรรมชาติเถอะ อย่างมากก็ได้แค่นินทาสนุกปากอย่าไปแคร์ (คนในบ้านผมบอกอย่างนั้น)
แบบไม่อยากให้ตัวเองมีประเด็นอะไรเลย ต้องทำตัวเงียบๆ ไม่เป็นจุดเด่น
ผมระแวงคิดมาก ไม่มั่นใจในตัวเองเกินไปไหมครับ หรือ ควรปล่อยตัวตามธรรมชาติ
ผมคิดมากแล้วไม่มั่นใจในตัวเองเกินไปหรือเปล่าครับ
ถ้าคนในบ้านเริ่มพูดจะบอกให้หยุด และชวนมาคุยที่ทำเลกลางๆบ้าน เพื่อไม่ให้ใครได้ยิน
พอดีเคยโดนคนแถวบ้านเอาประเด็นที่เราคุยกันในบ้าน มาคุยนินทาหัวเราะเยาะ ดูถูก (ซึ่งก็เป็นความจริงเรามันแย่จริงๆ)
เลยระแวงกลัวไปหมดแบบจะคุยแต่ละที กลัวใครรู้ นอกจากเรื่องทั่วๆไปสัพเพเหระถึงคุยได้เปิดเผยเลย
บางเรืองก็ไม่แน่ใจ เลยเซฟแอบคุยไว้ก่อน คนในบ้านก็เที่ยวพูดว่ามันอยากรู้ก็ให้มันรู้ไป เราทำตัวปล่อยตามธรรมชาติเถอะ อย่างมากก็ได้แค่นินทาสนุกปากอย่าไปแคร์ (คนในบ้านผมบอกอย่างนั้น)
แบบไม่อยากให้ตัวเองมีประเด็นอะไรเลย ต้องทำตัวเงียบๆ ไม่เป็นจุดเด่น
ผมระแวงคิดมาก ไม่มั่นใจในตัวเองเกินไปไหมครับ หรือ ควรปล่อยตัวตามธรรมชาติ