ก่อนอื่นเลย นี่ไม่ใช่กระทู้คำถามหรอกครับ แต่ผมตั้งเป็นกระทู้สนทนาไม่ได้ มันให้ยืนยันไรนักหนาไม่รู้ ยืนยันไปหลายรอบละก็ไม่ได้ แต่ก็...ไม่น่ามีไรถามครับ เริ่มเลยดีกว่า!
จากกระทู้เก่าที่ผมเขียนไว้นานแล้ว หัวข้อ "ต้องเป็นคนยังไงถึงโดนหาเรื่องตลอด และต้องเป็นคนยังไงถึงจะไม่โดนหาเรื่องครับ?"
https://pantip.com/topic/40742098 (ไม่รู้ว่าถูกลิงก์มั้ยนะครับ) คือด้วยเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ มันเกิดหลังจากที่ผมเขียนกระทู้เก่าอย่างว่าครับ เรื่องมันเกิดขึ้นนานแล้ว แต่ผมไม่ได้นำมาเล่าเพราะเห็นจากกระทู้เก่าไม่ค่อยมีใครให้คำแนะนำได้ดีสักเท่าไหร่ ผมเลยว่าคราวนี้มาขอระบายความอัดอั้นตันใจอย่างเดียวพอครับ...แต่ถ้าใครให้คำแนะนำหรือแนวทางแก้ปัญหาได้ ผมก็ขอบคุณอย่างยิ่งครับ...
ด้วยเรื่องหลังจากที่เล่าตามกระทู้นั้นคือผมถูกวัยรุ่นกลุ่มนึงคอยเอาแต่ทำท่าทางทักทาย ผมเองก็ดูเจตนาออกว่าเขาพยายามหาเรื่องผม ตอนนั้นผมไม่สามารถหลีกเลี่ยงเส้นทางที่จะไปเจอพวกนั้นได้ เพราะด้วยช่วงนั้นคือมันปิดเทอม ผมต้องไปทำงานที่สวนกับปู่ย่าครับ ให้ลองคิดนะว่า ช่วงปิดเทอม (ย้ำว่าปิดเทอม) ผมถูกปลุกให้ตื่นก่อน 6 โมง (ทั้งที่ตอนไปโรงเรียนตื่น 6 โมง) โดนถูกปลุกเพื่อให้ใส่บาตรพระตอนเช้า จากนั้นก็ต้องมากวาดบ้านและถูบ้าน วันไหนย่าผมไปขายของที่ตลาด ผมก็ช่วยย่าขนของไป บางวันต้องไปช่วยงานปู่ที่สวน ที่แน่นอนคืองานมันหนักมาก ปู่ผมแข็งแรงมากที่ทำได้ ตัวผมแค่ไปช่วยผ่อนแรงถือว่าสู้ปู่ไม่ได้เลย
จนกระทั่งช่วงนึงที่ย่าผมให้ไปทำงานขุดร่องน้ำที่สวนครับ โดยใช้แค่คราดอย่างเดียว ขุดแหน (หรืออะไรนี่แหละที่คล้ายๆผักตบชวา) งานหนักพอตัวครับ ทำเสร็จก็เหนื่อยแล้ว ร่องนึงทำเสร็จต้องครึ่งวัน คืออยากจะบอกว่าไอ้เราคนทำงานเนาะ ไม่ได้อยากไปมีเรื่องกับใคร แต่ช่วงที่ผมทำงานขุดร่องน้ำนี่แหละ พวก
นี่
มาจากไหนไม่รู้ เพราะก่อนที่ผมจะเริ่มทำงานขุดร่องน้ำ ไม่เคยเห็นพวกมันมานั่งอยู่แถวๆหน้าสวนผม ด้วยจากกระทู้เก่าที่เล่าไปว่ามันเอาแต่เรียกเราในเชิงหาเรื่องอ่ะ คือเราก็รู้ว่ากำลังถูกหาเรื่อง บางคนอ่านก็อาจจะคิดว่าเป็นเพราะเราไปคิดว่าเขาหาเรื่องเรารึเปล่า...ถ้างั้นผมขอเล่าเลยว่า สิ่งที่พวกมันทำคือ เอาแต่เรียกผมอยู่นั่นแหละ แลล้วก็พากันหัวเราะ คือมันทำอย่างเงี้ยหลายวันจัด จนกระทั่งวันนึงก็มาเจอพวกมันนั่งกันอยู่ประมาณ 3-4 ตัว แล้วก็ไอ้ตัวที่เรียกผมก็เรียกตามเคย ผมเลยอยากรู้ว่ามันเรียกผมทำไมนักหนาวะ ผมขี่เลยพวกมันมาสักพัก พอมันเรียกผมก็เบรกรถ แล้วกลับรถ คืองี้นะ... สำหรับคนที่คิดว่าผมคิดไปเองรึเปล่า ผมจะบอกว่า จังหวะที่ผมกลับรถ ไอ้ตัวที่เรียกผมมันลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าหักนิ้วแบบจะต่อยผม (คือผมแค่เลี้ยวรถกลับนะ ถ้าไม่ได้หาเรื่องจะลุกขึ้นแล้วหักนิ้วทำไมจริงมั้ย?) ผมก็ขี่รถแล้วไปจอดตรงที่พวกมันนั่ง แล้วก็เดินไปถามว่า "มีปัญหาไรนักหนาหรอ?" (ฟังดูเหมือนเราหาเรื่องใช่มั้ย? แต่จะบอกว่าวันนั้นผมไม่รู้จะถามยังไง เพราะเห็นเอาแต่เรียก) พอผมพูดจบ มันก็ล้อเลียนผมด้วยการพูดตามคำที่ผมถามแหละ ก็คือมันล้อเลียน เพื่อนมันก็พากันหัวเราะ แล้วอยู่ๆมันก็ทำท่าจะเข้ามาเตะผม (ผมยอมรับนะว่าเวลาจะมีเรื่อง ผมกลัวทุกครั้ง) คือมันทำท่าจะเข้ามาใส่อ่ะ เข้าใจป้ะ? ผมก็ยืนเฉย แค่มองการกระทำของมัน จังหวะนั้นกลัวนะ แต่ถ้าทำร้ายเรา มีหรือจะไม่ป้องกันตัว สักพักไอ้เวรนั่นก็พูดขึ้นว่า "แทงแมร่งเลย!" แล้วมันก็กลับไปนั่ง คำพูดเนี้ย ผมฟังแล้วจากกำลังหงุดหงิดที่มันเอาแต่เรียกนะ แต่อยู่ๆก็นึกถึงครอบครัวก่อนเลย ว่าถ้าเราเป็นไรไป พวกเขาเสียใจหนักแน่ แต่ในใจก็แบบ...เฮ้ย เราไม่ผิดนะเว้ย มันหาเรื่องเราไม่พอ ยังจะมาขู่เราแบบนี้อีก ถ้าตรงนั้นมีผู้ใหญ่นั่งดูอยู่ก็ดีดิวะ เขาจะได้เห็นว่าเราถูกหาเรื่อง คำพูดนั้นคือเราไม่มีหลักฐาน ไม่มีพยาน (ยกเว้นเพื่อนมันที่ดูอยู่ ถ้าขึ้นโรงพัก พวกมันคงไม่ยอมรับ) ผมทำอะไรไม่ได้จนเรื่องมันผ่านมานานเป็น 6-7 เดือนละ คำพูดที่ว่าจะแทงผมมันก็ยังคาใจผมอยู่ทุกวันนี้ คือ...กังวลในแบบที่ว่า ผมมีอาการเป็นโรค Panic Desorder ไปเลยอ่ะครับ ใจสั่นอยู่หลายๆวัน จนผมต้องขอมาระบายที่นี่แหละ
ต่อจากที่มันขู่จะแทงผมนะ พอไอ้เวรนี่พูดจบ ผมก็ยืนเฉยๆก่อน สักพักเพื่อนมันคนนึงก็เดินมาใกล้ๆผมแล้วพูดว่า "ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน" แต่พูดในเชิงพูดลอยๆ จังหวะที่เพื่อนมันมาพูดผมตกใจนิดๆ เพราะไม่รู้ว่าเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอมันเข้ามาพูด ผมก็หันไป แล้วทิศที่ผมหันไปมันก็ตรงกับสวนของผมที่ปู่ผมกำลังทำงานอยู่ที่นั่น ผมเลยนึกถึง....อ้อ ลืมเล่าจุดนึง คือก่อนเหตุการณ์ที่ว่านี่ มันมีวันนึงที่ย่าผมบอกให้ผมขี่รถไปบอกปู่ผมเรื่องอะไรสักอย่าง แล้วระหว่างที่ผมขี่รถ ก็มาเจอไอ้เวรนี่แหละกำลังซ้อนรถเพื่อนอยู่ พอมันขี่ผ่านไป ผมก็ขี่ตามหลังมัน มันเห็นผมมันก็มองหน้าผม แล้วสะกิดเพื่อนมันแล้วชี้หน้าผม เสียงรถมันดังผมไม่ได้ยินว่ามันพูดอะไร แต่มันเอาแต่ชี้หน้าผมไปได้ครึ่งทาง ผมก็ได้แต่ขี่รถไปเฉยๆแล้วก็มองไปข้างหน้า สักพักมันก็ให้เพื่อนมันยกล้อใส่ผม จังหวะนี้คือ ผมรู้สึกแบบ...ทำไมรถมันไม่ล้มว้าาาา!!! แล้วมันก็เลี้ยวไปอีกทางซึ่งผมก็ไปอีกทาง ผมเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้อาของผมฟัง อาผมก็ได้แต่บอกให้ปล่อยมันไป แล้วทีนี้ กลับไปที่จุดที่เพื่อนมันมาพูดว่าใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน พอเพื่อนมันพูดงี้ ผมก็หันไปที่สวนปู่ผม แล้วก้นึกถึงคำที่อาพูดนี่แหละ แล้วก็ไม่ได้ทำอะไร ผมก็ขี่รถกลับบ้าน...
พอกลับมาบ้านก็รู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องนี้เลยโทรปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็ถามทำไมไม่ล่อมันเลย ผมก็มีเหตุผลที่ว่า พวกมันมีเยอะกว่า แล้วตัวผมถ้าจะลงมือทำเรื่องพวกนี้ ผมก็อาจจะเสียอนาคตไปได้ อีกอย่าง ผมเองก็ไม่รู้ว่าถ้าทำไรไปแล้วแม่มันก็คงเข้าข้างลูกมัน เพราะตัวผมมีประสบการณ์แบบที่แม่ของคู่อริเก่าผมเคยจะให้ลูกมันมาล่อผม ผมก็บอกเพื่อนไปต่างๆนานา ซึ่งไอ้หลังจากเหตุการณ์นั้นมันก็ไม่ได้จบ วันอื่นๆ เวลามาเจอมัน มันก็ยังเรียกผมอยู่เหมือนเดิม หรือบางวันเวลามันขี่รถผ่านหน้าบ้านผม มันก็จะเร่งเครื่องมอไซค์ใส่หน้าบ้านผม วันนึงที่ผมเจอมันแล้วกะว่าถ้าเรียกอีก กูจะลงไปล่อจริงๆละ สุดท้ายก็ทำไม่ได้เพราะว่า...เพื่อนผู้หญิงของมันอยู่ (ไม่รู้ว่าแฟนกันป้ะนะ) และเพื่อนมันก็อยู่อีกหลายคน คือไอ้เราจะลงไปต่อยเลยก็ไม่ได้เพราะพวกสก๊อยนี่แหละตัวจุกจิกเลย เดี๋ยวถถ้าเกิดเคลียร์เรื่อง มันก็คงบอกว่า ผมลงไปต่อยก่อน....เห้อม..มันน่างุ๊ดงิ๊ดว่ะ....วันนั้นว่าจะต่อยเพราะเห็นว่ามันขู่จะแทงเรา แต่วันที่ขู่จะแทง
ไม่มีเพื่อนผู้หญิง เพื่อนผู้ชายถ้าจะรุมผมก็รุมไปเถอะ ผมสู้ไม่ได้หรอกถ้ารุม แต่อย่างน้อยก็ลูกผู้ชายกว่า
สุดท้าย ผมก็กลับมาที่บ้านพ่อแม่ ก็ได้เล่าปัญหานี้แค่ให้พ่อฟัง กับเพื่อนบางคน คือเล่าให้ทุกคนที่ไม่ใช่แม่อ่ะ เพราะแม่ไม่เคยเข้าข้างเรา ก็มีแต่จะคิดว่าเราไปหาเรื่องเขา ก็อย่างว่าแหละครับ ตัวผมไม่ได้ไปหาเรื่องแต่อย่างไร ตัวผมถูกไอ้เวรเนี่ยหาเรื่องตั้งแต่ยังอยู่ประถม ผมเองยังไม่รู้จักชื่อมันเลย จนเพิ่งมาถามเพื่อนผมที่ต่างจังหวัดในช่วงที่มันกำลังหาเรื่องผมแหละ ก็เพิ่งมารู้ว่ามันชื่ออะไร แถมยังเป็นรุ่นน้องผมอีก...แต่หาเรื่องผมซะเหมือนเป็นเพื่อนเล่นเลย ยังไงก็ขอยืนยันว่าผมไม่เคยไปหาเรื่องหรือแต่อย่างไร แต่ก็ไม่เข้าใจว่ามาหาเรื่องผมทำไมเหมือนกันนะ ทุกวันนี้ผมก็ยังคงกังวลอยู่บ้านเล็กน้อย ที่ระบายเพราะช่วงนั้นคือเราต้องทำงานที่ทางบ้านเขาให้เราทำก็พอแล้ว แถมยังมาถูกหาเรื่องอีก ตอนอยู่โรงเรียน ชีวิตที่โรงเรียนก็ไม่ได้สนุกพอแล้ว ยังจะมาโดนยันปิดเทอม หน่ายชิบ....
ก็ขอบคุณที่มาอ่านนะครับ ถ้าสับสนข้อความไหนก็ขออภัยด้วยนะครับ พอดีเขียนรีบๆเกินไปหน่อย อยากระบายให้มันจบๆไป ขอบคุณครับ....
โดนหาเรื่องหนักกว่าเก่า! ถึงขั้นขู่จะแทง!
จากกระทู้เก่าที่ผมเขียนไว้นานแล้ว หัวข้อ "ต้องเป็นคนยังไงถึงโดนหาเรื่องตลอด และต้องเป็นคนยังไงถึงจะไม่โดนหาเรื่องครับ?" https://pantip.com/topic/40742098 (ไม่รู้ว่าถูกลิงก์มั้ยนะครับ) คือด้วยเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ มันเกิดหลังจากที่ผมเขียนกระทู้เก่าอย่างว่าครับ เรื่องมันเกิดขึ้นนานแล้ว แต่ผมไม่ได้นำมาเล่าเพราะเห็นจากกระทู้เก่าไม่ค่อยมีใครให้คำแนะนำได้ดีสักเท่าไหร่ ผมเลยว่าคราวนี้มาขอระบายความอัดอั้นตันใจอย่างเดียวพอครับ...แต่ถ้าใครให้คำแนะนำหรือแนวทางแก้ปัญหาได้ ผมก็ขอบคุณอย่างยิ่งครับ...
ด้วยเรื่องหลังจากที่เล่าตามกระทู้นั้นคือผมถูกวัยรุ่นกลุ่มนึงคอยเอาแต่ทำท่าทางทักทาย ผมเองก็ดูเจตนาออกว่าเขาพยายามหาเรื่องผม ตอนนั้นผมไม่สามารถหลีกเลี่ยงเส้นทางที่จะไปเจอพวกนั้นได้ เพราะด้วยช่วงนั้นคือมันปิดเทอม ผมต้องไปทำงานที่สวนกับปู่ย่าครับ ให้ลองคิดนะว่า ช่วงปิดเทอม (ย้ำว่าปิดเทอม) ผมถูกปลุกให้ตื่นก่อน 6 โมง (ทั้งที่ตอนไปโรงเรียนตื่น 6 โมง) โดนถูกปลุกเพื่อให้ใส่บาตรพระตอนเช้า จากนั้นก็ต้องมากวาดบ้านและถูบ้าน วันไหนย่าผมไปขายของที่ตลาด ผมก็ช่วยย่าขนของไป บางวันต้องไปช่วยงานปู่ที่สวน ที่แน่นอนคืองานมันหนักมาก ปู่ผมแข็งแรงมากที่ทำได้ ตัวผมแค่ไปช่วยผ่อนแรงถือว่าสู้ปู่ไม่ได้เลย
จนกระทั่งช่วงนึงที่ย่าผมให้ไปทำงานขุดร่องน้ำที่สวนครับ โดยใช้แค่คราดอย่างเดียว ขุดแหน (หรืออะไรนี่แหละที่คล้ายๆผักตบชวา) งานหนักพอตัวครับ ทำเสร็จก็เหนื่อยแล้ว ร่องนึงทำเสร็จต้องครึ่งวัน คืออยากจะบอกว่าไอ้เราคนทำงานเนาะ ไม่ได้อยากไปมีเรื่องกับใคร แต่ช่วงที่ผมทำงานขุดร่องน้ำนี่แหละ พวก
ต่อจากที่มันขู่จะแทงผมนะ พอไอ้เวรนี่พูดจบ ผมก็ยืนเฉยๆก่อน สักพักเพื่อนมันคนนึงก็เดินมาใกล้ๆผมแล้วพูดว่า "ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน" แต่พูดในเชิงพูดลอยๆ จังหวะที่เพื่อนมันมาพูดผมตกใจนิดๆ เพราะไม่รู้ว่าเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอมันเข้ามาพูด ผมก็หันไป แล้วทิศที่ผมหันไปมันก็ตรงกับสวนของผมที่ปู่ผมกำลังทำงานอยู่ที่นั่น ผมเลยนึกถึง....อ้อ ลืมเล่าจุดนึง คือก่อนเหตุการณ์ที่ว่านี่ มันมีวันนึงที่ย่าผมบอกให้ผมขี่รถไปบอกปู่ผมเรื่องอะไรสักอย่าง แล้วระหว่างที่ผมขี่รถ ก็มาเจอไอ้เวรนี่แหละกำลังซ้อนรถเพื่อนอยู่ พอมันขี่ผ่านไป ผมก็ขี่ตามหลังมัน มันเห็นผมมันก็มองหน้าผม แล้วสะกิดเพื่อนมันแล้วชี้หน้าผม เสียงรถมันดังผมไม่ได้ยินว่ามันพูดอะไร แต่มันเอาแต่ชี้หน้าผมไปได้ครึ่งทาง ผมก็ได้แต่ขี่รถไปเฉยๆแล้วก็มองไปข้างหน้า สักพักมันก็ให้เพื่อนมันยกล้อใส่ผม จังหวะนี้คือ ผมรู้สึกแบบ...ทำไมรถมันไม่ล้มว้าาาา!!! แล้วมันก็เลี้ยวไปอีกทางซึ่งผมก็ไปอีกทาง ผมเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้อาของผมฟัง อาผมก็ได้แต่บอกให้ปล่อยมันไป แล้วทีนี้ กลับไปที่จุดที่เพื่อนมันมาพูดว่าใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน พอเพื่อนมันพูดงี้ ผมก็หันไปที่สวนปู่ผม แล้วก้นึกถึงคำที่อาพูดนี่แหละ แล้วก็ไม่ได้ทำอะไร ผมก็ขี่รถกลับบ้าน...
พอกลับมาบ้านก็รู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องนี้เลยโทรปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็ถามทำไมไม่ล่อมันเลย ผมก็มีเหตุผลที่ว่า พวกมันมีเยอะกว่า แล้วตัวผมถ้าจะลงมือทำเรื่องพวกนี้ ผมก็อาจจะเสียอนาคตไปได้ อีกอย่าง ผมเองก็ไม่รู้ว่าถ้าทำไรไปแล้วแม่มันก็คงเข้าข้างลูกมัน เพราะตัวผมมีประสบการณ์แบบที่แม่ของคู่อริเก่าผมเคยจะให้ลูกมันมาล่อผม ผมก็บอกเพื่อนไปต่างๆนานา ซึ่งไอ้หลังจากเหตุการณ์นั้นมันก็ไม่ได้จบ วันอื่นๆ เวลามาเจอมัน มันก็ยังเรียกผมอยู่เหมือนเดิม หรือบางวันเวลามันขี่รถผ่านหน้าบ้านผม มันก็จะเร่งเครื่องมอไซค์ใส่หน้าบ้านผม วันนึงที่ผมเจอมันแล้วกะว่าถ้าเรียกอีก กูจะลงไปล่อจริงๆละ สุดท้ายก็ทำไม่ได้เพราะว่า...เพื่อนผู้หญิงของมันอยู่ (ไม่รู้ว่าแฟนกันป้ะนะ) และเพื่อนมันก็อยู่อีกหลายคน คือไอ้เราจะลงไปต่อยเลยก็ไม่ได้เพราะพวกสก๊อยนี่แหละตัวจุกจิกเลย เดี๋ยวถถ้าเกิดเคลียร์เรื่อง มันก็คงบอกว่า ผมลงไปต่อยก่อน....เห้อม..มันน่างุ๊ดงิ๊ดว่ะ....วันนั้นว่าจะต่อยเพราะเห็นว่ามันขู่จะแทงเรา แต่วันที่ขู่จะแทง
สุดท้าย ผมก็กลับมาที่บ้านพ่อแม่ ก็ได้เล่าปัญหานี้แค่ให้พ่อฟัง กับเพื่อนบางคน คือเล่าให้ทุกคนที่ไม่ใช่แม่อ่ะ เพราะแม่ไม่เคยเข้าข้างเรา ก็มีแต่จะคิดว่าเราไปหาเรื่องเขา ก็อย่างว่าแหละครับ ตัวผมไม่ได้ไปหาเรื่องแต่อย่างไร ตัวผมถูกไอ้เวรเนี่ยหาเรื่องตั้งแต่ยังอยู่ประถม ผมเองยังไม่รู้จักชื่อมันเลย จนเพิ่งมาถามเพื่อนผมที่ต่างจังหวัดในช่วงที่มันกำลังหาเรื่องผมแหละ ก็เพิ่งมารู้ว่ามันชื่ออะไร แถมยังเป็นรุ่นน้องผมอีก...แต่หาเรื่องผมซะเหมือนเป็นเพื่อนเล่นเลย ยังไงก็ขอยืนยันว่าผมไม่เคยไปหาเรื่องหรือแต่อย่างไร แต่ก็ไม่เข้าใจว่ามาหาเรื่องผมทำไมเหมือนกันนะ ทุกวันนี้ผมก็ยังคงกังวลอยู่บ้านเล็กน้อย ที่ระบายเพราะช่วงนั้นคือเราต้องทำงานที่ทางบ้านเขาให้เราทำก็พอแล้ว แถมยังมาถูกหาเรื่องอีก ตอนอยู่โรงเรียน ชีวิตที่โรงเรียนก็ไม่ได้สนุกพอแล้ว ยังจะมาโดนยันปิดเทอม หน่ายชิบ....
ก็ขอบคุณที่มาอ่านนะครับ ถ้าสับสนข้อความไหนก็ขออภัยด้วยนะครับ พอดีเขียนรีบๆเกินไปหน่อย อยากระบายให้มันจบๆไป ขอบคุณครับ....