รู้สึกจะร้องไห้เวลาต้องทำงานบ้าน+เวลาแม่ถามว่าอาหารอร่อยไหม แปลกไหมคะ

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอาศัยอยู่กับแม่2คน เวลากินข้าวต่อหน้าแม่หรือกินคนเดียวแล้วแม่ชอบถามว่าอร่อยไหม เรารู้สึกท้อๆอะค่ะ เราหงุดหงิด อยากร้องไห้ออกมา หรือไม่ก็ถ้าแม่ถามอะไรอย่างอื่น เราอยากที่จะร้องออกมาตรงนั้นเลย แล้วตะโกนกลับไปว่าหยุดถามเราสักทีได้ไหม แต่เราก็ทำไม่ได้ เราได้แต่ฝืนยิ้มหรือทำหน้าปกติ ///  อีกเรื่องนึง พอเราเห็นงานบ้านที่ต้องทำแต่ละวัน เรารู้สึกเหนื่อยๆ หมดแรง เช่นบางทีกำลังจะล้างจานหรือกำลังจะถูพื้นก็น้ำตาไหลออกมาตอนนั้นเลยอะค่ะ เราดาวน์มาก เราแปลกมากไหมคะ จำเป็นต้องพบจิตแพทย์ไหม  (ปล.ใครไม่ขี้เขียจอ่านน้ำๆด้วยก็อ่านได้ในสปอยนะคะ >< ขอบคุณค่ะ) 
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ช่วงนี้เราไม่รู้เป็นอะไร เราเบื่อกับข้าวมากและกินน้อยมาก นอนตี2-3ตื่น10โมงครึ่งแทบจะทุกวัน กินข้าวเช้า11โมงกว่าๆ นอนอย่างนี้มาเกือบ2เดือนแล้ว แต่เพิ่งมาเบื่อข้าวเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เราเป็นคนชอบอยู่ในห้อง(แต่ไม่ทั้งวันขนาดนั้น) เวลาเราจะกินข้าว แม่ก็ชอบบอกให้เราไปกินข้าวหน้าบ้าน แม่บอกจะได้ไม่เหงา อันนี้เราเข้าใจ แต่แม่ชอบดูเรากิน อันนี้เราไม่ชอบเลย เรารู้สึกกินไม่สนุกเลย (ที่จริงเราจะกินยังไงต่อหน้าแม่ก็ได้ แม่ไม่มองว่าน่าเกลียดอะไรหรอกเรารู้ แต่ก็นั่นแหละ) แต่เราไม่ได้เบื่อข้าวเพราะแม่นะ อะเราพูดน้ำมาเยอะละ เวลากินข้าวทีไร แม่ต้องถามเราตลอดว่ากับข้าวอร่อยไหม แทบทุกครั้ง ซึ่งพอเราได้ยินแล้วเรารู้สึกจะร้องไห้ออกมาอะ ไม่ใช่ดีใจนะ เรารู้สึกอึดอัด เบื่อๆ หงุดหงิดยังไงไม่รู้ แต่เราเก็บอาการ  คือบางทีไม่ใช่ไม่อร่อยนะ มันอร่อยมันกินได้ แต่เราไม่โอเคที่จะตอบ ถ้าจะบอกแม่ว่าเฉยๆก็กลัวแม่จะเสียใจอีก มาเรื่องที่2 แม่เราป่วยมีโรคแระจำตัว เดินไปไหนไม่ค่อยรอด นอกจากในบ้าน คือเราก็เข้าใจนะว่าแม่เดินไม่ไหว แต่แม่เรากินอะไรแล้วตั้งไว้ตรงนั้นจนมันเน่า ทำไมเราไม่เก็บใช่มั้ย เราไม่เห็น แม่ชอบตั้งหมกไว้ใต้โต๊ะตัวเตี้ย แก้วน้ำเอย จานเอย ข้างๆโต๊ะมีหม้อแกงที่ปิดฝาไว้อย่างดี เสมือนกับว่ามันเพิ่งเสร็จใหม่ๆร้อนๆ เปลือกขนมเอยที่เอาหม้อเอาแก้วทับเอาไว้ ซึ่งเราไม่เห็นเลยถ้าแม่ไม่หลับแล้วเราเดินไปแถวๆนั้นเพื่อที่จะเช็ดโต๊ะ ครัวบ้านที่มีรอยคราบอะไรต่อมิอะไร เช่นเลือดปลาที่แม่ทำไว้ตอนทำกับข้าว ขี้ไก่ตอนที่แม่เผลอแล้วมันเข้ามา น้ำที่ไหลนองพื้นเพราะแม่ทำหก จานข้าวที่ข้าวบูดและเกือบจะมีหนอนเพราะไม่ได้ใส่ถุงขยะที่แม่ตั้งจานทับถมกันไว้ ทุกคน เราเห็นแล้วเราเหนื่อยมาก เราท้ เราห้องไห้ ว่าทำไมเราต้องมาทำอะไรแบบนี้ แต่ละวันเราไม่เคยได้ว่างเหมือนวัยรุ่นคนอื่นๆที่อยู่รอบตัวเราเลย คนอื่นได้ไปเที่ยว ดูทีวี อ่านหนังสือ แต่เรากลับต้องมาทำงานบ้าน พักนิดหน่อยอ้าวมีอะไรให้ทำอีกละ ตี1ก็ยังต้องทำ ตี2อ่านหนังสือ กว่าจะผล็อยหลับจริงก็เกือบๆตี3จนมีอยู่ช่วงนึงที่เราปล่อยบ้านสุดๆ เหมือนรังอะไรสักอย่าง และรกมาก ญาติมาเห็น บอกว่าเราเป็นผญ.ที่แย่ที่สุด หาว่าเราอกตัญญูบ้าง  เราอาจจะแย่จริงๆใช่มั้ยที่คิดแบบนี้ เราเคยคุยดีๆกับแม่แล้วนะ ว่าอย่าซุกซ่อนของอะไรได้ไหม อย่าตั้งของไม่เป็นที่เป็นทางได้ไหม เราเหนื่อย เราทำงานบ้านคนเดียว 3ปีแล้วที่เป็นแบบนี้ จนเราท้อ เรามักจะร้องไห้บ่อยๆ