ก้าวแรกแห่งทางสายกลาง

บทนำ คำถามที่ว่า "บุคคลกระทำตนและผู้อื่นให้เป็นที่รักได้อย่างไร หรือนำพาตนและผู้อื่นให้ประสบทุกข์ได้อย่างไร" เป็นแก่นแท้ของจริยศาสตร์สากล และเป็นประเด็นสำคัญที่พระพุทธศาสนาในยุคต้นได้ให้คำตอ

ความคิดไหลตามกิเลส เรียก อนุสัย กิเลส เมื่อหลงลืม มรรคข้อนี้ จึงเกิดเหตุสลดในผู้ปฎิบัติ (เหตุสลดทำการตัวตาย............. บางคนก็ทำตัวเพี้ยน...............) ............. 1. สัมมาทิฏฐิ (ความเห็นชอบ)

พวกพราหมณ์และคหบดีชาวบ้านชาวสาเลยยกะ ได้ยินเสียงเล่าลือว่า ก็กิตติศัพท์อันงามแห่งพระโคดมผู้เจริญนั้นขจรไปแล้วอย่างนี้ว่า แม้เพราะเหตุนี้ๆ พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึ

มหาจัตตารีกล่าวว่า 1. ทานที่ให้แล้วมีผลจริง 2. ยัญที่ทำแล้วมีผลจริง 3. การเซ่นสรวงหรือการบูชามีผลจริง 4. วิบากแห่งกรรมดีกรรมชั่วมีผลจริง 5. โลกนี้มีจริง 6. โลกหน้ามีจริง 7. มารดามีคุณจริง 8. บิดามีคุ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สังสารวัฏนี้ เป็นสิ่งที่มีเบื้องต้นและเบื้องปลาย อันบุคคลรู้ไม่ได้, (Aα & Ω ) เบื้องต้น เบื้องปลายไม่ปรากฏแก่สัตว์ทั้งหลายซึ่งมีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเ

คำสอนของพระพุทธเจ้าที่เกี่ยวกับ “การทำให้ร่ำรวย” หรือการสร้างฐานะ มักถูกยกมาอ้างใน อาทิยะสูตร (อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต) ว่ามี “ธรรม 4 ประการ” ที่จะทำให้คฤหัสถ์เจริญมั่งคั่ง ได