ครอบครัวเรามีพ่อ แม่ พี่ชาย แล้วก็เราค่ะ (พี่อายุ 30 ส่วนเรา 24) ที่ผ่านมาพี่ชายทำตัวไม่ดีมาตลอด เริ่มจากติดยาแล้วไปขโมยของ ขโมยเงิน หลวกลวงคนอื่นจนครอครัวเราได้รับความอับอาย เป็นแบบนี้มาตลอดสิบกว่าปี เราก็เลยเป็นลูกที่พ่อแม่คาดหวังไว้สูง ตั้งแต่เล็กจนโต แม่ไม่เคยสอนให้เรารักพี่เราเลย เป่าหูเราทุกวันว่าพี่เป็นคนไม่ดี มันติดยา มัน heer มันเลว ไปด่ามันสิ อย่าไปคุยกับมันนะ แต่ทุกครั้งที่มีปัญหาคนที่คอยช่วยเหลือพี่ชายก็คือพ่อแม่เสมอ เราทุกข์ใจ ร้องไห้เพราะเรื่องของพี่บ่อยมากๆ แม้แต่ตอนเรียนมหาลัย ก่อนวันสอบก็ร้องไปอ่านหนังสือไป เราสงสารพ่อแม่ แล้วที่แม่สอนเรามาตลอดคือให้เกลียดพี่ เราก็จำฝังใจมาตลอด
จนมาวันนี้ วันที่พี่เราทำตัวดีขึ้นแค่นิดเดียว แบบนิดเดียวจริงๆ พ่อแม่กลับประเคนทุกอย่างให้พี่เราค่ะ พี่เราคบกับแฟนได้ 4-5 เดือน แม่ไปยืมเงินญาติเพื่อทำห้องใหม่ให้ ติดแอร์ ซื้อตู้เย็นให้ หมดไปหลายหมื่น แม่เอาแต่ด่าเราว่าที่แม่ต้องเสียเงินเยอะขนาดนี้เพราะเราไม่ยอมให้แฟนพี่อยู่บ้านด้วย (เรากับพ่อแม่ พี่ อยู่คนละบ้านกันค่ะ แล้วแม่จะให้แฟนพี่ กับพี่ชายมาอยู่กับเรา คือ ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักแฟนพี่เลยว่าเป็นคนยังไง ไม่เคยคุยกันเลย เราเลยปฏิเสธไปค่ะ แม่เลยต้องมากั้นบ้านที่เราอยู่ แล้วทำห้องให้เค้าใหม่) หลังจากนั้นแม่เริ่มมาขอทีวีในห้องเรา ขอหม้อสุกี้ แม้กระทั่งราวตากผ้าไปให้พี่กับแฟนของพี่ พอเราพูดว่าราวตากผ้าราคาไม่เท่าไหร่ ทำไมเขาไม่ซื้อเองบ้าง แม่ก็ด่าเราอีก บอกว่าแม่ก็ต้องเสียเงินให้พี่เราอีกไง (พี่เราทำงานกับพ่อแม่ค่ะ อยู่กับพ่อแม่เลย เวลาแฟนพี่มา พี่ก็ไปอยู่กับแฟน บางทีไปเที่ยวกับแฟนที่ ตจว เกือบอาทิตย์ ไม่ทำงาน แต่แม่ก็โอนเงินให้พี่ใช้จ่ายตลอด) เราไม่พอใจเลยเผลอระบายลง facebook แล้วแฟนพี่เรามาเห็นเลยไปทะเลาะกับพี่ชายค่ะ แม่เราโทรมาด่าเราตอนเราทำงาน แล้วยังไลน์มาหาเราอีกว่า "ชีวิตพ่อแม่พังหมดแล้ว"
เราเสียใจกับทุกคำของแม่ แม่ชอบที่แฟนพี่เรารับราชการ คบกัน4-5เดือน อยากให้จดทะเบียนสมรสแล้ว คือ กลัวว่าเค้าจะเลิกกันเลยจะผูกมัดไว้ก่อนค่ะ ด่าเราสารพัดว่าพี่เราดีได้เพราะผู้หญิงคนนึ้ ถ้าเลิกกันแล้วพี่กลับไปติดยาอีกจะทำยังไง ทั้งที่เราใช้ชีวิตในแบบที่แม่อยากให้เป็นมาตลอด ห้ามแต่งตัวโป๊ ใส่ขาสั้นก็ไม่ได้ เรียนในสิ่งที่แม่เห็นว่าดี จบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 แล้วได้งานทำเลย ไม่ขอเงินพ่อแม่เลย ค่าน้ำค่าไฟ อินเทอร์เน็ต เราจ่ายเองทุกบาท ในขณะที่พี่เราเอาแต่ขอแม่ แล้วพอมีแฟนก็เป็นภาระแม่อีก เราทนไม่ได้ที่ต้องเห็นแม่เป็นหนี้ ยอมผ่อนค่าทำห้อง ค่าตู้เย็น เพื่อให้พี่กับแฟนพี่เราอยู่สุขสบาย แม่ทำให้ทุกอย่างแม้กระทั่งซักเสื้อผ้าให้แฟนพี่เรา เราเก็บอารมณ์ไม่อยู่จริงๆเลยเผลอทำไปแบบนั้น เราเพียงแต่คิดว่าทำไมเค้าไม่ช่วยออกเงินเลยสักบาท แต่ความจริงคือแฟนพี่เราไม่รู้เรื่องเลย ว่าพ่อแม่เราทำให้ขนาดนี้ เราจะไปโกรธเค้ามันก็ไม่ถูก แต่ด้วยอารมณ์ บวกกับแม่ด่าเรา ใช้ถ้อยคำหยาบคาบ ลงใส่เราทุกอย่าง มันทำให้เรารู้สึกแย่กับเค้าไปด้วย ที่เค้าเข้ามาในบ้านเราแล้วเค้าไม่มีเอ่ยถามเรื่องค่าใช้จ่ายเลย ถึงแม้จะกั้นห้องแล้วแต่ค่า wifi ค่าน้ำ มิเตอร์เดียวกัน เราจ่ายเองทุกบาททั้งที่เค้ารับราชการ เงินเดือนมากกว่าเราเด็กพึ่งเรียนจบอย่างเราเป็นไหนๆ
แม่ทำให้เรามีคำถามว่าให้เราเกิดมาทำไม เราไม่ได้อยากเกิดมา ในเมื่อเกิดเรามาแล้วทำไม 24 ปีที่ผ่านมาถึงไม่เคยพูดจาดีๆกับเราเลย มีแต่คำพูดหยาบคาย โกรธเราก็ทิ้งเราไปเลย ทะเลาะกันไม่คุยกัน 3 เดือนกว่า ทั้งที่บ้านอยู่ห่างกันไม่ถึง 2 กิโล พ่อแม่ไม่เคยถามสักคำว่าเรากินข้าวหรือยัง แต่ลงรูปในเฟสว่าไปเที่ยวกับพี่ชายเรา กินของดีๆ มีความสุขกัน เราเสียใจค่ะที่เค้าทำเหมือนไม่ต้องการเรา ในตอนที่พี่เรายังไม่เป็นผู้เป็นคน พ่อแม่หวังพึ่งพาเรา เราก็พยายามทำทุกอย่างให้ดี เป็นเด็กดี เป็นคนดี อยู่ในกรอบที่วางไว้ แต่สุดท้ายแค่พี่เราดีขึ้นนิดเดียว กลับคิดว่าเราอิจฉาพี่ ที่ได้แฟนดีกว่า เอาอกเอาใจพี่ กลัวว่าพี่จะกลับไปเล่นยาอีก เราถามพ่อแม่ว่าทำไมต้องประคบประหงมพี่ชายเราขนาดนั้น เพราะพี่ดูแลตัวเองไม่ได้ใช่ไหม ถึงต้องดูแลพี่ดีกว่าเรา เราต้องทำงานเหนื่อย ใช้เงินเดือนชนเดือน แต่พี่เราวันละ 300-500 สบายๆ ไม่มีภาระอะไร แม้กระทั่งค่าบุหรี่ ค่าน้ำมันรถแม่ก็จ่ายให้ เวลาไปเที่ยวกับแฟนก็ได้เงินต่างหาก ไม่ต้องทำงาน แม่ก็หาว่าเราไม่ยินดีที่พี่เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้อีก ด่าว่าเราเห็นแก่ตัว นิสัยไม่เอาพี่เอาน้องคงต้องอยู่คนเดียว ตายคนเดียว
แล้วทำไมที่ผ่านมาแม่ถึงสอนให้เราไม่รักพี่ สอนให้เราเกลียดพี่ ทำให้พี่น้องทะเลาะกัน เราขอกำลังใจหน่อยได้มั้ยคะ เราไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับใครได้เลยจริงๆ ตอนนี้รู้สึกตันไปหมด ที่บ้านก็ไม่มีใครคุยกับเราเลยสักคนค่ะ
พ่อแม่รักลูกทุกคนเท่ากันจริงไหมคะ
จนมาวันนี้ วันที่พี่เราทำตัวดีขึ้นแค่นิดเดียว แบบนิดเดียวจริงๆ พ่อแม่กลับประเคนทุกอย่างให้พี่เราค่ะ พี่เราคบกับแฟนได้ 4-5 เดือน แม่ไปยืมเงินญาติเพื่อทำห้องใหม่ให้ ติดแอร์ ซื้อตู้เย็นให้ หมดไปหลายหมื่น แม่เอาแต่ด่าเราว่าที่แม่ต้องเสียเงินเยอะขนาดนี้เพราะเราไม่ยอมให้แฟนพี่อยู่บ้านด้วย (เรากับพ่อแม่ พี่ อยู่คนละบ้านกันค่ะ แล้วแม่จะให้แฟนพี่ กับพี่ชายมาอยู่กับเรา คือ ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักแฟนพี่เลยว่าเป็นคนยังไง ไม่เคยคุยกันเลย เราเลยปฏิเสธไปค่ะ แม่เลยต้องมากั้นบ้านที่เราอยู่ แล้วทำห้องให้เค้าใหม่) หลังจากนั้นแม่เริ่มมาขอทีวีในห้องเรา ขอหม้อสุกี้ แม้กระทั่งราวตากผ้าไปให้พี่กับแฟนของพี่ พอเราพูดว่าราวตากผ้าราคาไม่เท่าไหร่ ทำไมเขาไม่ซื้อเองบ้าง แม่ก็ด่าเราอีก บอกว่าแม่ก็ต้องเสียเงินให้พี่เราอีกไง (พี่เราทำงานกับพ่อแม่ค่ะ อยู่กับพ่อแม่เลย เวลาแฟนพี่มา พี่ก็ไปอยู่กับแฟน บางทีไปเที่ยวกับแฟนที่ ตจว เกือบอาทิตย์ ไม่ทำงาน แต่แม่ก็โอนเงินให้พี่ใช้จ่ายตลอด) เราไม่พอใจเลยเผลอระบายลง facebook แล้วแฟนพี่เรามาเห็นเลยไปทะเลาะกับพี่ชายค่ะ แม่เราโทรมาด่าเราตอนเราทำงาน แล้วยังไลน์มาหาเราอีกว่า "ชีวิตพ่อแม่พังหมดแล้ว"
เราเสียใจกับทุกคำของแม่ แม่ชอบที่แฟนพี่เรารับราชการ คบกัน4-5เดือน อยากให้จดทะเบียนสมรสแล้ว คือ กลัวว่าเค้าจะเลิกกันเลยจะผูกมัดไว้ก่อนค่ะ ด่าเราสารพัดว่าพี่เราดีได้เพราะผู้หญิงคนนึ้ ถ้าเลิกกันแล้วพี่กลับไปติดยาอีกจะทำยังไง ทั้งที่เราใช้ชีวิตในแบบที่แม่อยากให้เป็นมาตลอด ห้ามแต่งตัวโป๊ ใส่ขาสั้นก็ไม่ได้ เรียนในสิ่งที่แม่เห็นว่าดี จบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 แล้วได้งานทำเลย ไม่ขอเงินพ่อแม่เลย ค่าน้ำค่าไฟ อินเทอร์เน็ต เราจ่ายเองทุกบาท ในขณะที่พี่เราเอาแต่ขอแม่ แล้วพอมีแฟนก็เป็นภาระแม่อีก เราทนไม่ได้ที่ต้องเห็นแม่เป็นหนี้ ยอมผ่อนค่าทำห้อง ค่าตู้เย็น เพื่อให้พี่กับแฟนพี่เราอยู่สุขสบาย แม่ทำให้ทุกอย่างแม้กระทั่งซักเสื้อผ้าให้แฟนพี่เรา เราเก็บอารมณ์ไม่อยู่จริงๆเลยเผลอทำไปแบบนั้น เราเพียงแต่คิดว่าทำไมเค้าไม่ช่วยออกเงินเลยสักบาท แต่ความจริงคือแฟนพี่เราไม่รู้เรื่องเลย ว่าพ่อแม่เราทำให้ขนาดนี้ เราจะไปโกรธเค้ามันก็ไม่ถูก แต่ด้วยอารมณ์ บวกกับแม่ด่าเรา ใช้ถ้อยคำหยาบคาบ ลงใส่เราทุกอย่าง มันทำให้เรารู้สึกแย่กับเค้าไปด้วย ที่เค้าเข้ามาในบ้านเราแล้วเค้าไม่มีเอ่ยถามเรื่องค่าใช้จ่ายเลย ถึงแม้จะกั้นห้องแล้วแต่ค่า wifi ค่าน้ำ มิเตอร์เดียวกัน เราจ่ายเองทุกบาททั้งที่เค้ารับราชการ เงินเดือนมากกว่าเราเด็กพึ่งเรียนจบอย่างเราเป็นไหนๆ
แม่ทำให้เรามีคำถามว่าให้เราเกิดมาทำไม เราไม่ได้อยากเกิดมา ในเมื่อเกิดเรามาแล้วทำไม 24 ปีที่ผ่านมาถึงไม่เคยพูดจาดีๆกับเราเลย มีแต่คำพูดหยาบคาย โกรธเราก็ทิ้งเราไปเลย ทะเลาะกันไม่คุยกัน 3 เดือนกว่า ทั้งที่บ้านอยู่ห่างกันไม่ถึง 2 กิโล พ่อแม่ไม่เคยถามสักคำว่าเรากินข้าวหรือยัง แต่ลงรูปในเฟสว่าไปเที่ยวกับพี่ชายเรา กินของดีๆ มีความสุขกัน เราเสียใจค่ะที่เค้าทำเหมือนไม่ต้องการเรา ในตอนที่พี่เรายังไม่เป็นผู้เป็นคน พ่อแม่หวังพึ่งพาเรา เราก็พยายามทำทุกอย่างให้ดี เป็นเด็กดี เป็นคนดี อยู่ในกรอบที่วางไว้ แต่สุดท้ายแค่พี่เราดีขึ้นนิดเดียว กลับคิดว่าเราอิจฉาพี่ ที่ได้แฟนดีกว่า เอาอกเอาใจพี่ กลัวว่าพี่จะกลับไปเล่นยาอีก เราถามพ่อแม่ว่าทำไมต้องประคบประหงมพี่ชายเราขนาดนั้น เพราะพี่ดูแลตัวเองไม่ได้ใช่ไหม ถึงต้องดูแลพี่ดีกว่าเรา เราต้องทำงานเหนื่อย ใช้เงินเดือนชนเดือน แต่พี่เราวันละ 300-500 สบายๆ ไม่มีภาระอะไร แม้กระทั่งค่าบุหรี่ ค่าน้ำมันรถแม่ก็จ่ายให้ เวลาไปเที่ยวกับแฟนก็ได้เงินต่างหาก ไม่ต้องทำงาน แม่ก็หาว่าเราไม่ยินดีที่พี่เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้อีก ด่าว่าเราเห็นแก่ตัว นิสัยไม่เอาพี่เอาน้องคงต้องอยู่คนเดียว ตายคนเดียว
แล้วทำไมที่ผ่านมาแม่ถึงสอนให้เราไม่รักพี่ สอนให้เราเกลียดพี่ ทำให้พี่น้องทะเลาะกัน เราขอกำลังใจหน่อยได้มั้ยคะ เราไม่สามารถพูดเรื่องนี้กับใครได้เลยจริงๆ ตอนนี้รู้สึกตันไปหมด ที่บ้านก็ไม่มีใครคุยกับเราเลยสักคนค่ะ