ตามหัวเรื่องเลยค่ะ คือเราเป็นเด็ก64 ตอนนี้เรียนการตลาดอยู่ค่ะ เรียนไปได้เทอมนึงรู้สึกตัวได้ว่าไม่ใช่ทางมากๆ เรียนแล้วเครียดมากๆ อาจจะบวกกับสถานการณ์โควิดตอนนี้ด้วยที่ทำให้เรียนอยู่ที่บ้าน แต่เรียนจริงๆพยายามปรับเพราะพึ่งเริ่มต้นใหม่ แต่สุดท้ายเหมือนเดิมเลยค่ะ เรียนไม่ไหว ไม่เข้าหัว ไม่ใช่สุดๆ จนเรามาคิดเรื่องซิ่วว่าจะซิ่วดีมั้ย ด้วยสถานการณ์โควิด แต่การแข่งขันกับเด็กปี65 และเด็กที่ซิ่วอีก ทำให้เราเครียดมากๆค่ะ จนเราไปปรึษากับเพื่อนๆพี่ๆหลายคน จนทำให้เราตัดสินใจซิ่วค่ะ ดีกว่าอยู่กับสิ่งที่ไม่ใช่

พอเราตัดสินใจได้เลยไปคุยกับแม่ค่ะ แม่ก็บอกได้ถ้าจะซิ่วจะไปที่ไหนยังไง เราก็เลยบอกจะไปที่ มช. ถ้าไม่ติดก็เข้ามอกรุงเทพ  เพราะสองมอนี้ก็มีคณะที่เราอยากเรียน คือเราเป็นคนไม่ค่อยเก่งอะไรมากถ้าไม่ติดก็เลยคิดว่าจะไปเอกชนเลย แม่ก็เหมือนจะโอเคนะคะ เราก็โล่งใจว่าเค้าให้ซิ่ว แต่เค้าก็บอกให้เราเรียนไปก่อนมั้ย ถ้าติดยังไงก็ค่อยซิ่ว เราก็โอเค

มาเทอมนี้เราก็แบบบคิดทบมาเยอะมากๆว่าแบบมันไม่เอาแล้วจริงๆ เอื่อยมากนิ่งมากกับการเรียน เลยไปคุยกับเค้าค่ะว่าซิ่วเลยได้มั้ย แบบเรียนก็ไม่ได้เรียนอยู่ดี เค้าก็บอกว่าพึ่งจ่ายค้าเทอมไปเอง (อันนี้อาจจะผิดที่เราด้วยที่ไม่ยอมรีบตัดสินใจจะซิ่วจะได้ไม่ต้องเสียเงืนค่าเทอม) เราก็เลยคิดว่างั้นเรียนไปก่อนก็ได้ แล้วแม่ก็ทำเหมือนจะเข้าใจเรานะคะที่อยากซิ่ว แต่ก็ไม่เข้าใจอ่ะค่ะบอกไม่ถูกแม่เค้าแสดงออกมาแบบก่ำกึ่ง เราก็เลยแบบนิ่งๆไปบ้าง ละแม่ก็เลยให้เราไปคุยกับพ่อเรื่องซิ่วค่ะ เราค่อนข้างเครียดแบบมากๆ คือพ่อเราเป็นคนที่หวง ห่วงเรามากๆค่ะ อยากให้อยู่มอใกล้บ้านแบบให้เค้ารับส่งได้ แล้วเราตัดสินใจจะซิ่ว กลัวถ้าไปพูดเค้าจะงอแงไม่โอเค และอีกอย่างคือคณะที่เราจะเข้าค่ะ คือเราจะเข้าเกี่ยวกับศิลปกรรม นิเทศศิลป์ค่ะ เราเคยขอเค้าเรียนวาดรูปเพราะเราชอบ แต่เค้าก็พูดทำนองแบบ เรียนแล้วได้อะไร มันเลยทำให้เราเฟลค่ะ ครั้งนี้เราเลยจ่ายเงินเรียนเอง ตั้งใจมากๆ แต่ก็กลัวเค้าจะไม่ให้ กลัวเค้าจะอารมณ์ร้อนด้วยค่ะ เรื่องค่าใช่จ่ายเรียน เคยโดนบ่นเรื่องค่าเรียนค่าเทอม จนเราเฟลไม่กล้าพูดเลยค่ะ พ่อเราแบบเหมือนจะสนับสนุนถ้าอยากเรียนอะไร แต่พอจริงๆก็ไม่ บางทีให้เราไปแต่ก็ชอบบ่นเราว่าต้องมาส่งเรียน เราแบบโฮรกกกกกกก เศร้ามากๆค่ะไม่ค่อยกล้าพูดเลย