ทำไมชีวิตมันแย่อย่างนี้

เรา เป็น โรคซึมเศร้า
เราอายุก็22แล้ว
จิตใจออ่อนไหวง่าย
ใครด่าใครว่าก็จะร้องไห้แล้ว
สมาธิสั่นความจำแย่ไม่อยู่กับเนื้อกะตัว
ไม่ปลอดภัยถ้าไม่ได้อยู่กับครอบครัว
กลัวทุกคนว่าจะมีใครมาทำร้ายเรามั้ยกลัวมากๆขาดความมั่นใจในตัวเอง
ผิดหวังกับตัวเอง คิดว่าตัวเองต่ำต้อยกว่าคนอื่น  วันๆก็เศร้าทุกครั้งไม่เคยมีความสุขเลยสักครั้ง บ้างครั้งก็นั่งคุยคนเดียว
เก็บตัวไม่อยากไปเข้าสังคมเพราะกลัว ก็ไม่รู้ว่ากลัวเพราะอะไร แต่มีความเขินอาย
ว่าเราต่ำต้อยกว่าคนอื่นเราควรทำยังไงดีให้มีความมั่นใจพยายามหลายครั้งแต่ก็ไม่มีผลเลยกลัว คิดว่าไม่อยากอยู่ในโลกใบนี้แล้วพอจะทำหน้าแม่กับน้องก็ลอยขึ้นมาเลนจำใจต้องอยู่ต่อ นั่งคุยกับตัวเอง
นั่งหัวเราะกับตัวเอง เวลาเศร้าหนือเสียใจไม่อยากให้ใครเห็นเพราะเขาจะหาว่าเราแสดงเวลาร้องไห้ก็นั่งกอดเข่าแล้วก็ร้องไห้อย่าให้เสียดังกลัวคนได้ยินควรทำยังไงดี
อยากให้ใครสักคนได้รับรู้อยากให้ใครสักคนหนึ่งเข้าใจในเรื่องราวของเราอย่าได้ใครสักคนที่จะรับฟัง ละระบายความอึดอัดใจ พออยู่ต่อหน้าแม่กับน้องก็ต้องทำตัวเข้มแข็งทั้งๆที่ตัวอ่อนล้าไปหมดแล้วเหนื่อยเหลือเกินชีวิตนี้ทำไมมันหน้าเบืออย่างนี้ ทำชีวิตมันแย่อย่างนี้
พออยู่หน้าคนอื่นก็ไม่กล้าบอกก็ไม่กล้าเล่าเพราะกลัวว่าเขาจะว่าเราว่าแค่นี้โตแล้วทำไมคิดไม่ได้อะไรประมาณนี้