สวัสดีค่ะ เราอยู่กินกับสามีมา12ปีแล้วค่ะ มีลูกด้วยกัน2คนค่ะ
เราเรียนจบม.3 เราคุยกับสามีคนนี้แบบไม่เคยเจอหน้าตั้งแต่ ม.2 แต่ที่บ้านเรารับรู้นะคะว่าคุยกับคนนี้อยู่ เพราะพี่เค้าจะส่งตังให้เราใช้เกือบทุกเดือนๆละ1พัน แต่ตอนนั้นพี่เค้าดันไปอยู่กับผญ.คนอื่นเราก็เลยห่างกันไปประมาณ 3-4เดือน แต่ช่วงที่ห่างกันเราก็มีโทรหาพี่เค้าบ้างแต่พี่เค้าไม่คุยกับเรา เค้าให้ผญ.โทรมาบอกเราว่าอย่าโทรมายุ่งกับแฟนเค้าอีก เราก็ไม่ติดต่อพี่เค้าอีกเลยค่ะ จากวันนั้นที่เราไม่ได้คุยกันสักพัก เราก็จำไม่ได้ว่าพี่เค้าหายไปนานแค่ไหน แล้วจู่ๆวันหนึ่งเค้าโทรมาหาเราตอน 4ทุ่ม ตอนนั้นกำลังคุยกับรุ่นพี่ที่โรงเรียนที่เค้าจบไปแล้ว เราก็บอกกับรุ่นพี่ว่าแค่นี้ก่อนนะจะนอนแล้ว เดี๋ยวแม่บ่น พอวางสายเราก็รับสายพี่เค้าคำแรกที่พี่เค้าพูดขึ้นมาว่า พี่อกหัก เราก็อึ้งอยู่แปป เลยถามพี่เค้าไปว่า แล้วแฟนไปไหน ? พี่เค้าบอก เขากลับไปเรียน เเล้วเค้าก็เงียบไม่ติดต่อมาเลย ให้น้องที่ติดต่อผญ.คนนี้ให้ไปดูที่บ้าน สรุปผญ.มีแฟนอยู่แล้ว ที่ผญ.มาอยู่กับพี่เพราะเขาหลอกแฟนเขาว่ามาอยู่เพื่อน เราก็บอกว่า หนูยังไม่ไปไหนหรอก ยังรอพี่อยู่นี่แหละ พี่ขอโทษนะ ตั้งแต่วันนั้นก็โทรหาเราเช้า กลางวัน เย็นเลย วาเลนไทน์ก่อนจบม.3 ก็ส่งช็อคโกแลต ขนม แหละเงินอีก 1พัน 
พอเราจบม.3 เราก็นั่งจากตวจ.มาหาพี่เค้าที่ กทม. อยู่กันได้เกือบปีเราก็ปล่อยตัวเองท้อง ไม่ได้แต่งนะคะ อยู่ด้วยกันมาจนทุกวันนี้เลยค่ะ ใน12ปีที่อยู่ด้วยกัน เลิกกัน แยกกันอยู่ไป 3รอบ แหละนี้ก็รอบที่ 4 ที่แยกกันอยู่เพราะสถานะภาพทางการเงิน เพราะพี่เค้าหาคนเดียวไม่พอใช้จ่าย แล้วอีกอย่างสามีเราเค้าติดเพื่อน ติดยา คือจะอยู่กันแค่เวลานอน ส่วนมากอยู่กับเพื่อนฝูง งานการก็ไม่เอา ถ้าไม่ออกไปหาเพื่อนก็เอาแต่นอน บางวันตื่นบ่ายสอง บ่ายสาม ตื่นมาไม่มีอะไรกินก็โวยวายใส่เรา จะมีกินได้ไงเงินก็ไม่ให้เรา อ้างแต่ว่าไม่มี พอมีก็แอบไว้ ให้เราวันละร้อยซื้อกับข้าว จากที่เคยให้เราวันละ5ร้อย เราเลยมาทำงานโรงงานกับน้องสาว ห่างจากบ้าน60โล เราจะขับรถมอไซค์กลับมาหาลูกทุกวันอาทิตย์เลยค่ะ ถ้าวันเสาร์อยู่กะเช้า ไม่มีโอเลิกงาน5โมง เราก็ขับกลับเย็นวันเสาร์เลย ขับมอไซค์ประมาณ2ชม.ถึงบ้าน ถ้าอาทิตย์ไหนได้เข้ากะดึก วันอาทิตย์เราก็นอนบ้านอีกคืน วันจันทร์เที่ยงๆก็กลับมาทำงาน 
จุดพีคคือ เรามาทำงานก็ได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง พักเที่ยงเรานั่งกินข้าวอยุ่เค้าก็มาขอนั่งด้วย เราก็ไม่คิดอะไร พี่เค้าก็ชวนคุยชื่ออะไรคับ อยู่แผนกไหน เราก็แนะนำตัวไป อยู่ฝ่ายผลิตค่ะ ตกเย็นเลิกงานเจอกันอยู่หน้าโรงงาน เรารอน้องมารับเพราะทำอยู่คนละที่ ตอนนั้นคือแบบมือถือก็ไม่มี ทั้งบ้านมีอยู่เครื่องเดียว ของสามีก็พัง เราเลยเก็บไว้ให้ลูกเรียนออนไลน์ เพราะจะซื้อใหม่ก็ไม่มีเงิน พี่เค้าก็อาสาไปส่งที่บ้าน ตั้งแต่วันนั้นพี่คนนี้แกก็เทียวรับ เทียวส่งเราทุกวัน เราไม่มีมือถือใช้ก็เอาเครื่องเก่าที่เค้าไม่ใช้มาให้เราใช้ 
 พอเราจะกลับบ้านหาลูกก็ถามเราว่าขับรถยนต์เป็นไหม ถ้าขับเป็นก็เอารถเก๋งที่บ้านเค้าไปใช้เลย เราก็บอกขับเป็นๆทั้ง2เกียร์เลย พี่คนนี้แกเลยยกรถเก๋งให้เรามาใช้เลย จอดไว้ก็ไม่ได้ใช้เพราะรถคันนี้เป็นรถแฟนเก่าของพี่เค้า มิตซูมิราจ พี่เค้าเป็นดาวน์ให้ ผ่อนให้แฟนเก่าเค้า แต่เค้า2คนเลิกกันผญ.ก็เอารถไปใช้แต่ไม่ยอมผ่อนเหลือค่างวดอีกแค่5-6งวด แล้วไฟแนซจะมายึด พี่เค้าไม่ยอม เพราะเสียดาย เยไปตามเอารถกลับคืนมาผ่อนต่อ 
ตอนแรกเราก็ปฎิเสธไปว่าไม่เอา ถ้าขับมาก็ต้องมาตอบคำถามสามีอีกว่าเราไปเอารถใครมาขับ เค้าก็บอกก็บอกผัวหนูไปดิว่ารถน้องสาว ยืมมันมา เราก็อ่ะ โอเค ดีกว่าขับมอไซค์กลับล่ะหว่า 
แล้วผู้ชายคนนี้ขอเราเป็นแฟน เราก็ถามผู้ชายคนนี้นะคะว่า หนูมีสามีแล้วนะจะมาขอหนูเป็นได้ไง แล้วทำไมพี่ต้องมาคอยช่วยหนูอยู่แบบนี้ เค้าบอกเราว่า เพราะพี่รักหนู พอไหมคำนี้ เราก็ว่าไป ว่าแต่หนูมีสามีแล้วนะ เค้าบอกพี่ไม่ถือ ทุกวันนี้หนูอยู่กับพี่มากกว่าสามีหนูอีก แล้วเค้าก็บอกหนูเป็นแฟนพี่ โอเคนะ โพสรูปเราลงเฟสแต่ไม่ได้เปิดสาธารณะนะคะเห็นแค่เพื่อน ส่วนเราก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกับพี่เค้าในเฟส พีคยิ่งกว่านั้นคือ เค้าพาเราไปหาครอบครัวเค้า พาเราไปกินข้าวกับแม่เค้าที่บ้านๆเค้าอยู่กัน4คน แล้วทุกคนดีกับเรามาก แต่ที่บ้านเค้าไม่รู้ว่าเรามีสาีแล้วนะคะ เราบอกแค่ว่า เรามีลูกแล้ว เก็กๆอยู่กับปู่ ย่าเค้า พื้นเพเราเป็นคนบุรีรัมย์ แม่เค้าก็บอกกับเราว่า วันหยุดก็มาหาแม่บ่อยๆนะ พี่เค้าก็บอกกับแม่เค้าว่ามาบ่อยไม่ได้หรอกแม่ เพราะทุกวันอาทิตย์ต้องไปหาลูก แม่เค้าบอกไม่เป็นไร มาวันธรรมดาก็ได้ ห่างกันแค่30โลเอง แต่ถ้าจะมาก็โทรมาบอกแม่ล่วงหน้าสักวันจะได้เตรียมกับข้าวไว้รอ 
พอจะกลับแม่เค้าก็เอาปลาแห้ง หมึกแห้ง ของกินสาระพัดให้เราไว้มากินที่ทำงานกัน พอออกจากบ้านเค้ามา น้ำตาเราซึมเลยขนาดแมาสามีเราเองยังไม่ดีกับเราขนาดนี้ แม่สามีเราไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่เพราะบ้านเราจน ไม่มีเงินทองเหมือนสะใภ้คนเล็กเขา ๆเลยไม่ปลื้มเรา เพราะเขาคิดว่าพึ่งพาอะไรเราไม่ได้อยู่แล้วๆที่เราออกมาทำงานก็เพราะพ่อผัวแม่ผัวเราด้วย เพราะเขาอยากให้เราเลิกกับสามีตั้งแต่ปีที่แล้วล่ะ แต่เราเองออกจากบ้านเขาไปแล้วแต่ยังเสนอหน้ากลับมาเพราะคำว่าสงสารลูก ไม่อยากให้ลูกกำพร้าพ่อ ต่อค่ะ พี่เค้าก็ถามเรานะว่าร้องไห้ทำไม เราบอกทำไมแม่พี่ดีจัง ดีจนหนูระอายใจเลย เค้าก็ว่าแม่พี่นะถ้าเค้าถูกซะตากับใครเค้าก็จะดีตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลย แต่ถ้าไม่ชอบก็เป็นเหมือนแม่ผัวหนูอะแหละ คือไม่ปลื้ม เราก็ว่า เอ่อหนูระอายใจอ่ะพี่
ถ้าวันหนึ่งแม่พี่รู้ว่าหนูมีผัวอยู่แล้ว เค้าคงเกลียดหนูแหละ พี่เค้าก็บอกเค้าไม่รู้หรอก แต่ถ้าวันหนึ่งหนูหายไปจากชีวิตพี่ๆก็บอกแม่ไปว่าเราเลิกกันแล้วแค่นั้น แต่พี่เค้าบอกว่า จะไม่มีวันนั้นเด็ดขาดพี่จะไม่เลิกกับหนูแน่นอนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เค้ายังบอกอีกว่าถ้าหนูไม่จดทะเบียนสมรสกับผัวหนูนะ พี่พาหนูไปจดกับพี่แล้ว ๆกลางเดือนนี้โบนัสออกพี่เค้าถามเราว่าจะเอา โทรศัพท์หรือเอา ทอง ให้งบทองสองสลึง เลือกเอา เอาอะไรดีล่ะ โทรศัพท์หรือทองดีคะ 55 ทองหยองก็ไม่เคยมีใส่กะเค้าสักสลึง 

เนี่ยแหละค่ะเรื่องราวที่เกิดขึ้น เราก็ไม่รู้ว่านับจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้พี่เค้าก็เข้ากะดึก ส่วนเราอยู่กะกลางวัน ตอนนี้เราก็นอนอยู่บ้านน้องสาว ส่วนสามีเราแทบไม่ได้คุยกันเลยค่ะ เราก็ทักเฟสไปถามว่าทำไร กินข้าวยัง คือแทบไม่โทรคุยกันเลยกัน นอกจากมีธุระจริงๆถึงโทร เพราะตอนอยู่ด้วยกันก็แทบไม่คุยกันเพราะสามีเราก็ไม่ค่อยอยู่บ้านอยู่แต่กับเพื่อน เราก็เลยขี้เกลียดสนใจ เราควรเอาไงต่อดีคะ