เราตอนนี้พึ่งจบ ปวส. กำลังจะทำเรื่องเข้ามหาลัยโดยการเทียบโอน เราพึ่งรู้สึกว่าเราไม่ปกติ คือเราอยากไปโรงเรียนมากกว่าอยู่บ้านอยากไปข้างนอกมากกว่าหรือถ้าต้องอยู่บ้านเราก็อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ มาโดนตลอด

เห่อ   เข้าใจแล้วว่าทำไหมคนส่วนใหญ่ถึงคิดสั้นกัน และคนส่วนใหญ่ถึงได้ฆ่าพ่อแม่ตัวเองพอมาเกิดกับตัวเองมันเป็นอะไรที่แย่ที่สุดในชีวิตมากเลย แม่ไม่เคยใช้เหตุผลคุยกับเราเลยใช้แต่อารมณ์เป็นหลักบ้างทีก็

คือปกติเราอยู่กับเพื่อนสบายๆ คุยกันได้ทุกเรื่อง แต่พอมีเครื่องเครีนดๆนึงเรื่องเราไม่สามารถคุมอารมณ์เราได้เลย เราจะหงุดหงิดไปทั้งวัน กรือถ้าในวันนั้นมีใครมากระทบกระทั่ง ก็จะน้อยใจ อารมณ์ไม่ดีไปเลย ชอบอ

เราจบ ปวช เเล้วทำงานตามจริงก็อยากต่อ ปวส ที่เดิม คิดไปคิดมา การเรียนที่เดิมมันไม่สนุกเเล้ว เลยอยากจะต่อ มหาลัย เรียน4ปีนานก็จริงเเต่อยากลองอะไรใหม่ๆดูบ้าง อยากออกจากเซฟโซนดู เลยจะหาเพื่อนไปเรียนค่ะ อ

คือหนู อายุ14ปีค่ะ ย้อนกลับไปตอนอายุ12ตอนนั้นเรามีควารู้สึกนึกคิดอ่อนไหวมาก จำได้เลยว่าวันนั้นวันตรุษจีนแล้วน้องเรามันดื้อมากกเราเลยไปจับมันให้อยู่นิ่งๆแต่สายตาญาติๆบ่งบอกได้เลยว่า ไปเซ้าซี้อะไรน้องมั

สวัสดีค่ะทุกคน ปีนี้เราอายุ 28 ปี เราหมดไฟมาก ไม่มีคงามสุขเลย จริงๆเราทำงานตั้งแต่ ม.6 ค่ะ เราเติมโตในหน้าที่การงานมาก ตอนนี้เราอายุ 28 ค่ะ ได้เงินเดือน 30000 บาทค่ะ และยังมี งาน freelance แต่ละเดือนอ

บ้านก็ไม่ใช่เซฟโซนเลยที่ไหนเคยมีสุขก็มีเเต่ทุกข์คนใกล้ก็มีเเต่หลอกลวงครอบครัวก็ไม่ใช่เซฟโซนรู้สึกโดดเดี่ยวว่างเปล่าไม่มีกำลังใจมีเเต่สิ่งบั่นทอนจิตใจถามกับตัวเองบ่อยๆเกิดมาทำไม มีเเต่สิ่งบั่นทอนจิตใจค

ตั้งแต่รู้จักพันทิปก็เหมือนเป็นเซฟโซนเลยอะ อยากระบายอะไรที่ค้างคาในใจก็ได้ 10/10 ไปเรยยย มีอะไรมาแชร์กันหน่อยนะ เราเป็นคนขี้เหงาอะ😁