เราอยากตานค่ะ เคยพยายามแล้ว 1-2 ครั้งแต่มันไม่ได้ผลทั้งกินยา และทำร้ายตัวเอง เราเหนื่อยที่จะต้องมีชีวิตแบบนี้ เราไม่เคยได้รับอ้อมกอดจากใคร ครอบครัวเราก็ไม่ใช่เซฟโซน เราไม่สามทารถพูดเรื่องอะไรกับครอบครัวได้ ตอนนี้เราอยู่คนเดียวค่ะ เราทำงานหาเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่ม.ต้น เราแค่อยากจะพอแล้ว เราอยากจะพักแล้วจริงๆ เราแค่ไม่อยากตื่นมาเหนื่อยหรือพยายามอะไรอีกต่อไปแล้ว เราอิจฉาคนที่ได้รับความรักจากคนรอบข้าง ซึ่งเราไม่เคยได้รับเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่เราเสียใจ เราต้องอยู่กับตัวเอง เราเคยมีเพื่อนคนนึงนะคะ เรารักเขามากๆ เขาอยู่กับเรา เขาอยู่ข้างๆมาตลอด จนวันนึง เขาก็หักหลังเราค่ะ มันทำให้เราข้อค เราช้อคมากๆ เราเคยคิดว่ายังไงเราก็ยังมีคนนี้นะที่อยู่ข้างเรา แต่ตอนนี้ไม่มีเลยค่ะ ไม่มีสักคนเลย เราเลยเลือกที่จะจบชีวิตไปดีกว่า อีกอย่าง พ่อแม่เราชอบบอกว่าเราเป็นภาระมาตั้งแต่เด็ก บอกว่าเราเกิดมาทำไม ไม่ได้ั้งใจให้เกิดมา เราอยากมีความสุขบ้าง อยากยิ้มเต็มปากสักครั้ง แต่ก็ไม่เคยเลย เราเลยขอเลือกที่จะจากไปดีกว่า ดีกว่าต้องมาทรมานทุกวันอยู่แบบนี้