อยากปรึกษาและถามความคิดเห็นเป็นแนวทางค่ะ เราสับสนและเครียดมากๆ
คือตอนนี้คบกันคนๆนึงมา ประมาณ8-9เดือนค่ะ อายุและความคิดห่างกันมากพอสมควร
ละคือช่วงหลังๆมานี้ (ช่วง2-3เดือนมานี้) เขาบอกว่ามีงานเยอะมาก แฟนทำงานเป็น HR นะคะ และเขารับผิดชอบงานเยอะมากๆๆๆ
หลังจากที่เริ่มมีงานเยอะขึ้น เขาก็มีปัญหาเรื่องบ้านเข้ามาอีกประมาณว่าเจ้าของบ้านคนเก่าที่เขาอยู่ตอนนี้มีปัญหาแล้วบ้านจะถูกยึด(ชื่อบ้านยังเป็นของเจ้าของคนเก่าค่ะ) ทำให้เขาเครียดมากๆเลย กำลังหาทางแก้ปัญหา เราเข้าใจในจุดนี้ดีค่ะ
แต่ถึงจะบอกว่าเข้าใจยังไง แต่ในใจมันรู้สึกเจ็บและอึดอัดมากเลยค่ะ มันรู้สึกอยากร้องไห้
มันคงเป็นเพราะหลายๆอย่างของเขาและเรื่องของเรามันเปลี่ยนไป
คือก่อนหน้านี้เวลาเขากลับบ้านมักจะโทรหาเราทันทีค่ะ หรือบางทีกลับช้า โทรช้าเขาจะขอโทษเพระาไม่ชอบให้เรารอนาน
คือ
เรารับรู้ได้ว่าเราสำคัญต่อเขามาก มีอะไรเขาจะรีบเข้ามาคุยกับเราทันที เครียดอะไรคิดอะไร จะอยากระบายและอยากเข้าหาเราทันทีค่ะ
แต่พอหลังจากเริ่มมีงาน แชทคุยกันน้อยลงระหว่างวัน กลับบ้านมาการถามไถ่อะไรงี้ก็น้อยลง เวลาที่เขาบอกอยากจะใช้เวลากับเราหลังเลิกงานก็น้อยลง เอาแต่บอกว่าอยากพักๆ อยากนอน เราพูดอะไรที่ซีเรียสไม่ได้เลยค่ะเขาจะหงุดหงิดและเมินทันที... ตอนที่มันเปลี่ยนไปแรกๆ เรายอมรับเลยค่ะว่าทะเลาะกันบ่อยมากเพราะสิ่งที่เปลี่ยนไปมันทำให้เราคิดมาก วิตก ร้องไห้ง่ายเหมือนคนเป็นซึมเศร้า อยู่กับเขาแล้วจะมีแต่ทะเลาะเลยค่ะ ความคิดลบมาเต็มหมด
พอหลังจากทะเลาะบ่อย ก็เปลี่ยนไปหนักกว่าเดิมเลยค่ะ ตอนนั้นเรายังไม่เข้าใจเค้ามากพอเลยเป็นสาเหตุให้ทะเลาะ +กับเขาอารมณ์ขึ้นง่าย
จนมาถึงตอนที่ทะเลาะกันหนักสุดจนเกือบเลิก เพราะเขาหายไป1วันเต็มๆ ถ้าวันนั้นเราไม่โทรไปก็คงจะไม่ได้คุยกัน
เขาบอกว่าเขาเหนื่อยและเครียดมากพอแล้วกับเรื่องงานและบ้าน เขาไม่ต้องการที่จะต้องมาทะเลาะเรื่องเราอีกไม่อยากเอาเรื่องไร้สาระของเราเข้าหัว เขาเบื่ออะไรแบบนี้ค่ะ... ที่หายไปคือคล้ายกับไปทำใจ เพราะมันทะเลาะกันบ่อยมาก อะไรที่ทำให้เค้าเครียดเพิ่มและเลี่ยงได้ เค้าจะเลี่ยง แต่พอเราโทรติดได้คุยกันไปมา เขาบอก "รักน่ะรัก อยากเลิกมั้ยมัน 50/50 เพราะมันไม่ชอบอะไรแบบนี้มากๆ คือเลี่ยงได้ก็อยากเลี่ยงอ่ะ"
ก็คือหลังจากที่ทะเลาะกันหนักมากวันนั้น เราก็คิดได้ว่าโอเคเราต้องเข้าใจเค้านะ เลิกหวังในตัวเขา ต่อให้เค้าเป็นอะไรกลับบ้านมาแบบไหนเราต้องพยายามเข้าใจให้ได้ แล้วตอนนี้ก็คือเหมือนความสัมพันธ์ก็กลับมาคุยปกติไม่ทะเลาะกันแล้วค่ะ
แต่พอมันผ่านมานานเข้า สิ่งที่เจอมาตลอดหลังจากนั้นคือ
- เขากลับบ้านมาโทรหากัน ไม่ค่อยจะถามอะไรแล้ว บางทีกลับมาก็นั่งทำงานต่อยันดึกๆแล้วค่อยโทรหาเรา ทั้งๆที่เมื่อก่อนกลับมาต่อให้มีงานต้องทำก็จะโทรหาคาสายแล้วทำงานต่ออยู่ดี
- เราต้องห้ามพูดอะไรเชิงแบบชวนทะเลาะหรือห้ามคิดมากเลย มีอะไรก็ต้องเก็บไว้ ไม่พยายามเข้าใจก็ต้องช่างมัน ปรึกษาหรือจับเข่าคุยกับเขาไม่ได้
- บางทีเรารอเขานานมาก คิดถึงมาก แล้วก็รู้สึกแย่ด้วยค่ะเพราะบางทีเขาไม่ค่อยบอกอะไรเราเลย เหมือนเราต้องเข้าใจเขาอย่างเดียว
- พอมันเหงามันก็บ่นอะไรไม่ได้ค่ะ พูดไม่ได้ ร้องไห้ในสายก็ไม่ได้
- จากที่เคยรู้สึกว่าสำคัญ ตอนนี้คือเหมือนว่าถ้าเราแสดงอาการอะไรนิดนึง แม้แต่นอยด์ งอน หรือร้องไห้ เขาจะไม่สนใจและปัดทิ้งทันที(เมิน) บางทีก็จะเจอแอบถอนหายใจด้วยค่ะ
ที่รู้ๆคือตอนนี้เหมือนต้องคิดบวกเข้าไว้ว่า ถ้าเขาจัดการปัญหาได้เขาคงอาจจะกลับมาเทคแคร์เราเหมือนเดิม เพราะเขาเป็นคนบ้างาน รักครอบครัวมาก แต่พยายามคิดบวกยังไงก็ยังรู้สึกเหงา รู้สึกอีดอัด เศร้าแต่บอกเขาไม่ได้ บางทีก็ไม่รู้ว่าเราอยู่ให้ตัวเองรู้สึกแย่ทำไม
ทั้งๆที่เขาเลือกงานมากกว่าเราแล้ว ขนาดรู้ว่าน้ำเสียงเราวันไหนไม่โอเคก็ไม่คิดจะถาม ได้แต่เมิน แล้วก็ทำอย่างอื่นไป
เหมือนเขาอยากเข้าหาเราแค่ช่วงที่เราเฮฮาแค่นั้น แต่คือข้างในมันเจ็บและอึดอัดมาก ถ้าวันไหนไม่โอเคเขาจะเลี่ยงเราทันที
แต่เวลาคุยกันก็มีเล่นเกมด้วยกันบ้างนะคะ ยังคุยกันปกติ แต่อะไรที่เคยแสดงออกว่ารักมากๆ มันแทบไม่มีแล้วแค่นั้นค่ะ มันเปลี่ยนไป
เราควรทำยังไงดี คือมันเก็บไว้ข้างในใจจนแย่ไปหมดแล้วค่ะ ความรู้สึกแย่มันเยอะจนความรู้สึกรักและอยากทำสิ่งดีๆให้เขามันหายไปแล้ว
บางทีมันเจ็บจนไม่อยากคุยไม่อยากเจอเขาก็มี แต่พอจะตัดใจก็ทำไม่ได้ค่ะ ...
แอบดูดวงก็มีแต่บอกว่า "เขายังรักเสมอแหละเพราะเวลาอยู่กับเราส่วนใหญ่เขาก็มีความสุขนะ แค่ตอนนี้เขาเลือกงานเลือกจัดการเรื่องส่วนตัวก่อน ถ้าเรารอเขาได้จนทุกอย่างดีขึ้น เราจะกลับมารักกันเหมือนเดิมเทคแคร์เหมือนเดิม"
คือแบบเหมือนตอนนี้อยู่ที่เราทนไหวมั้ย ใจมันทนไม่ไหวอะค่ะแต่มันอยากอยู่เพราะหวังว่ามันจะดีขึ้น
อยากรู้ว่าจะทำยังไงให้หายอึดอัดและเจ็บที่อก
พยายามโฟกัสตัวเองก็แล้ว เปลี่ยนการแต่งตัวก็แล้ว ออกไปเที่ยวก็แล้ว แต่พอถึงเวลาที่ต้องมาโทรหากันก็กลับมาเจ็บอกอีกอยู่ดีค่ะ
นั่งทบทวนแล้วแต่ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงกับความสัมพันธ์ในตอนนี้ดี
คือตอนนี้คบกันคนๆนึงมา ประมาณ8-9เดือนค่ะ อายุและความคิดห่างกันมากพอสมควร
ละคือช่วงหลังๆมานี้ (ช่วง2-3เดือนมานี้) เขาบอกว่ามีงานเยอะมาก แฟนทำงานเป็น HR นะคะ และเขารับผิดชอบงานเยอะมากๆๆๆ
หลังจากที่เริ่มมีงานเยอะขึ้น เขาก็มีปัญหาเรื่องบ้านเข้ามาอีกประมาณว่าเจ้าของบ้านคนเก่าที่เขาอยู่ตอนนี้มีปัญหาแล้วบ้านจะถูกยึด(ชื่อบ้านยังเป็นของเจ้าของคนเก่าค่ะ) ทำให้เขาเครียดมากๆเลย กำลังหาทางแก้ปัญหา เราเข้าใจในจุดนี้ดีค่ะ
แต่ถึงจะบอกว่าเข้าใจยังไง แต่ในใจมันรู้สึกเจ็บและอึดอัดมากเลยค่ะ มันรู้สึกอยากร้องไห้
มันคงเป็นเพราะหลายๆอย่างของเขาและเรื่องของเรามันเปลี่ยนไป
คือก่อนหน้านี้เวลาเขากลับบ้านมักจะโทรหาเราทันทีค่ะ หรือบางทีกลับช้า โทรช้าเขาจะขอโทษเพระาไม่ชอบให้เรารอนาน
คือเรารับรู้ได้ว่าเราสำคัญต่อเขามาก มีอะไรเขาจะรีบเข้ามาคุยกับเราทันที เครียดอะไรคิดอะไร จะอยากระบายและอยากเข้าหาเราทันทีค่ะ
แต่พอหลังจากเริ่มมีงาน แชทคุยกันน้อยลงระหว่างวัน กลับบ้านมาการถามไถ่อะไรงี้ก็น้อยลง เวลาที่เขาบอกอยากจะใช้เวลากับเราหลังเลิกงานก็น้อยลง เอาแต่บอกว่าอยากพักๆ อยากนอน เราพูดอะไรที่ซีเรียสไม่ได้เลยค่ะเขาจะหงุดหงิดและเมินทันที... ตอนที่มันเปลี่ยนไปแรกๆ เรายอมรับเลยค่ะว่าทะเลาะกันบ่อยมากเพราะสิ่งที่เปลี่ยนไปมันทำให้เราคิดมาก วิตก ร้องไห้ง่ายเหมือนคนเป็นซึมเศร้า อยู่กับเขาแล้วจะมีแต่ทะเลาะเลยค่ะ ความคิดลบมาเต็มหมด
พอหลังจากทะเลาะบ่อย ก็เปลี่ยนไปหนักกว่าเดิมเลยค่ะ ตอนนั้นเรายังไม่เข้าใจเค้ามากพอเลยเป็นสาเหตุให้ทะเลาะ +กับเขาอารมณ์ขึ้นง่าย
จนมาถึงตอนที่ทะเลาะกันหนักสุดจนเกือบเลิก เพราะเขาหายไป1วันเต็มๆ ถ้าวันนั้นเราไม่โทรไปก็คงจะไม่ได้คุยกัน
เขาบอกว่าเขาเหนื่อยและเครียดมากพอแล้วกับเรื่องงานและบ้าน เขาไม่ต้องการที่จะต้องมาทะเลาะเรื่องเราอีกไม่อยากเอาเรื่องไร้สาระของเราเข้าหัว เขาเบื่ออะไรแบบนี้ค่ะ... ที่หายไปคือคล้ายกับไปทำใจ เพราะมันทะเลาะกันบ่อยมาก อะไรที่ทำให้เค้าเครียดเพิ่มและเลี่ยงได้ เค้าจะเลี่ยง แต่พอเราโทรติดได้คุยกันไปมา เขาบอก "รักน่ะรัก อยากเลิกมั้ยมัน 50/50 เพราะมันไม่ชอบอะไรแบบนี้มากๆ คือเลี่ยงได้ก็อยากเลี่ยงอ่ะ"
ก็คือหลังจากที่ทะเลาะกันหนักมากวันนั้น เราก็คิดได้ว่าโอเคเราต้องเข้าใจเค้านะ เลิกหวังในตัวเขา ต่อให้เค้าเป็นอะไรกลับบ้านมาแบบไหนเราต้องพยายามเข้าใจให้ได้ แล้วตอนนี้ก็คือเหมือนความสัมพันธ์ก็กลับมาคุยปกติไม่ทะเลาะกันแล้วค่ะ
แต่พอมันผ่านมานานเข้า สิ่งที่เจอมาตลอดหลังจากนั้นคือ
- เขากลับบ้านมาโทรหากัน ไม่ค่อยจะถามอะไรแล้ว บางทีกลับมาก็นั่งทำงานต่อยันดึกๆแล้วค่อยโทรหาเรา ทั้งๆที่เมื่อก่อนกลับมาต่อให้มีงานต้องทำก็จะโทรหาคาสายแล้วทำงานต่ออยู่ดี
- เราต้องห้ามพูดอะไรเชิงแบบชวนทะเลาะหรือห้ามคิดมากเลย มีอะไรก็ต้องเก็บไว้ ไม่พยายามเข้าใจก็ต้องช่างมัน ปรึกษาหรือจับเข่าคุยกับเขาไม่ได้
- บางทีเรารอเขานานมาก คิดถึงมาก แล้วก็รู้สึกแย่ด้วยค่ะเพราะบางทีเขาไม่ค่อยบอกอะไรเราเลย เหมือนเราต้องเข้าใจเขาอย่างเดียว
- พอมันเหงามันก็บ่นอะไรไม่ได้ค่ะ พูดไม่ได้ ร้องไห้ในสายก็ไม่ได้
- จากที่เคยรู้สึกว่าสำคัญ ตอนนี้คือเหมือนว่าถ้าเราแสดงอาการอะไรนิดนึง แม้แต่นอยด์ งอน หรือร้องไห้ เขาจะไม่สนใจและปัดทิ้งทันที(เมิน) บางทีก็จะเจอแอบถอนหายใจด้วยค่ะ
ที่รู้ๆคือตอนนี้เหมือนต้องคิดบวกเข้าไว้ว่า ถ้าเขาจัดการปัญหาได้เขาคงอาจจะกลับมาเทคแคร์เราเหมือนเดิม เพราะเขาเป็นคนบ้างาน รักครอบครัวมาก แต่พยายามคิดบวกยังไงก็ยังรู้สึกเหงา รู้สึกอีดอัด เศร้าแต่บอกเขาไม่ได้ บางทีก็ไม่รู้ว่าเราอยู่ให้ตัวเองรู้สึกแย่ทำไม
ทั้งๆที่เขาเลือกงานมากกว่าเราแล้ว ขนาดรู้ว่าน้ำเสียงเราวันไหนไม่โอเคก็ไม่คิดจะถาม ได้แต่เมิน แล้วก็ทำอย่างอื่นไป
เหมือนเขาอยากเข้าหาเราแค่ช่วงที่เราเฮฮาแค่นั้น แต่คือข้างในมันเจ็บและอึดอัดมาก ถ้าวันไหนไม่โอเคเขาจะเลี่ยงเราทันที
แต่เวลาคุยกันก็มีเล่นเกมด้วยกันบ้างนะคะ ยังคุยกันปกติ แต่อะไรที่เคยแสดงออกว่ารักมากๆ มันแทบไม่มีแล้วแค่นั้นค่ะ มันเปลี่ยนไป
เราควรทำยังไงดี คือมันเก็บไว้ข้างในใจจนแย่ไปหมดแล้วค่ะ ความรู้สึกแย่มันเยอะจนความรู้สึกรักและอยากทำสิ่งดีๆให้เขามันหายไปแล้ว
บางทีมันเจ็บจนไม่อยากคุยไม่อยากเจอเขาก็มี แต่พอจะตัดใจก็ทำไม่ได้ค่ะ ...
แอบดูดวงก็มีแต่บอกว่า "เขายังรักเสมอแหละเพราะเวลาอยู่กับเราส่วนใหญ่เขาก็มีความสุขนะ แค่ตอนนี้เขาเลือกงานเลือกจัดการเรื่องส่วนตัวก่อน ถ้าเรารอเขาได้จนทุกอย่างดีขึ้น เราจะกลับมารักกันเหมือนเดิมเทคแคร์เหมือนเดิม"
คือแบบเหมือนตอนนี้อยู่ที่เราทนไหวมั้ย ใจมันทนไม่ไหวอะค่ะแต่มันอยากอยู่เพราะหวังว่ามันจะดีขึ้น
อยากรู้ว่าจะทำยังไงให้หายอึดอัดและเจ็บที่อก
พยายามโฟกัสตัวเองก็แล้ว เปลี่ยนการแต่งตัวก็แล้ว ออกไปเที่ยวก็แล้ว แต่พอถึงเวลาที่ต้องมาโทรหากันก็กลับมาเจ็บอกอีกอยู่ดีค่ะ