ตอนนี้เรามีหลายอารมณ์มากๆเลยค่ะ รู้สึกเหนื่อย เรื่องเรียน เพื่อน มันมาประสมพร้อมกัน
เราค่อนข้างไม่ชอบนิสัยตัวเองตอนนี้เลย ชอบแคร์คนอื่นมากไป จนตัวเองถูกละเลยถูกมองข้าม กับเพื่อนคนนี้เราสนิทกันมากค่ะรู้จักกันตั้งแต่ ม.1 จน เข้ามหาลัย ยังรู้จักกันอยู่ เรารู้สึกว่าตัวเองยอม ยอมเพื่อนคนนี้ตลอด เพราะไม่อยากทะเลาะกัน ยอมจนตัวเองไม่มีความสุข จนบางทีในความคิดและความรู้สึกของเราเขาไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกเราเลย อย่างล่าสุด เวลาคุยในห้องเรียนเขาก็จะเมินเรา ไม่คุยกับเราแต่ไปคุยกับเพื่อนอีกกลุ่มนึ่ง (แต่ก็มีคุยกับเรานะคะไม่ใช่ไม่คุย) แต่เราจะโดนเมินบ่อยมาก เราโดนทำลายความรู้สึกจนเก็บเอามาคิด จนเครียด กลับมาร้องไห้และไม่อยากไปเรียน รู้สึกว่าตัวเองเข้ากับคนอื่นๆไม่ได้ ทั้งๆที่เราพยายามปรับตัวแล้ว เราพยายามเลิกคิดจะไม่ใส่ใจ แต่หลายวันมานี้ เราไม่ออกจากห้องเลย ไม่ออกไปเจอใครเลย ไม่พร้อมจะเจอใคร เพราะรู้สึกว่าตัวเองเศร้ามาก นึกถึงหรือพูดถึงเรื่องนี้ทีไร ก็จะเครียด น้ำตาก็ไหลทุกครั้งเลยค่ะ เราควรทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ดีคะ
และหลายวันมานี้ เราพูดคุยกับคนในบ้านน้อยลง ไม่มีความสุข อมทุกข์อยู่ตลอดเวลา จนแม่คอยเดินเข้ามาดูอยู่ในห้องบ่อยๆ ว่าเราเป็อะไร ปกติเราจะ ร่าเริง สดใสค่ะ ออกไปคุยกับพี่ๆน้องๆที่บ้านตลอด แต่ช่วงนี้เราไม่ออกเลยเก็บตัวอยู่แต่ในห้องเพราะคิดมากเรื่องเพื่อน ค่อนข้างไม่ชอบนิสัยตัวเองตอนนี้เอามากๆ ไม่อยากเป็นคนแคร์ใคร อยากลองเป็นคนเห็นแก่ตัวดูบ้าง
กลัวตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้ามากๆ เราเหนื่อย เราท้อ จนอยากบอกกับแม่ว่า หนูอยากลาออก ไม่อยากเรียนแล้ว มันมีหลายครั้งมากที่เราโดนละเลยความรู้สึก เขาไม่แคร์เราเหมือนเอาแต่ใจตัวเอง และเรายอมเขาเสมอเพราะหลีกเลี่ยงการทะเลาะขัดใจต่อกัน เวลาที่ทะเลาะกันหรือเราไม่ผิด เราก็เป็นฝ่ายง้อ
อยากจะตัดขาดแต่เราก็ยังมีหลายเรื่องที่ยังต้องอาศัยเพื่อนคนนี้อยู่ ถามว่าเรื่องอื่นนิสัยดีมั้ย ก็มีดีและไม่ดี แต่เรื่องโดนเมินเราโดนจนรู้สึกเหนื่อย เสียพลังงานไปเยอะมากเวลาไปเรียนแต่ละวัน
ควรทำยังไงกับความรู้สึกตัวดีคะ รับมือยังไงกับการที่ตัวเองเป็นคนคิดมาก ชอบแคร์คนอื่นมากไปจนไม่แคร์ความรู้สึกตัวเอง ช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ
ชอบแคร์คนอื่นมากเกินไปจนถูกละเลยถูกเมินควรทำยังไงดีคะ
เราค่อนข้างไม่ชอบนิสัยตัวเองตอนนี้เลย ชอบแคร์คนอื่นมากไป จนตัวเองถูกละเลยถูกมองข้าม กับเพื่อนคนนี้เราสนิทกันมากค่ะรู้จักกันตั้งแต่ ม.1 จน เข้ามหาลัย ยังรู้จักกันอยู่ เรารู้สึกว่าตัวเองยอม ยอมเพื่อนคนนี้ตลอด เพราะไม่อยากทะเลาะกัน ยอมจนตัวเองไม่มีความสุข จนบางทีในความคิดและความรู้สึกของเราเขาไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกเราเลย อย่างล่าสุด เวลาคุยในห้องเรียนเขาก็จะเมินเรา ไม่คุยกับเราแต่ไปคุยกับเพื่อนอีกกลุ่มนึ่ง (แต่ก็มีคุยกับเรานะคะไม่ใช่ไม่คุย) แต่เราจะโดนเมินบ่อยมาก เราโดนทำลายความรู้สึกจนเก็บเอามาคิด จนเครียด กลับมาร้องไห้และไม่อยากไปเรียน รู้สึกว่าตัวเองเข้ากับคนอื่นๆไม่ได้ ทั้งๆที่เราพยายามปรับตัวแล้ว เราพยายามเลิกคิดจะไม่ใส่ใจ แต่หลายวันมานี้ เราไม่ออกจากห้องเลย ไม่ออกไปเจอใครเลย ไม่พร้อมจะเจอใคร เพราะรู้สึกว่าตัวเองเศร้ามาก นึกถึงหรือพูดถึงเรื่องนี้ทีไร ก็จะเครียด น้ำตาก็ไหลทุกครั้งเลยค่ะ เราควรทำยังไงกับความรู้สึกแบบนี้ดีคะ
และหลายวันมานี้ เราพูดคุยกับคนในบ้านน้อยลง ไม่มีความสุข อมทุกข์อยู่ตลอดเวลา จนแม่คอยเดินเข้ามาดูอยู่ในห้องบ่อยๆ ว่าเราเป็อะไร ปกติเราจะ ร่าเริง สดใสค่ะ ออกไปคุยกับพี่ๆน้องๆที่บ้านตลอด แต่ช่วงนี้เราไม่ออกเลยเก็บตัวอยู่แต่ในห้องเพราะคิดมากเรื่องเพื่อน ค่อนข้างไม่ชอบนิสัยตัวเองตอนนี้เอามากๆ ไม่อยากเป็นคนแคร์ใคร อยากลองเป็นคนเห็นแก่ตัวดูบ้าง
กลัวตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้ามากๆ เราเหนื่อย เราท้อ จนอยากบอกกับแม่ว่า หนูอยากลาออก ไม่อยากเรียนแล้ว มันมีหลายครั้งมากที่เราโดนละเลยความรู้สึก เขาไม่แคร์เราเหมือนเอาแต่ใจตัวเอง และเรายอมเขาเสมอเพราะหลีกเลี่ยงการทะเลาะขัดใจต่อกัน เวลาที่ทะเลาะกันหรือเราไม่ผิด เราก็เป็นฝ่ายง้อ
อยากจะตัดขาดแต่เราก็ยังมีหลายเรื่องที่ยังต้องอาศัยเพื่อนคนนี้อยู่ ถามว่าเรื่องอื่นนิสัยดีมั้ย ก็มีดีและไม่ดี แต่เรื่องโดนเมินเราโดนจนรู้สึกเหนื่อย เสียพลังงานไปเยอะมากเวลาไปเรียนแต่ละวัน
ควรทำยังไงกับความรู้สึกตัวดีคะ รับมือยังไงกับการที่ตัวเองเป็นคนคิดมาก ชอบแคร์คนอื่นมากไปจนไม่แคร์ความรู้สึกตัวเอง ช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ