ก็ปัญหาเพื่อนบ้านนั่นเเหล่ะ

เอาเเบบย่อ: น้าเช่าบ้านหลังนี้ไว้จะ4ปีละ+ส่วนมากน้าเราจะอยู่อีกหลัง(เรามาอยู่กับน้า/แม่อยู่ตปท.)  อยู่มาวันนึงเพื่อนบ้านเก่าบ้านข้างๆย้ายออกกลับเหนือ เพื่อนบ้านใหม่ย้ายเข้ามาต้นปี64 มีกัน5คนพ่อเเม่ลูก(ญ.ทั้ง3) ตอนเเรกเข้ามาก็ไม่ได้คิดไร เจอหน้ากันก็ยิ้มทักทาย เราเป็นคนนิ่งๆไม่เคยยุ่งหรือสุงสิงกับใครอยู่เเล้ว อยู่มาวันนึงน้าเราก็ได้ไปคุยกับข้างบ้าน("คนแม่"ขอเรียกว่า ป้า) ป้าเค้าก็ถามมากมาย ถามเรื่องรถ*บ้านเรามีรถหรู1คัน เรื่องเรา เรื่องรร.เรา*(เราอยู่รร.ดัง) ป้าเค้าก็พูดถึงลูกเค้า มีคนนึงอายุห่างกับเราปีนึง ว่าได้เข้าเรียนที่นู่นที่นั่น อวดอ้างสรรพคุณต่างๆ เราก็ไม่ได้คิดไร จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆความเป็นส่วนตัวที่เคยมีก็ไม่มีอีกต่อไป ป้าข้างบ้านคนนี้+ทั้งครอบครัวเค้า ก็ชอบมองบ้านเรา เวลาบ้านเรามีรถเข้าออก มีใครไปใครมาก็จะออกมามอง** เราก็เป็นวัยรุ่นคนนึงที่ไม่ชอบคนขี้เลยสักนิด เวลาผ่านไป ป้าเค้าก็สร้างความสัมพันธ์กับคนอื่นๆรอบๆบ้าน ทำกับข้าวไปให้บ้าง ขนมบ้าง ยกเว้นบ้านเราที่ไม่ได้รับอะไรเเบบนั้น เพราะไม่ค่อยมีคนอยู่บ้าน เเต่บ้านเรามีกล้องวงจรปิดอยู่หน้าบ้านก็เปิดดูทุกวัน ป้าเคาจะมีสังคมที่เเบบซุบซิบๆอยู่ เพราะเมื่อตอนเย็นเเต่ละบ้านมาเดินเล่นก็ตะคุยกันตามประสา ที่เราโคตรจะอึดอัดคือมายืนหน้าบ้านเราเเล้วก็พูดเรื่องต่างๆกัน เป็นงี้เรื่อยมา จนวันนึงเราก็ตัดสินใจอยากจะมีคสามรู้สึกที่เปลี่ยนไป จึงเอาอาหารทะเลไปให้บ้านป้าเค้า ป้าเค้าก็ขอบคุณเเล้วก็พูดถึงลูกตัวเองต่อไป เราเดินเข้าบ้านด้วยความอาลัยเหมือนเดิมจากไม่ชอบเป็นทุนเดิม แต่ก็เอาเถอะ เราโคตรจะไม่อยากยุ่งเเต่ทำไงได้บ้านติดกันอีก "กำ" คือไฮไลต์เลยบ้านป้าเค้าเนี่ยจะเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่เลี้ยงนก ฯลฯ. เสียงดังมาก+เสียงลูกน้อยป้าเค้าที่ชอบกรี๊ด แค่คิดก็อึดอัดเเล้วว่าปะ อึดอัดกว่านั้นคือเราอ่ะอยู่หมู่บ้านเดียวกับเจ้าของบ้านที่ให้เช่าบ้านซึ่งทำตัวเหมือนเจ้าของหมู่บ้าน ex.จะเดินมาเเถวๆบ้านเราเเล้วตะโกนเรียกเด็กแถวนั้น -เดินมาหน้าบ้านเราเเล้วชี้ให้คนเเถวนั้นดูอะสักอย่าง หรือไม่ก็เดินมาพูดถึงบ้านเราว่าอย่างงู้นอย่างงี้ซึ่งมันเคยมีวันนึงที่เราได้ยิน ความที่เราเป็นเด็กก็ยกเก้าอี้มาเเล้วทุ่มลงพื้นเลยจ้า(ย้อนกลับไปก็เเบบทำไปทำไม) คือแบบถึงบ้านจะดียังไงเเต่สังคมข้างบ้านเราเลือกไม่ได้เลย ช่วงนี้ก็จะเข้ามหาลัยเเล้ว อยากจะอ่านหนังสือที่บ้านเเบบสบายใจเเต่เพราะปัญหาเหล่านี้มันก็รบกวนจิตใจไม่น้อย บ้านเรามันโคตรเหมือนที่ตั้งเเบบเดี่ยวๆอ่ะ เพราะตั้งเเต่อิบ้านป้านี่เข้ามา เราก็ชอบไปปิดม่านก่อนมืดทุกครั้ง น้าเราไปทำงานกลับดึกก็ไม่ได้สนใจเเต่เราเรียนอยู่บ้านตลอดก็เเบบโคตรอึดอัด พยายามจะไม่สนเเต่มันก็มีให้เห็นได้ยินทุกวัน อยากจะถามเพื่อนๆว่าเเบบ เป็นเพราะเราที่ไม่พยายามสร้างสังคมรอบบ้านให้มันดีเองรึป่าวจึงรู้สึกอึดอัด หรือเป็นเพราะข้างบ้านเฟรนลี่มากไป *เพื่อนบ้านเก่าตอนที่พวกเค้าอยู่เราไม่เคยรู้สึกถึงความไม่เป็นส่วนตัว ความที่ต้องระวังเลย เพราะเจ้าของบ้านเก่าเค้าก็อยู่ของเค้าบ้านใครบ้านมัน ไม่เคยมายั่มย่ามกับเราเลย เราจึงอึดอัด 

#ขอโทษที่ยาวไปหน่อย แต่ขอให้ช่วยอ่านหน่อยนะ