มันผิดไหมคะถ้าอยากจะหนี

สวัสดีค่ะ กระทู้นี่คือจะขอเล่าเรื่องของตัวเองค่ะ คือเรามีปัญหาค่ะ เราอาศัยอยู่กับยาย ครอบครัวเราแยกกันตั้งแต่ยังเด็กค่ะเราเคยอยู่กับพ่อแม่ แต่พอเลิกกันเราก็อยู่กับพ่อค่ะแล้วก็น้องชายแท้ๆของเรา1คน เราอาศัยอยู่กับพ่อจนถึงช่วงประมาณ 8-9 ขวบเราโดนจับแยกกับน้องค่ะคือทางฝั่งแม่เราก็คือยายต้องการจะเอาเรามาเลี้ยง ทุกคนอาจจะมองว่ามันไม่ใช่ปัญหาอะไรนะคะแต่เอาจริงถ้าเลือกได้เราจะไม่ยอมมาเด็ดขาดเลยค่ะ เรามาเรียนต่อที่นี่ค่ะซึ่งตลอดช่วงประถมที่เรียนมาก็มีปัญหาแบบว่าเคยพยายาเอาน้องมาเลี้ยงแล้วเราก็เป้นปัญหาทำให้น้องต้องกลับไปอยู่กับพ่อเหมือนเดิมค่ะ สาเหตุเพราะเราเล่นกับน้องค่ะ ใช่ค่ะ เล่นกันแบบเด็กๆนั่นแหละค่ะแต่ปัญหาคือยายไม่ชอบให้เราเล่นค่ะน้องก็เลยโดนส่งกลับ หลังจากนั้นก็ต้องอยู่แยกกับน้องเหมือนเดิมโดยที่ทุกช่วงปิดเทอมน้องจะขึ้นมาอยู่ด้วยจนกว่ารร.จะเปิดค่ะ พอพูดเรื่องน้องแล้วก็มีอีกหลายเรื่องเลยค่ะที่พอจะนึกออก เราเชื่อว่าบ้านของใครหลายๆคนพ่อแม่มักจะสนับสนุนลูกๆของเค้าใช่ไหมคะ แต่ไม่ใช่กับบ้านของเราค่ะ เราโดนบังคับให้ฝึกร้องเพลงตั้งแต่เด็ก เอาจริงๆไม่ใช่ว่าเราไม่ชอบนะคะแต่ว่าเค้าพยายามฝึกเราแบบเข้มงวดเกินไปจนจากที่ชอบกลายเป็นว่าเราค่อนข้างเกลียดการร้องเพลงมากๆเลยค่ะโดยเฉพาะเพลงลูกทุ่ง คือไม่ใช่ว่าเพลงไม่ดีหรืออะไรแต่เราเกลียดที่เราต้องฝืนทนฝึก เค้าอยากให้เราเป็นนักร้อง(เพราะเค้าอยากเป็น)โดยที่เค้าไม่เคยถามเราเลยว่าเราอยากทำอะไรอยากเป็นอะไร จนปัจจุบันเราอายุ16แล้ว เรายังไม่แน่ใจเลยค่ะว่าตัวเองชอบอะไรบ้าง แล้วก็ตามที่ตั้งกระทู้ค่ะว่าเราอยากจะหนี เอาจริงๆเราเคยหนีแล้วค่ะ ตอนอายุประมาณ9-10ขวบ ถ้าคนที่อ่านมาถึงตรงนี้คงรู้สึกแบบอิหยังวะอยู่บ้าง แต่ในมุมของเราทุกคนลองคิดนะคะเด็กที่อายุแค่นั้นแต่หยีออกจากบ้าน คุณคิดว่าเค้าต้องรู้สึกยังไงถึงได้หนีคะ แล้วก็ที่เราบอกว่าถ้าหนีไม่ได้อาจจะตายก่อน นั่นไม่ใช่ความโอเวอร์แต่อย่างใดค่ะ เราเคยพยายามแล้วค่ะแต่มันทรมานมากเราเคยกรีดแขนจนครูที่รร.เห็น้ราสัญญากะครูว่าจะไม่ทำอีก แต่เอาจริงเราก็ทำค่ะกว่าจะเลิกได้นี่คือยากมาก นอกจากนั้นเราเคยพยายามจะกดตัวเองให้จมน้ำค่ะ แต่ก็ไม่สำเร็จคือที่เราพูดมันไม่ใช่การโอ้อวดค่ะ แต่เราอยากจะระบายค่ะคือเรารู้สึกเหนื่อยมากแล้วก็ไม่ไหวมากจริงๆค่ะ เรารู้สึกอึดอัดกับครอบครัวมากๆมันไม่ใช่เซฟโซนของเราค่ะ มันคือคุกดีๆที่ขังเราไว้มาตลอดหลายปี เราไม่สามารถไปเที่ยวกับเพื่อนๆได้ เราต้องโกหกคนสำคัญเพื่อทำตามที่เค้าสั่ง เราไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กอื่นๆ เรารู้สึกไม่ปลิดภัยในชีวิตเลยค่ะ บางคนอาจจะเคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับเรื่องการถูกลวนลามโดยคนใกล้ชิดหรืออะไรพวกนี้ เอาจริงๆเราก็เป็น1ในคนพวกนั้นค่ะเพียงแต่เราไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้มันอาจจะไม่รุนแรงเท่าแต่มันไม่โอเครเลยค่ะ ทั้งนี้ทั้งนั้นคือเราอยากเป็นอิสระจากที่นี่ค่ะ เราอยากรู้ว่าไอความคิดที่อยากจะหนีของเราเนี่ย มันผิดไหมคะ