พ่อที่ดีเป็นยังไง

สวัสดีทุกคนเรามีคำถามมากมายเกี่ยวกับเรื่องในครอบครัวหลายครั้งที่เราตั้งคำถามกับตัวเองว่าพ่อที่ดีเป็นยังไงเรามีพ่อไปทำไมก่อนอื่นเราขอเล่าเรื่องราวของเราก่อนเลยละกันตอนนี้เราอายุ21ปีตอนเป็นเด็กเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เค้าให้เราไปอยู่กับพวกญาติๆชีวิตวัยเด็กตอนไม่มีพวกเค้ามันดีมากๆจนกระทั่งเราอายุ13ปีเค้าก็ได้กลับมาอยู่กับเราตอนนั้นเรารู้สึกว่าชีวิตอันสดใสของเรามันหายไปเรามีน้องอยู่1คนชีวิตของคนเป็นพี่ส่วนมากก็อาจจะคิดว่าพ่อแม่รักน้องมากกว่าแต่มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆตอนเราเด็กๆเราโดนตีเพราะแค่ทำถุงน้ำตาลตกโดนด่าโดนว่าสารพัดพ่อกับแม่ไม่เคยบอกรักเราไม่เคยกอดไม่เคยหอมแต่กับน้องเราเค้าทำทุกอย่างที่เราไม่เคยได้รับมันเลยเป็นปมในใจเรามาตลอดเราพยายามที่จะตั้งใจเรียนเพื่อได้รับคำชมบ้างเราเป็นเด็กที่ไม่ได้เรียนเก่งแต่ก็ไม่ได้แย่เกรดเฉลยของเราไม่เคยต่ำกว่า3แต่ก็นั่นแหละพ่อกับแม่ไม่เคยชมเราเลยพอเค้าเห็นเกรดเราเค้าก็ได้แค่พูดว่าทำได้แค่นี้หรอคนอื่นเค้าได้เกรด4โง่จังนี่เป็นเรื่องราวคร่าวๆเพราะไม่กี่ปีพ่อกับแม่เราก็ไปทำงานที่กรุงเทพเราก็อยู่กับญาติเหมือนเดิมทุกอย่างมันดีขึ้นมากจนพวกเค้ากลับมาในชีวิตของเราอีกครั้งเราอยู่ม.ปลายแน่นอนมันต้องมีงานกลุ่มที่ต้องทำกับเพื่อนมีกิจกรรมที่ต้องทำแต่เราไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเลยเราจะไปทำงานกลุ่มกับเพื่อนพ่อเราก็ไม่เคยให้เราไปบอกว่าเราโกหกจะหนีไปเที่ยวจนบางทีเพื่อนๆไม่อยากให้เราเข้ากลุ่มด้วยเพราะเราไปช่วยทำงานไม่ได้บางครั้งเราทำการบ้านเราไม่เข้าใจที่อาจารย์สอนเราเข้าไปดูในยูทูปพ่อเรามาเห็นเค้าก็พูดขึ้นมาว่าแค่นี้ก็ต้องลอกในโทรศัพท์แบบนี้ไงถึงโง่แล้วก็ไปเล่ากับทุกคนที่เจอว่าเราโง่ทำการบ้านก็ต้องดูในโทรศัพท์เราได้แต่แอบร้องไห้อยู่คนเดียวได้แต่คิดว่าเราตั้งใจเรียนไปทำไมเราไม่เคยเถียงไม่เคยพูดเราเป็นคนที่เงียบเวลาโดนว่าเราก็จะทำเหมือนไม่เป็นไรเราโดนแบบนี้เป็นประจำไม่ใช่แค่ครั้งเดียวจนเราไม่สนใจเรียนอีกแล้วเราเคยทำการบ้านอยู่ในห้องพ่อเราเรียกให้เราออกไปข้างนอกแต่เราไม่ออกไปเค้าก็เอาน้ำมาสาดใส่ห้องเราของทุกอย่างเปียกไปหมดเหตุการครั้งนี้เเหละที่มันทำให้เราคิดฆ่าตัวตายแต่ก็ไม่สำเร็จเพราะแม่เราเปิดมาเจอก่อนเราอดทนทุกอย่างมีครั้งนึงเราทนไม่ไหวับสิ่งที่เค้าพูดออกมาเราอดทนมาเป็นสิบๆปีไม่เคยพูดไม่เคยเถียงแต่ครั้งนั้นมันทนไม่ได้จริงๆพ่อก็ต่อยหน้าเราใช่เค้าต่อยไม่ได้ตีหรือทำแบบพ่อทั่วไปจนจบม.6เราคิดว่าขึ้นมหาลัยเราจะได้หลุดพ้นจากเค้าสักทีแต่ป่าวเลยเค้าก็ยังโทรมาด่าเราว่าเราเป็นยิ้มใจแตกเพราะว่าเราไปทำงานที่หอเพื่อนหลังจากคำพูดเหล่านั้นที่เราโดนมาเป็นเวลานานเราเลยทำแบบที่เค้าพูดแบบที่เค้าอยากให้เราเป็นจนเราพลาดท้องเราเรียนไม่จบปริญญาเรามามีครอบครัวแฟนเราดูแลเราดีมากๆแต่เราก็ยังหนีไม่พ้นกับผู้ชายที่เราเรียกว่าพ่อเราทำอะไรเค้าก็จะคอยมาด่ามาว่าเราทำน้ำขายแทนที่เค้าจะสนับสนุนแต่เค้ากลับบอกว่าทำได้แค่3วันเท่านั้นแหละเวลาที่เราเอารถเค้าไปซื้อของเค้าก็จะมาพูดว่าเราว่าเอารถเค้าไปใช้ทำไมรถเค้ามันราคาแพงเรากับแฟนเลยเอารถมอไซหอบของกันมาแทนเวลาเราซื้ออะไรมากินเค้าก็จะพูดว่ากินแต่ของดีๆงานไม่ทำทั้งๆที่เราทำงานหาเงินมาเองพอเราพูดบ้างเค้าก็จะพูดว่าไม่ต้องมาทำเป็นเก่งถ้าเก่งจริงจะเรียนไม่จบหรอเราได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้เวลาเรามีอะไรเค้าก็คอยจ้องที่จะว่าเราก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าพ่อที่อิจฉาลูกมันมีจริงๆเรายอมรับเลยว่าเวลาที่เราเห็นครอบครัวที่อบอุ่นเราอิจฉาเค้ามากๆเราบอกกับตัวเองว่าเราจะไม่ทำกับลูกเราแบบนี้แน่นอนบางคนอาจจะคิดว่าเราทำตัวไม่ดีรึป่าวเค้าถึงทำแบบนั้นแต่เราบอกตรงนี้เลยเราทำตัวดีมาตลอดพยายามตั้งใจเรียนเพื่อที่จะได้รับคำชมแต่เราไม่เคยได้เลยพ่อเราเป็นคนขี้เมาทั้งวันแม่เราหาเงินอยู่คนเดียวแม่เคยพาพ่อไปเลิกเหล้าวัดดังหลายที่แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นพ่อเราด่าว่าทุกคนไม่เคยมีใครดีสำหรับเค้านอกจากตัวเองเราทั้งสงสารแม่ทั้งสงสารตัวเอง
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่