🙏สวัสดีสมาชิกทุกท่านครับ คืนนี้ผมอยากจะพูดอยากจะระบาย กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อหลายเดือนก่อนจนถึงตอนนี้ ผมขออนุญาต เล่าแบบสั้นๆนะครับ🙏
📌ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะครับ📌 พอดีผมป่วยเป็นโรค Depressive Disorder. - มันจะมีวูบนึงที่คิดเหม่อลอย รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า เป็นขยะบนโลก ในขณะที่ทุกคนรอบข้างผมเขาก็ให้กำลังใจกันเยอะมากๆ เลยครับ พยายามให้คิดบวก ให้ออกไปนอกบ้านบ้าง สู้ๆเดี๋ยวมันก็ดีขึ้น เดี๋ยวก็ผ่านมันไปได้ 😂 และขณะที่ทุกคนคอยให้กำลังใจผม แต่ความรู้สึกของผมมันกลับนอยๆ ...😅 ในตอนนั้นความคิดที่มีอยู่ในหัวของผมมีเพียงแค่ 2 อย่างเท่านั้น..

1. Leave me alone. คือ อยากอยู่กับตัวเอง อยากอยู่คนเดียว (ความรู้สึกส่วนตัวของผม ก็คือ การให้กำลังใจนั้นมันทำให้ผมรู้สึกแย่นะ)

2. Die is easy, living is hard. คือ การ☠️ยังง่าย กว่าการที่จะมีชีวิต และใช้ชีวิตไปพร้อมกับโรคที่เป็นอยู่อย่าง(ไม่)มีความสุขน้ะหรอ เหอะ

⭐ปล.¹ มันจะมีอยู่วูบนึงที่ผมจะเกิดอาการแบบนี้ ซึ่งสาเหตุเกิดจากสารเคมีในสมอง ซึ่งตอนนี้ผมก็ได้เข้ารับการรักษาจาก รพ.สวนปรุงเชียงใหม่ เป็นเวลา 6 เดือน 8 วัน แล้วนะครับ ได้ทานยาเยอะมาก
⭐ปล.² ที่เล่ามาทั้งหมดเป็นความจริง และเป็นความรู้สึกส่วนตัวของผมเองทั้งหมดนะครับ
⭐ปล.³ หากท่านใดไม่เห็นด้วยของอาการวูบนึงของผมเนี่ย อย่าคอมเม้นด่าทอกันเลย ได้โปรดนะครับ *ผมรู้ว่าต้องคิดบวก แต่ผมก็ไม่สามารถทำได้*