ในวันที่เหงา

สวัสดีพันทิป นานมากแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เข้ามา มานั่งย้อนอ่านกระทู้เก่าๆ นั่งยิ้มในความเด็กน้อยของตัวเอง ที่ผ่านมาได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบหลายๆอย่างในชีวิตมากมาย ได้พบเจอทั้งดีและร้าย ทั้งสุขทั้งทุกข์ปะปนกันไป ทั้งความรักที่เคยโหยหามาตลอดแต่ตอนนี้กลับเป็นประสบการณ์ไปแล้ว หลังจากทำใจมา 2 ปี  ช่วงปีแรกก็รู้สึกดี แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็เหงามากเลยนะคะ ทั้งเรื่องโควิด ทำให้ไม่ได้เจอเพื่อน,ครอบครัว เดินทางท่องเที่ยวก็ลำบาก แต่ยังดีที่มีงานทำ เห็นใจหลายคนๆที่ต้องมีภาระและไม่มีงานอีก (กอดๆนะคะ ขอให้อดทนและผ่านไปให้ได้)
          ในวันที่โลกเล่นตลกกับเราทุกคน เหมือนเป็นการคัดสรรทางธรรมชาติในรูปแบบใหม่ที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ใครแกร่งคือรอดใครป๊อดก็จากไป นั่นแหละธรรมชาติ มาแบบไม่มีอะไรให้ตั้งรับไม่มีสัญญาณเตือน ทำให้เห็นคุณค่าของชีวิตมากยิ่งกว่าเดิม เพราะอะไรก็ไม่แน่นอน ต่อจากนี้อาจจะเจออะไรอีกมากมายที่ไม่ได้มีแผนรับมือ แต่นั่นแหละมันคือชีวิต และชีวิตก็มีวันที่สูญสลายมีถึงเวลา
          ก่อนหน้านี้ได้อ่านหนังสือ "สุขก็เล่า เศร้าก็ฟ้อง" ของพี่อ้อย  เจอประโยคนึงที่พี่เขาบอกประมาณว่า  เราเกิดมาพร้อมเวลาและจากไปเมื่อหมดเวลา ไม่รู้ว่าเราได้เวลามามากเท่าไหร่ในชีวิต ดังนั้นต้องใช้มันให้คุ้มที่สุด อะไรไม่เคยทำก็จงทำแต่ขอให้เป็นเรื่องที่ดีและไม่เดือดร้อนคนอื่นและมีความสุขก็พอ 
ช่วงนี้รู้สึกเศร้าๆก็เลยอยากเข้ามาหากำลังใจและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับทุกค่ะ
     ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ
 ตอนนี้ยังพอมีเวลากอดคนที่รักและยิ้มให้กันมากๆนะคะ