กาลย่อมกินสัตว์ทั้งปวงกับทั้งตัวเองด้วย

ปรมัตถธรรม แท้จริง เป็นเพียง อนุภาคสสาร ที่เกิดดับ ก่อสร้าง เลิกก่อสร้าง เท่านั้น เป็น ความจริงแท้ ​คือ ทุกข์เกิด และ ทุกข์ดับ เท่านั้น ไม่มีชื่อเรียกอะไรทั้งสิ้น แม้ใน อภิธรรม จะกล่าวถึง จิต เจตสิก ร

ถ้า มีตัวตนก็ไม่ใช่ ไม่มีตัวตนก็ไม่ใช่ แล้วคืออะไร คำตอบ ​ก็คือ ​ไม่ใช่ตัวตน นั่นแหละ ... พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรกัจจานะ โลกนี้ โดยมากอาศัย ส่วน ๒ อย่าง คือ ความมี ๑- ๑ ความไม่มี ๒- ๑ ก็เมื่

แถลงปัญหามหาภูต ปฐวีธาตุ อาโปธาตุ เตโชธาตุ และวาโยธาตุ ย่อมตั้งอยู่ไม่ได้ในที่ไหน อุปาทายรูปที่ยาวและสั้น ละเอียดและหยาบ ที่งามและไม่งาม ย่อมตั้งอยู่ไม่ได้ในที่ไหน นามและรูปย่อมดับไม่มีเหลือในที่ไหน

42. สพฺพรตึ ธมฺมรติ ชินาติ ความยินดีในธรรม ย่อมชนะความยินดีทั้งปวง ลาภยศยอยกล้วน...........ชนนิยม รูปกลิ่นเสียงรสภิรมย์.......ชอบแท้ กามคุณสุขทับถม...........เพลินอยาก หากแต่อนิจจังแล้...........แ

จะตรงกับท่อนนี้ ในพระสูตร ภพทั้งหลายเหล่าหนึ่งเหล่าใด อันเป็นไปในที่หรือในเวลาทั้งปวง๑ เพื่อความมีแห่งประโยชน์โดยประการทั้งปวง; ภพทั้งหลายทั้งหมดนั้น ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา. เม