เรารู้สึกเหนื่อยค่ะ เหนื่อยแบบมีคำถามกับตัวเองว่า คนเราจะมีชีวิตที่ยาวนานไปทำไมกัน
ช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมานี้เราจัดการความรู้สึกตัวเอง โดยเฉพาะความรู้สึกที่เป็นการด้อยค่าตัวเองแทบไม่ได้เลย
เมื่อต้นปีเราตัดสินใจลาออกจากงานที่มั่นคงแต่ไม่ได้ทำให้เราอยากตื่นนอนและทำให้การนอนหลับในแต่ละวันของเรามันยากมาก
ก่อนเราลาออกเราคิดและเตรียมทุกอย่างไว้หมด ทั้งเงินที่จะเก็บและกันไว้ใช้จ่ายให้ใช้ชีวิตได้ 3 ปี
แบ่งเป็น 2 ก้อน ก้อนแรก สำหรับ 1 ปี ไปเรียน ไปเที่ยว ไปทำอะไรทีอยากทำ ส่วนก้อนที่ 2 คือเผื่อไว้ว่า หางานใหม่หลังจาก 1 ปียังไม่ได้ หรือสิ่งที่ทำมันไม่สร้างรายได้ให้อยู่รอด ซึ่งมันโครตจะเป็นแผนระยะสั้นเลยค่ะ เรารู้ แต่เราก็ไม่สามารถอยู่ต่อกับงานนั้นได้แล้ว
จนเรามาได้งานใหม่ตอนสิงหา ซึ่งก็เร็วกว่ากำหนดไว้มาก เราทดลองทำมันมา 2 เดือนแล้ว แต่เราก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมคือ เครียด นอนไม่หลับ และไม่อยากจะตื่น (ตอนว่างงานไม่เป็น เราเริ่มขายของออนไลน์แต่กำไรไม่ได้มากอะไรก็ตอนว่างงาน จนตอนนี้ก็ยังทำอยู่ สนุกมากตอนคุยกับลูกค้า)
เราเริ่มโทษตัวเองอีกครั้งว่าเป็นเพราะเราไม่เก่งพอ ไม่ดีพอ พยายามไม่พอ งานมันเลยออกมาไม่ดี เราพยายามแก้ไขมัน แต่เหมือนยิ่งแก้มันยิ่งแย่ แย่ทั้งงาน ทั้งความรู้สึกของเราเอง
เราพยายามปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไรนะ ลองทำอีกแบบดุก่อน ไม่เป็นไรนะพยายามอีกนิด
แต่ใจเราก็ยังรู้สึกเหนื่อยและมีคำถามว่า เราจะมีชีวิตอยู่ทำไมยาวนานนะ…
ตอนที่เราพิมอยู่ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราอยากถามหรือเราแค่อยากเล่า… เราแค่รู้สึกว่าพรุ่งนี้ของเรามันดูเศร้าจัง…
ถ้าเรายอมแพ้กับมันอีกครั้งตอนนี้แล้วมาเริ่มต้นใหม่ เราจะกลายเป็นคนขี้แพ้ ที่แพ้อยู่เรื่อยๆ หรือป่าว
ปล เราทำงารมาแล้ว 11 ปี
ที่แรก 5 ปี
ที่หลัง 6 ปี
แต่ที่พึ่งได้นี่ 2 เดือนค่ะ
คนเราจะยอมรับความรู้สึกแพ้ได้สักกี่ครั้ง.?
ช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมานี้เราจัดการความรู้สึกตัวเอง โดยเฉพาะความรู้สึกที่เป็นการด้อยค่าตัวเองแทบไม่ได้เลย
เมื่อต้นปีเราตัดสินใจลาออกจากงานที่มั่นคงแต่ไม่ได้ทำให้เราอยากตื่นนอนและทำให้การนอนหลับในแต่ละวันของเรามันยากมาก
ก่อนเราลาออกเราคิดและเตรียมทุกอย่างไว้หมด ทั้งเงินที่จะเก็บและกันไว้ใช้จ่ายให้ใช้ชีวิตได้ 3 ปี
แบ่งเป็น 2 ก้อน ก้อนแรก สำหรับ 1 ปี ไปเรียน ไปเที่ยว ไปทำอะไรทีอยากทำ ส่วนก้อนที่ 2 คือเผื่อไว้ว่า หางานใหม่หลังจาก 1 ปียังไม่ได้ หรือสิ่งที่ทำมันไม่สร้างรายได้ให้อยู่รอด ซึ่งมันโครตจะเป็นแผนระยะสั้นเลยค่ะ เรารู้ แต่เราก็ไม่สามารถอยู่ต่อกับงานนั้นได้แล้ว
จนเรามาได้งานใหม่ตอนสิงหา ซึ่งก็เร็วกว่ากำหนดไว้มาก เราทดลองทำมันมา 2 เดือนแล้ว แต่เราก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมคือ เครียด นอนไม่หลับ และไม่อยากจะตื่น (ตอนว่างงานไม่เป็น เราเริ่มขายของออนไลน์แต่กำไรไม่ได้มากอะไรก็ตอนว่างงาน จนตอนนี้ก็ยังทำอยู่ สนุกมากตอนคุยกับลูกค้า)
เราเริ่มโทษตัวเองอีกครั้งว่าเป็นเพราะเราไม่เก่งพอ ไม่ดีพอ พยายามไม่พอ งานมันเลยออกมาไม่ดี เราพยายามแก้ไขมัน แต่เหมือนยิ่งแก้มันยิ่งแย่ แย่ทั้งงาน ทั้งความรู้สึกของเราเอง
เราพยายามปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไรนะ ลองทำอีกแบบดุก่อน ไม่เป็นไรนะพยายามอีกนิด
แต่ใจเราก็ยังรู้สึกเหนื่อยและมีคำถามว่า เราจะมีชีวิตอยู่ทำไมยาวนานนะ…
ตอนที่เราพิมอยู่ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราอยากถามหรือเราแค่อยากเล่า… เราแค่รู้สึกว่าพรุ่งนี้ของเรามันดูเศร้าจัง…
ถ้าเรายอมแพ้กับมันอีกครั้งตอนนี้แล้วมาเริ่มต้นใหม่ เราจะกลายเป็นคนขี้แพ้ ที่แพ้อยู่เรื่อยๆ หรือป่าว
ปล เราทำงารมาแล้ว 11 ปี
ที่แรก 5 ปี
ที่หลัง 6 ปี
แต่ที่พึ่งได้นี่ 2 เดือนค่ะ