หมู่บ้านห้วยเสือใหญ่ ชนบทบ้านป่า ที่ศูนย์รวมการปกครองอยู่ที่ผู้ใหญ่บ้าน ศูนย์รวมทางจิตใจอยู่ที่หลวงพ่อในวัด แต่เรื่องคอขาดบาดตายไม่พ้นผู้ใหญ่จอม แค่หัวค่ำนายทวนลูกบ้านวิ่งหน้าตั้งมาเกาะหัวกะได ร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ แกกับลูกเมียกำลังตั้งสำรับ ไม่ทันเปิบข้าวก็มีคนมาตะโกนโหวกเหวกให้นึกหงุดหงิด
“แฮ่ก..ก ผู้ใหญ่! เกิดเรื่องแล้ว ออกมาหน่อย”
ผู้ใหญ่ถือปืนติดมือไปด้วย ซุ่มดูหน้าก่อน เป็นใครมาเสียค่ำมืด เกรงจะเป็นโจรสวมรอยลูกบ้าน เกิดโดนปล้นจะเสียเหลี่ยมผู้ใหญ่อย่างแก ก่อนจะยิงไฟฉายลงไปเห็นหน้าค่าตา
“เรื่องอะไรของเอ็งวะ ไอ้ทวน ไอ้หอกหัก แหกปากซะแม่ละม้ายเกือบทำหม้อแกงเทโพหก”
“ไอ้แผน ลูกตาผุยมันตายแล้ว ศพอยู่ป่าท้ายหมู่บ้าน พ่อผู้ใหญ่ไปดูศพมันหน่อย”
“จริงหรือ งั้นเอ็งรอเดี๋ยว”
ผู้ใหญ่จอมใช้ผ้าขาวม้ารัดพุง กับเหน็บปืนเมาเซอร์ ซี96 พอสั่งความเมียกับลูกสาวเสร็จ ก็รีบลงจากบันไดเรือน สั่งให้ไอ้ทวนนำทางไปได้เลย ปากก็สอบถามเรื่องราวไปด้วย ไอ้แผนเป็นหัวหน้าคนงานปางไม้ของเสี่ยกวง ระยะหลังมานี้มีคนหนุนหลังเลยไม่กลัวใคร ขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้เป็นนักเลงผู้หญิง เลยมีอริมากทั้งคนบ้านใต้บ้านเหนือ แต่ไม่คิดจะเลี้ยงดูผู้หญิงคนไหนเป็นเมียจริงจัง ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงต้องอับอาย ประกาศจะเอาถึงตายมาแล้ว ถ้าไม่ไปขอขมาแต่ยังเฉย ผู้ใหญ่จอมก็เคยเตือนมันแล้ว ไม่เคยฟัง จนวันสิ้นชื่อมาถึง
“ไอ้แผนบาปกรรมตามมาทันแล้ว ว่าแต่เอ็งสงสัยใครบ้างวะ”
“เปล่าหรอกจ้ะพ่อผู้ใหญ่ ไอ้แผน มันไม่ได้โดนคนฆ่า มันโดนสัตว์กัดตาย น่าจะเสือดูจากร่องรอยแล้ว พรานมิ่งมาดูศพ ยังบอกเลย ไอ้แผนโดนเสือกัดตาย”
“แต่หมู่บ้านของเรา ไม่มีเสือเข้ามาตั้งนานแล้วนี่ มันเข้าดงลึกไปหมดแล้ว”
ทวน คิ้วขมวดอย่างคนคิดวิตก ใช้ไฟฉายส่องป่าละเมาะข้างทาง บ้านแต่ละหลังปลูกค่อนข้างห่าง แม้จะหัวค่ำแต่รีบดับไฟ ดึงบันไดขึ้นไปเก็บไว้ข้างบน หมาสักตัวไม่มีเห่าให้ได้ยินจากอิทธิพลของเสือ
“ก็ไม่แน่พ่อผู้ใหญ่ คนงานปางไม้ของเสี่ยกวง คนบ้านเราทั้งนั้นที่ไปทำ พวกนี้พึ่งพากันออกจากป่า มาตั้งวงเหล้ากินดื่ม มีไอ้ด้วง ไอ้ผาน พรรคพวกผมทั้งนั้น แต่พวกมันปิดปากเงียบ ไม่พูดถึงคนที่ไปกลับออกมาจากปางไม้ ถ้าไม่เมา คงไม่เปิดปากพูดออกมา มันบอกเองว่า มีคนโดนเสือกัดตาย คนงานไม่พอ เสี่ยจะมาหาจ้างคนงานในหมู่บ้าน ปางไม้กับหมู่บ้าน ไม่ได้ไกลกันด้วยสิ ไม่ทันค่ำก็มีคนโดนเสือกัดตาย ไม่แน่เสือตัวนั้น มันอาจตามคนงานมาด้วยก็ได้”
“เอ็งพูดมีเหตุผลไอ้ทวน เสือกินคน ลองมันได้กินแล้วติดใจ จะวนเวียนหาทางลากคน หรือสัตว์เลี้ยงเอาไปกิน ตั้งแต่ข้าพาคนมาบุกเบิกสร้างหมู่บ้าน เห็นว่าดินดำน้ำดี ปลูกอะไรก็ขึ้นก็งาม หวังจับจอง แต่ต้องมารบกับเสือ ถ้าเสือไม่ตาย ชาวบ้านก็ต้องหนี โชคดีมีพรานฝีมือดี ช่วยล้มเสือไปก็มาก จนมันหนีหายเข้าดงลึก”
ผู้ใหญ่พูดจบประโยคก็ถอนใจดังแรง ผู้คนพึ่งเข้ามาบุกเบิกป่า ลงหลักปักแหล่งเป็นชุมชนได้ไม่ถึงสิบปี ไม่มีใครลืมความน่ากลัวของเสือ ในตอนนี้ได้ข่าวได้หวนคืนมาอีกครั้ง
ในป่าท้ายหมู่บ้าน มีต้นยางนากับต้นรังขึ้นเป็นดงดำ ในยุคสมัยที่ไฟฟ้ายังเข้ามาไม่ถึง พอค่ำหน่อยมันจึงทั้งมืดและเปลี่ยว คนกลุ่มหนึ่งกำลังยืนมุงดูศพ ส่งเสียงวิพากย์วิจารณ์ถึงสาเหตุการตาย ล้วนเป็นคนงานปางไม้ พอถึงวันหยุด จะเข้ามาในหมู่บ้านเพื่อกินดื่ม เที่ยวเตร่ และมักจะมีเรื่องวิวาทกับนักเลงในหมู่บ้าน ไม่คาดคิดครั้งนี้ หนึ่งในเพื่อนจะต้องมาจบชีวิต ไม่ใช่เพราะนักเลงมาดักฆ่าฟันด้วยมีดปืน แต่มันคือเขี้ยวเล็บของสัตว์ร้าย
แสงไฟฉายในดง มองเห็นได้แต่ไกล เป็นเป้าสายตาให้ผู้ใหญ่จอมเดินมาถึง ต้องส่ายหน้ากับสภาพอเนจอนาถของศพ แค่เห็นรอยเล็บตะกุยใบหน้าจนลูกตาหลุดจากเบ้า ลำคอถูกกัด เหวี่ยงจนกระดูกข้อต่อหลุด ด้วยพละกำลังของสัตว์ใหญ่ คนรุ่นแรกที่มาบุกเบิกสร้างหมู่บ้าน เคยเห็นศพคนถูกเสือกัดตาย สภาพจะเป็นแบบนี้ เสือจะแหวะท้องของเหยื่อ กัดกินไส้ไปบางส่วน กับกัดเอาก้อนเนื้อที่ก้น ซึ่งเป็นไขมันอ่อนนุ่ม
“มีใครเห็นศพคนแรก บอกข้ามาสิวะ” ผู้ใหญ่ร้องถามออกไป ไม่เจาะจง
คนที่หันมาตอบคำถาม คือพรานเหล็ก พรานมือดี ที่เคยยิงเสือมาได้นับสิบ
“พวกเรามาเจอศพพร้อมกันนะผู้ใหญ่ ตั้งแต่ตอนบ่ายเราล้อมวงกินเหล้ายา จนเหล้าหมด ไอ้แผนบอกว่า จะไปหาซื้อมาเพิ่ม เห็นมันหายไปนาน พวกเรานึกเกรงจะโดนอริดักกลางทาง เลยออกตาม จนมาเจอศพ ไม่คิดว่าจะมาตายสภาพนี้ มันโดนเสือกัดตายชัด ๆ ”
“ถ้าพรานเหล็กยืนยันตามนั้น เรื่องคดีเป็นอันจบ ไม่มีคนมาทำมัน ข้าจะได้ป่าวประกาศ ให้ชาวบ้านระวังตัว มีเสือเข้ามาอาละวาด ว่าแต่พรานเหล็กตามล่าเสือตัวนี้ให้ได้มั้ย ทิ้งงานทางปางไม้ไว้ก่อน ยังไงก็คนบ้านเดียวกัน”
พรานเหล็ก ปัจจุบันหันมายึดอาชีพเป็นลูกจ้างปางไม้ หันไปขอความเห็นจากชายหนุ่มท่าทางห้าว ชื่อเสี่ยพิชิต เป็นคนรับผิดชอบดูแลกิจการแทนเสี่ยกวง พอวันหยุดจะพาลูกน้องมาผ่อนคลายในหมู่บ้าน ตอนนี้ยืนมองดูศพอยู่ด้วย ต้องเบือนหน้าหนี ไอ้แผนร่วมวงเหล้าด้วยกันมาตั้งแต่ตอนบ่าย พอตกค่ำก็ต้องกลายเป็นศพ
“ฉันก็อยากจะช่วยนะผู้ใหญ่ แต่ฉันเป็นลูกจ้างเขา”
พรานเหล็กหันไปมองชายหนุ่มเป็นเชิงขออนุญาต คนนี้ผู้ใหญ่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน รู้สึกแววตาไม่ยอมคน
“เอ็งเป็นใคร ไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน”
“ผมชื่อพิชิต ดูแลปางไม้แทนเสี่ยกวง มีอำนาจตัดสินใจได้ทุกเรื่อง”
ผู้ใหญ่จอม ร้องมิน่าในใจ เจ้าหนุ่มราศีคนรวยจับ
“แล้วเสี่ยจะว่าไงกับเรื่องเสือกินคน มันคงตามคนงานมาจากปางไม้ อิแบบนี้ชาวบ้านเดือดร้อนไปด้วย เสี่ยต้องรับผิดชอบ”
“เรื่องนี้ผมรับผิดชอบเอง คนที่ตายก็คนงานของเรา ส่วนเรื่องเสือ ผมจะให้คนของผม ที่เป็นพรานมือดีมาก่อน รวมทั้งผมด้วย ช่วยกันล่าจนกว่าจะได้ตัว แต่เดิมผมกับพี่ชายช่วยกันดูแลปางไม้ จนเมื่อเดือนก่อน พี่ชายก็มาตาย เพราะถูกเสือลากเอาไป จนป่านนี้ยังหาศพไม่เจอ คนงานตายไปหลายคน ศพนายแผนไม่ใช่ศพแรก มันจะต้องเป็นเสือตัวเดียวกันแน่”
“ขอบใจเสี่ยมาก ถ้าไม่ได้เสือตัวนี้ เห็นทีชาวบ้านจะนอนตาหลับข้างเดียว ไม่คนก็วัวควายจะได้หายไปอีก หลายปีมาแล้ว เสือมันเข้าดงดำ ไม่คิดว่าจะออกมา สงสัยจะเป็นเสือแก่หากินลำบาก เรื่องนี้ฉันขอปรึกษากับเสี่ยที่บ้าน ถ้ายังไม่ได้กินข้าวกินปลาก็ขอเชิญ”
พอรู้เป็นอาเสี่ยวัยหนุ่มแน่น ยังไม่มีลูกเมีย ผู้ใหญ่จอมเปลี่ยนน้ำเสียงให้เป็นกันเอง เชื้อเชิญให้ไปเยี่ยมบ้าน ในเมื่อลูกสาวแกก็กำลังสวยสะพรั่ง ถ้าได้ลูกเขยรวยคงจะดีไม่น้อย สร้างความไม่พอใจให้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายคนที่ได้ยิน ด้วยก็แอบหมายปองละไม ลูกสาวของผู้ใหญ่จอม แต่จำต้องเก็บความไม่พอใจเอาไว้มิดชิด เสี่ยพิชิตผิวพรรณดี สำอางแบบคนกรุง และเป็นเจ้านายด้วย หาคนมาเปรียบเทียบด้วยยาก
ไอ้ผาน มีเรื่องที่คับข้องใจ จะต้องเอ่ยออกมา ก่อนจะนำศพไปจัดการ
“เสี่ยครับ ผมมั่นใจ ไอ้แผนมันจะต้องตายเพราะเสือสมิง ผมเองก็เคยเป็นพราน แกะรอยสัตว์เป็น แต่หาดูยังไงรอยเท้าเสือมันหายเข้าไปในหมู่บ้าน แต่เป็นรอยเท้าคนซะงั้น”
“เหลวไหลน่าไอ้ผาน เรื่องแบบนี้ เสี่ยเขาไม่เชื่อคำพูดของแกหรอก” พรานเหล็กรีบห้าม คนสมัยใหม่อย่างเสี่ยพิชิต ไม่มีทางเชื่อความคิดของชาวบ้านป่า พูดไปจะหาว่างมงาย
ไอ้ด้วงอีกคนที่เห็นด้วย เพราะมีความรู้ในเรื่องศาสตร์มนต์ดำพอสมควร
“ไอ้ผาน มันก็พูดน่าคิดนะเสี่ย ไอ้แผนมันมีอริมาก อาจจะเป็นคนมีวิชาอาคม เปลี่ยนร่างเป็นเสือมาดักฆ่ามันก็เป็นได้ ฉันกับไอ้ผานช่วยกันตรวจดู รอยเท้าเสือเดิน ๆ ไปในหมู่บ้าน แล้วหายไป มีรอยเท้าคนมาแทน เหมือนเป็นร่างเดียวกัน คิดได้อย่างเดียว มันจะต้องเป็นสมิง ที่เกิดจากผู้มีอาคม”
“สมัยนี้ มันไม่มีคนมีอาคมแปลงร่างเป็นเสือได้อีกแล้ว เอ็งสองคน เมาแล้วพูดจาเพ้อเจ้อว่ะ”
เสี่ยเห็นลูกน้องจะขัดแย้งกันเอง เลยรีบออกปากห้ามปราม
“พอ ๆ ก่อน เรื่องเสือสมิง ผมก็เคยได้ยินเรื่องเล่า แต่มันเลื่อนลอยเกินไป แต่ถ้าเรื่องนั่งห้างยิงเสือ ผมเคยได้ยินพรานเหล็กพูดให้ได้ยินบ่อย เอาเป็นว่าคืนนี้ ให้คนไปตามญาติมาเอาเงินค่าทำศพกับผม อยากให้ผู้ใหญ่ช่วยพูดด้วย ผมจะขอใช้ศพล่อเสือ ให้คนของผมล่ามันให้ได้”
“จะนั่งห้างเฝ้าซากใช่มั้ย ได้เลยเสี่ย ผมจะพูดกับตาผุยให้ ขอแค่ให้จับเสือได้ก็พอ”
“ถ้างั้นเริ่มล่าตั้งแต่คืนนี้ ผมขออาสาคืนแรก ซักสองคน ใครจะรับคืนนี้”
เสี่ยพิชิตหันไป ด้วงกับผานขออาสา ไม่มีลังเล
“เราสองคน จะทำห้างบนต้นไม้ คอยดักยิงเสือครับเสี่ย”
“ดีมาก เสือใหญ่ปีนต้นไม่ได้อยู่แล้วไม่ต้องกลัว หากคืนนี้ไม่ได้ตัว คืนพรุ่งนี้ผมกับพรานเหล็กจะมาเฝ้าซากต่อ”
พรานเหล็กมองอย่างชั่งใจในฝีมือ สองคนนี้ชั้นเชิงพรานยังไม่ถึงขั้น จะเสียทีให้สัตว์ร้ายเสียก่อน
“จงจำไว้นะ เมื่อขึ้นห้างแล้ว ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเอ็งห้ามลงจากห้างเด็ดขาด”
“ไม่ต้องห่วงพี่เหล็ก เราสองคนรู้ดี เคยล่าเสือมาก่อน”
ท่าทางอวดดี ทำเก่งอวดนาย ถึงกับออกปากขอรางวัลกับเสี่ยพิชิต ซึ่งแน่นอนได้วางเงินรางวัลสำหรับหนังเสือตัวนี้ ไว้ในราคาหมื่นบาท พรานเหล็กไม่คิดต่อปากต่อคำ คนมีฝีมือไม่อวดโอ้เหมือนพวกมัน
หลังจากนั้นทั้งหมด ยกเว้นตนที่ต้องอยู่ ได้เดินกลับเข้าหมู่บ้าน ทิ้งศพที่เริ่มมีแมลงวันมาหยอดไข่ขาว อากาศร้อนอบอ้าวในดง ทำให้เนื้อหนังบวมอืด เขียวคล้ำอย่างรวดเร็ว
แม้จะเริ่มดึก บนเรือนของผู้ใหญ่จอมยังคึกคัก เป็นการกินดื่มต้อนรับเสี่ยพิชิตไปในตัว แม้หลายคนจะดื่มเหล้ามาตั้งแต่บ่าย พอมาเจอศพสยอง ทำเอาสร่างเมาไปตามกัน ต้องเติมดีกรีเข้าไปใหม่ หวังดับความพรั่นพรึง
เสี่ยหนุ่มมองบนเรือนอย่างพอใจ เป็นเรือนไม้ฝากระดาน มีเฟอร์นิเจอร์ของตกแต่งบ้านสมฐานะ ผู้ใหญ่จอมยังเป็นพ่อค้าคนกลาง รับซื้อของป่าทุกอย่างจากชาวบ้าน เอาไปขายต่อให้คนเมือง กินกำไรเป็นเท่าตัว
แม่ละม้ายกับลูกสาวชื่อละไม นำสำรับกับข้าวมาให้ เสี่ยหนุ่มมองตาเยิ้ม ด้วยยังครองตัวเป็นโสด พึ่งมาพบสาวสวยบ้านป่า ผู้เป็นพ่อหมายใจอยากได้ลูกเขยแต่กับคนรวย และคืนนี้แกได้พบแล้ว ผิดกับพรานเหล็ก กระดกเหล้าดื่มไม่สนใจกับแกล้ม พอทำท่าเมาก็ขอตัวไปนอน ใต้ถุนเรือนมีเปลผูกก็อยู่ได้ไม่กลัวยุง
สี่ทุ่ม พรรคพวกเริ่มเมา ทยอยลงไปจับจองแคร่หานอนแถวนั้น ผิดกับเสี่ย จะดื่มพอสังคม สมกับเป็นนายคน ไม่มีเมาให้เสียอาการให้เห็น แม่ละม้ายได้ให้ลูกสาวหอบเอาหมอนผ้าห่มมาให้ชายหนุ่ม จัดแจงหามุมนอนอย่างดี ไม่ต้องลงไปนอนข้างล่าง
“ละไมสวยจัง ทำกับข้าวก็เก่ง เป็นแม่ศรีเรือน ถ้าใครได้เป็นคู่ครองจะต้องโชคดีแน่”
“แหม ๆ พึ่งพบหน้า คนกรุงนี่ปากหวานจังนะ”
“ถ้าผมจะขอคบหาด้วย ละไมจะขัดข้องไหม”
“เรื่องนี้ ต้องถามพ่อกับแม่ก่อนสิจ้ะ”
หญิงสาวทำท่าขวยเขิน เมื่อถูกสายตาคมจ้องมอง
เปรี้ยงงง!... เปรี้ยงงง!...
เสียงปืนดังมาจากท้ายหมู่บ้าน ขัดจังหวะคู่หนุ่มสาว พวกข้างล่างส่งเสียงฮือฮา ออกปากไปต่าง ๆ นานา ด้วงกับผานจะต้องยิงเสือได้แน่ แต่มันดึกแล้ว ต้องรอจนกว่าจะสว่างถึงจะตามไปดูได้
แค้นสมิง เรื่องราวผจญภัยของเสี่ยหนุ่มปางไม้
“แฮ่ก..ก ผู้ใหญ่! เกิดเรื่องแล้ว ออกมาหน่อย”
ผู้ใหญ่ถือปืนติดมือไปด้วย ซุ่มดูหน้าก่อน เป็นใครมาเสียค่ำมืด เกรงจะเป็นโจรสวมรอยลูกบ้าน เกิดโดนปล้นจะเสียเหลี่ยมผู้ใหญ่อย่างแก ก่อนจะยิงไฟฉายลงไปเห็นหน้าค่าตา
“เรื่องอะไรของเอ็งวะ ไอ้ทวน ไอ้หอกหัก แหกปากซะแม่ละม้ายเกือบทำหม้อแกงเทโพหก”
“ไอ้แผน ลูกตาผุยมันตายแล้ว ศพอยู่ป่าท้ายหมู่บ้าน พ่อผู้ใหญ่ไปดูศพมันหน่อย”
“จริงหรือ งั้นเอ็งรอเดี๋ยว”
ผู้ใหญ่จอมใช้ผ้าขาวม้ารัดพุง กับเหน็บปืนเมาเซอร์ ซี96 พอสั่งความเมียกับลูกสาวเสร็จ ก็รีบลงจากบันไดเรือน สั่งให้ไอ้ทวนนำทางไปได้เลย ปากก็สอบถามเรื่องราวไปด้วย ไอ้แผนเป็นหัวหน้าคนงานปางไม้ของเสี่ยกวง ระยะหลังมานี้มีคนหนุนหลังเลยไม่กลัวใคร ขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้เป็นนักเลงผู้หญิง เลยมีอริมากทั้งคนบ้านใต้บ้านเหนือ แต่ไม่คิดจะเลี้ยงดูผู้หญิงคนไหนเป็นเมียจริงจัง ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงต้องอับอาย ประกาศจะเอาถึงตายมาแล้ว ถ้าไม่ไปขอขมาแต่ยังเฉย ผู้ใหญ่จอมก็เคยเตือนมันแล้ว ไม่เคยฟัง จนวันสิ้นชื่อมาถึง
“ไอ้แผนบาปกรรมตามมาทันแล้ว ว่าแต่เอ็งสงสัยใครบ้างวะ”
“เปล่าหรอกจ้ะพ่อผู้ใหญ่ ไอ้แผน มันไม่ได้โดนคนฆ่า มันโดนสัตว์กัดตาย น่าจะเสือดูจากร่องรอยแล้ว พรานมิ่งมาดูศพ ยังบอกเลย ไอ้แผนโดนเสือกัดตาย”
“แต่หมู่บ้านของเรา ไม่มีเสือเข้ามาตั้งนานแล้วนี่ มันเข้าดงลึกไปหมดแล้ว”
ทวน คิ้วขมวดอย่างคนคิดวิตก ใช้ไฟฉายส่องป่าละเมาะข้างทาง บ้านแต่ละหลังปลูกค่อนข้างห่าง แม้จะหัวค่ำแต่รีบดับไฟ ดึงบันไดขึ้นไปเก็บไว้ข้างบน หมาสักตัวไม่มีเห่าให้ได้ยินจากอิทธิพลของเสือ
“ก็ไม่แน่พ่อผู้ใหญ่ คนงานปางไม้ของเสี่ยกวง คนบ้านเราทั้งนั้นที่ไปทำ พวกนี้พึ่งพากันออกจากป่า มาตั้งวงเหล้ากินดื่ม มีไอ้ด้วง ไอ้ผาน พรรคพวกผมทั้งนั้น แต่พวกมันปิดปากเงียบ ไม่พูดถึงคนที่ไปกลับออกมาจากปางไม้ ถ้าไม่เมา คงไม่เปิดปากพูดออกมา มันบอกเองว่า มีคนโดนเสือกัดตาย คนงานไม่พอ เสี่ยจะมาหาจ้างคนงานในหมู่บ้าน ปางไม้กับหมู่บ้าน ไม่ได้ไกลกันด้วยสิ ไม่ทันค่ำก็มีคนโดนเสือกัดตาย ไม่แน่เสือตัวนั้น มันอาจตามคนงานมาด้วยก็ได้”
“เอ็งพูดมีเหตุผลไอ้ทวน เสือกินคน ลองมันได้กินแล้วติดใจ จะวนเวียนหาทางลากคน หรือสัตว์เลี้ยงเอาไปกิน ตั้งแต่ข้าพาคนมาบุกเบิกสร้างหมู่บ้าน เห็นว่าดินดำน้ำดี ปลูกอะไรก็ขึ้นก็งาม หวังจับจอง แต่ต้องมารบกับเสือ ถ้าเสือไม่ตาย ชาวบ้านก็ต้องหนี โชคดีมีพรานฝีมือดี ช่วยล้มเสือไปก็มาก จนมันหนีหายเข้าดงลึก”
ผู้ใหญ่พูดจบประโยคก็ถอนใจดังแรง ผู้คนพึ่งเข้ามาบุกเบิกป่า ลงหลักปักแหล่งเป็นชุมชนได้ไม่ถึงสิบปี ไม่มีใครลืมความน่ากลัวของเสือ ในตอนนี้ได้ข่าวได้หวนคืนมาอีกครั้ง
ในป่าท้ายหมู่บ้าน มีต้นยางนากับต้นรังขึ้นเป็นดงดำ ในยุคสมัยที่ไฟฟ้ายังเข้ามาไม่ถึง พอค่ำหน่อยมันจึงทั้งมืดและเปลี่ยว คนกลุ่มหนึ่งกำลังยืนมุงดูศพ ส่งเสียงวิพากย์วิจารณ์ถึงสาเหตุการตาย ล้วนเป็นคนงานปางไม้ พอถึงวันหยุด จะเข้ามาในหมู่บ้านเพื่อกินดื่ม เที่ยวเตร่ และมักจะมีเรื่องวิวาทกับนักเลงในหมู่บ้าน ไม่คาดคิดครั้งนี้ หนึ่งในเพื่อนจะต้องมาจบชีวิต ไม่ใช่เพราะนักเลงมาดักฆ่าฟันด้วยมีดปืน แต่มันคือเขี้ยวเล็บของสัตว์ร้าย
แสงไฟฉายในดง มองเห็นได้แต่ไกล เป็นเป้าสายตาให้ผู้ใหญ่จอมเดินมาถึง ต้องส่ายหน้ากับสภาพอเนจอนาถของศพ แค่เห็นรอยเล็บตะกุยใบหน้าจนลูกตาหลุดจากเบ้า ลำคอถูกกัด เหวี่ยงจนกระดูกข้อต่อหลุด ด้วยพละกำลังของสัตว์ใหญ่ คนรุ่นแรกที่มาบุกเบิกสร้างหมู่บ้าน เคยเห็นศพคนถูกเสือกัดตาย สภาพจะเป็นแบบนี้ เสือจะแหวะท้องของเหยื่อ กัดกินไส้ไปบางส่วน กับกัดเอาก้อนเนื้อที่ก้น ซึ่งเป็นไขมันอ่อนนุ่ม
“มีใครเห็นศพคนแรก บอกข้ามาสิวะ” ผู้ใหญ่ร้องถามออกไป ไม่เจาะจง
คนที่หันมาตอบคำถาม คือพรานเหล็ก พรานมือดี ที่เคยยิงเสือมาได้นับสิบ
“พวกเรามาเจอศพพร้อมกันนะผู้ใหญ่ ตั้งแต่ตอนบ่ายเราล้อมวงกินเหล้ายา จนเหล้าหมด ไอ้แผนบอกว่า จะไปหาซื้อมาเพิ่ม เห็นมันหายไปนาน พวกเรานึกเกรงจะโดนอริดักกลางทาง เลยออกตาม จนมาเจอศพ ไม่คิดว่าจะมาตายสภาพนี้ มันโดนเสือกัดตายชัด ๆ ”
“ถ้าพรานเหล็กยืนยันตามนั้น เรื่องคดีเป็นอันจบ ไม่มีคนมาทำมัน ข้าจะได้ป่าวประกาศ ให้ชาวบ้านระวังตัว มีเสือเข้ามาอาละวาด ว่าแต่พรานเหล็กตามล่าเสือตัวนี้ให้ได้มั้ย ทิ้งงานทางปางไม้ไว้ก่อน ยังไงก็คนบ้านเดียวกัน”
พรานเหล็ก ปัจจุบันหันมายึดอาชีพเป็นลูกจ้างปางไม้ หันไปขอความเห็นจากชายหนุ่มท่าทางห้าว ชื่อเสี่ยพิชิต เป็นคนรับผิดชอบดูแลกิจการแทนเสี่ยกวง พอวันหยุดจะพาลูกน้องมาผ่อนคลายในหมู่บ้าน ตอนนี้ยืนมองดูศพอยู่ด้วย ต้องเบือนหน้าหนี ไอ้แผนร่วมวงเหล้าด้วยกันมาตั้งแต่ตอนบ่าย พอตกค่ำก็ต้องกลายเป็นศพ
“ฉันก็อยากจะช่วยนะผู้ใหญ่ แต่ฉันเป็นลูกจ้างเขา”
พรานเหล็กหันไปมองชายหนุ่มเป็นเชิงขออนุญาต คนนี้ผู้ใหญ่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน รู้สึกแววตาไม่ยอมคน
“เอ็งเป็นใคร ไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน”
“ผมชื่อพิชิต ดูแลปางไม้แทนเสี่ยกวง มีอำนาจตัดสินใจได้ทุกเรื่อง”
ผู้ใหญ่จอม ร้องมิน่าในใจ เจ้าหนุ่มราศีคนรวยจับ
“แล้วเสี่ยจะว่าไงกับเรื่องเสือกินคน มันคงตามคนงานมาจากปางไม้ อิแบบนี้ชาวบ้านเดือดร้อนไปด้วย เสี่ยต้องรับผิดชอบ”
“เรื่องนี้ผมรับผิดชอบเอง คนที่ตายก็คนงานของเรา ส่วนเรื่องเสือ ผมจะให้คนของผม ที่เป็นพรานมือดีมาก่อน รวมทั้งผมด้วย ช่วยกันล่าจนกว่าจะได้ตัว แต่เดิมผมกับพี่ชายช่วยกันดูแลปางไม้ จนเมื่อเดือนก่อน พี่ชายก็มาตาย เพราะถูกเสือลากเอาไป จนป่านนี้ยังหาศพไม่เจอ คนงานตายไปหลายคน ศพนายแผนไม่ใช่ศพแรก มันจะต้องเป็นเสือตัวเดียวกันแน่”
“ขอบใจเสี่ยมาก ถ้าไม่ได้เสือตัวนี้ เห็นทีชาวบ้านจะนอนตาหลับข้างเดียว ไม่คนก็วัวควายจะได้หายไปอีก หลายปีมาแล้ว เสือมันเข้าดงดำ ไม่คิดว่าจะออกมา สงสัยจะเป็นเสือแก่หากินลำบาก เรื่องนี้ฉันขอปรึกษากับเสี่ยที่บ้าน ถ้ายังไม่ได้กินข้าวกินปลาก็ขอเชิญ”
พอรู้เป็นอาเสี่ยวัยหนุ่มแน่น ยังไม่มีลูกเมีย ผู้ใหญ่จอมเปลี่ยนน้ำเสียงให้เป็นกันเอง เชื้อเชิญให้ไปเยี่ยมบ้าน ในเมื่อลูกสาวแกก็กำลังสวยสะพรั่ง ถ้าได้ลูกเขยรวยคงจะดีไม่น้อย สร้างความไม่พอใจให้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายคนที่ได้ยิน ด้วยก็แอบหมายปองละไม ลูกสาวของผู้ใหญ่จอม แต่จำต้องเก็บความไม่พอใจเอาไว้มิดชิด เสี่ยพิชิตผิวพรรณดี สำอางแบบคนกรุง และเป็นเจ้านายด้วย หาคนมาเปรียบเทียบด้วยยาก
ไอ้ผาน มีเรื่องที่คับข้องใจ จะต้องเอ่ยออกมา ก่อนจะนำศพไปจัดการ
“เสี่ยครับ ผมมั่นใจ ไอ้แผนมันจะต้องตายเพราะเสือสมิง ผมเองก็เคยเป็นพราน แกะรอยสัตว์เป็น แต่หาดูยังไงรอยเท้าเสือมันหายเข้าไปในหมู่บ้าน แต่เป็นรอยเท้าคนซะงั้น”
“เหลวไหลน่าไอ้ผาน เรื่องแบบนี้ เสี่ยเขาไม่เชื่อคำพูดของแกหรอก” พรานเหล็กรีบห้าม คนสมัยใหม่อย่างเสี่ยพิชิต ไม่มีทางเชื่อความคิดของชาวบ้านป่า พูดไปจะหาว่างมงาย
ไอ้ด้วงอีกคนที่เห็นด้วย เพราะมีความรู้ในเรื่องศาสตร์มนต์ดำพอสมควร
“ไอ้ผาน มันก็พูดน่าคิดนะเสี่ย ไอ้แผนมันมีอริมาก อาจจะเป็นคนมีวิชาอาคม เปลี่ยนร่างเป็นเสือมาดักฆ่ามันก็เป็นได้ ฉันกับไอ้ผานช่วยกันตรวจดู รอยเท้าเสือเดิน ๆ ไปในหมู่บ้าน แล้วหายไป มีรอยเท้าคนมาแทน เหมือนเป็นร่างเดียวกัน คิดได้อย่างเดียว มันจะต้องเป็นสมิง ที่เกิดจากผู้มีอาคม”
“สมัยนี้ มันไม่มีคนมีอาคมแปลงร่างเป็นเสือได้อีกแล้ว เอ็งสองคน เมาแล้วพูดจาเพ้อเจ้อว่ะ”
เสี่ยเห็นลูกน้องจะขัดแย้งกันเอง เลยรีบออกปากห้ามปราม
“พอ ๆ ก่อน เรื่องเสือสมิง ผมก็เคยได้ยินเรื่องเล่า แต่มันเลื่อนลอยเกินไป แต่ถ้าเรื่องนั่งห้างยิงเสือ ผมเคยได้ยินพรานเหล็กพูดให้ได้ยินบ่อย เอาเป็นว่าคืนนี้ ให้คนไปตามญาติมาเอาเงินค่าทำศพกับผม อยากให้ผู้ใหญ่ช่วยพูดด้วย ผมจะขอใช้ศพล่อเสือ ให้คนของผมล่ามันให้ได้”
“จะนั่งห้างเฝ้าซากใช่มั้ย ได้เลยเสี่ย ผมจะพูดกับตาผุยให้ ขอแค่ให้จับเสือได้ก็พอ”
“ถ้างั้นเริ่มล่าตั้งแต่คืนนี้ ผมขออาสาคืนแรก ซักสองคน ใครจะรับคืนนี้”
เสี่ยพิชิตหันไป ด้วงกับผานขออาสา ไม่มีลังเล
“เราสองคน จะทำห้างบนต้นไม้ คอยดักยิงเสือครับเสี่ย”
“ดีมาก เสือใหญ่ปีนต้นไม่ได้อยู่แล้วไม่ต้องกลัว หากคืนนี้ไม่ได้ตัว คืนพรุ่งนี้ผมกับพรานเหล็กจะมาเฝ้าซากต่อ”
พรานเหล็กมองอย่างชั่งใจในฝีมือ สองคนนี้ชั้นเชิงพรานยังไม่ถึงขั้น จะเสียทีให้สัตว์ร้ายเสียก่อน
“จงจำไว้นะ เมื่อขึ้นห้างแล้ว ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเอ็งห้ามลงจากห้างเด็ดขาด”
“ไม่ต้องห่วงพี่เหล็ก เราสองคนรู้ดี เคยล่าเสือมาก่อน”
ท่าทางอวดดี ทำเก่งอวดนาย ถึงกับออกปากขอรางวัลกับเสี่ยพิชิต ซึ่งแน่นอนได้วางเงินรางวัลสำหรับหนังเสือตัวนี้ ไว้ในราคาหมื่นบาท พรานเหล็กไม่คิดต่อปากต่อคำ คนมีฝีมือไม่อวดโอ้เหมือนพวกมัน
หลังจากนั้นทั้งหมด ยกเว้นตนที่ต้องอยู่ ได้เดินกลับเข้าหมู่บ้าน ทิ้งศพที่เริ่มมีแมลงวันมาหยอดไข่ขาว อากาศร้อนอบอ้าวในดง ทำให้เนื้อหนังบวมอืด เขียวคล้ำอย่างรวดเร็ว
แม้จะเริ่มดึก บนเรือนของผู้ใหญ่จอมยังคึกคัก เป็นการกินดื่มต้อนรับเสี่ยพิชิตไปในตัว แม้หลายคนจะดื่มเหล้ามาตั้งแต่บ่าย พอมาเจอศพสยอง ทำเอาสร่างเมาไปตามกัน ต้องเติมดีกรีเข้าไปใหม่ หวังดับความพรั่นพรึง
เสี่ยหนุ่มมองบนเรือนอย่างพอใจ เป็นเรือนไม้ฝากระดาน มีเฟอร์นิเจอร์ของตกแต่งบ้านสมฐานะ ผู้ใหญ่จอมยังเป็นพ่อค้าคนกลาง รับซื้อของป่าทุกอย่างจากชาวบ้าน เอาไปขายต่อให้คนเมือง กินกำไรเป็นเท่าตัว
แม่ละม้ายกับลูกสาวชื่อละไม นำสำรับกับข้าวมาให้ เสี่ยหนุ่มมองตาเยิ้ม ด้วยยังครองตัวเป็นโสด พึ่งมาพบสาวสวยบ้านป่า ผู้เป็นพ่อหมายใจอยากได้ลูกเขยแต่กับคนรวย และคืนนี้แกได้พบแล้ว ผิดกับพรานเหล็ก กระดกเหล้าดื่มไม่สนใจกับแกล้ม พอทำท่าเมาก็ขอตัวไปนอน ใต้ถุนเรือนมีเปลผูกก็อยู่ได้ไม่กลัวยุง
สี่ทุ่ม พรรคพวกเริ่มเมา ทยอยลงไปจับจองแคร่หานอนแถวนั้น ผิดกับเสี่ย จะดื่มพอสังคม สมกับเป็นนายคน ไม่มีเมาให้เสียอาการให้เห็น แม่ละม้ายได้ให้ลูกสาวหอบเอาหมอนผ้าห่มมาให้ชายหนุ่ม จัดแจงหามุมนอนอย่างดี ไม่ต้องลงไปนอนข้างล่าง
“ละไมสวยจัง ทำกับข้าวก็เก่ง เป็นแม่ศรีเรือน ถ้าใครได้เป็นคู่ครองจะต้องโชคดีแน่”
“แหม ๆ พึ่งพบหน้า คนกรุงนี่ปากหวานจังนะ”
“ถ้าผมจะขอคบหาด้วย ละไมจะขัดข้องไหม”
“เรื่องนี้ ต้องถามพ่อกับแม่ก่อนสิจ้ะ”
หญิงสาวทำท่าขวยเขิน เมื่อถูกสายตาคมจ้องมอง
เปรี้ยงงง!... เปรี้ยงงง!...
เสียงปืนดังมาจากท้ายหมู่บ้าน ขัดจังหวะคู่หนุ่มสาว พวกข้างล่างส่งเสียงฮือฮา ออกปากไปต่าง ๆ นานา ด้วงกับผานจะต้องยิงเสือได้แน่ แต่มันดึกแล้ว ต้องรอจนกว่าจะสว่างถึงจะตามไปดูได้