เป็นงง มนุษย์แก่ข้างบ้านเป็นอะไรไม่รู้ พูดเรื่องของผมกับที่บ้านอยู่ได้ไม่หยุดปาก สิ่งที่ได้ยินส่วนใหญ่ก็จะเป็นอะไรซ้ำเดิมๆ อย่างวันๆ ผมไม่ทำอะไรเลยอยู่แต่ในบ้าน กลัวนู้นกลัวนี้ หาเหตุผลสารพัดเพื่อตอบคำถามตัวเอง บอกก่อนว่าผมเป็นฟรีแลนซ์จะทำงานอยู่ในบ้านแล้วผมผิดอะไร ทั้งๆ ที่ตัวเองก็นั่งๆ กินๆ นอนๆ โวยวายเรื่องคนอื่นอยู่ในบ้านไม่ต่างกัน จะออกจากบ้านทีก็ออกไปไหนทำงานหรือเปล่าก็ไม่รู้พอผัวจะพูดก็เอาไม้กวาดตบปากเขาจนทะเลาะกันใหญ่โตไม่วายแม่ผมต้องไปช่วยห้ามช่วนปราม แถมตีหนึ่งตีสองเสียงยังลอยเข้ามาไม่หยุด บอกว่าแม่ผมหมดตัวบ้าง บอกพี่สาวโดนแฟนทิ้งบ้าง เดินผ่านหน้าต่างทีนึงก็จะมีเสียงลอยเข้ามา นั่นมันยีงยังไม่นอนอีกเหรอ บลาๆ คือแบบ มองตัวเองก่อนมั๊ย เวลานั้นก็ยังนั่งจับเข่านินทากันอยู่อีกเหรอ ผมลุกขึ้นไปฉี่ทีก็คือนอนไม่หลับไปเลย ออกจากงานประจำมาก็เพราะสังคมชอบนินทาแบบนี้จนทำงานด้วยไมไ่ด้ งานไม่เดิน ทำงานที่บ้านก็ยังไม่วายเจอคน ๆ แบบนี้อีก ในอกนี่ร้อนเป็นไฟเหมือนประสาทจะ-แล้ว ที่บ้านก็บอกอย่าสนใจ อย่าเก็บมาคิด แต่แบบ ได้ยินทุกวัน เช้าจนเที่ยง เงียบไปพักนึง แล้วเย็นๆ ต่ออีกไปจนดึกๆ เรื่องก็เดิมๆ ซ้ำๆ มีเสริมนู้นนี้บ้าง แต่โดยรวมคือเสียสุขภาพจิตมาก ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงได้แต่สาบแช่งให้เขาไปให้พ้นๆ วอนผี ปู่ ย่า ตา ยาย ก็แล้ว ตื่นเช้ามาก็ยังไม่วายได้ยินเสียงอยู่อีก โอ้แม่เจ้า มลภาวะทางเสียงที่แท้ทรู