เกริ่นก่อนว่าตัวเองอายุเกิน 50 มาหน่อยนึงแล้ว หลังๆป้าไปติดพระเอกเกาหลี เพราะเบื่อละครไทยพล็อตเดิมๆ รีเมคก็เยอะ ได้เห็นตัวอย่างละครผ่านๆทางช่องสามตอนดูข่าวพี่ยุทธว่ามีนางเอกอายุ 52!
คุณพระ มีจริงใช่มั้ย ป้าต้องขอลองดูเรื่องนี้สักตั้ง!
เปิดมาตอนแรก เรื่องราวมันเยอะไปหมด ตัวละครนับสิบ ป้าก็ตามทันบ้างไม่ทันบ้าง
แต่รู้ว่าพระเอกหล่อมาก ใสมาก ไม่เคยเห็นน้องเล่นละครมาก่อน แต่คิดว่าเล่นได้ธรรมชาติดีมาก แววตงแววตาได้หมด ป้าว่าผ่าน!
ส่วนน้องชาคริต ก็เป็นลุงได้สมจริงเหลือเกิน ดูได้เพลิน โดยรวมตอนแรกป้าว่าสนุก ป้าไปต่อค่ะ..
ป้าเป็นคนแถบชานเมือง เห็นคอมเมนท์หลายๆสำนักเขาพูดกันว่าบุคลิกที่ซิสอรทำคนอายุ 50 ไม่ทำ ไม่ได้แก่ขนาดนั้น แต่ทำไมป้าทำ..
คุณพระ ตาเถร ป้าก็อุทานนะ สายตายาว ปัสสาวะเล็ด (พูดไม่อายเลยว่าเป็นมาตั้งแต่ 40)
ป้าดูแล้วรู้สึกอิน เพราะป้าและเพื่อนในซอยป้าหลายๆคนก็เป็นแบบป้าอรในเรื่องนี่แหละ
ส่วนน้องแยมในบทซิสอร ป้าดูน้องเล่นละครล่าสุดก็ตอนน้องมาเล่นละครให้คุณไก่ที่ช่องสามเรื่องแรก
หลังจากนั้นป้าก็ไม่ได้ติดตามละครไทย น้องสวยขึ้นมาก เล่นตลกได้เป็นธรรมชาติ ไม่ประดิดประดอย
แม้บางจังหวะจะยังติดความสาวในชีวิตจริงมาบ้าง แต่โดยรวมถือว่ามีพัฒนาการ และแสดงได้ลื่นไหลดี ป้าขอชม
น้องหมอมิ้นท์และน้องเมย์ป้าไม่เคยเห็นหน้า แต่เล่นได้พอดิบพอดี ไม่เวอร์เกิน ถือว่านักแสดงรุ่นใหม่ของช่องมีทรงดีกันเลยทีเดียว
และ น้องบอมบ์ ที่น้ำเสียงจะติดโทนแข็งๆเหมือนเดิมเพราะบุคลิกในเรื่องดุเหลือใจ แต่พอฉากดราม่าน้องกลับสื่อสารออกมาได้ลุ่มลึกขึ้นมาก
โดยเฉพาะฉากที่เข้ากับยายนวล จนป้าเซอร์ไพรส์ ซึ่งก็ต้องชมคุณตุ๊กญาณี ที่เล่นได้สมบทบาท
ดูคุณตุ๊กพูดแต่ละคำทำแต่ละอย่างในละครแล้วเหมือนเห็นคนรุ่นแม่ของป้ามานั่งอยู่ในจอจริงๆ
หวยคือความสุขเล็กๆน้อย เฝ้ามองลูกหลานเติบโต ชีวิตคนวัยนี้มันก็ง่ายๆเท่านี้เอง..
ดูๆไปเรื่องเหมือนจะเน้นตลก แต่ป้าก็น้ำตาซึมไปหลายตลบ ชีวิตมันมีเกิดแก่เจ็บตายจริงๆ
คนที่อยู่ไม่ได้สนใจกัน พอเค้าตายไปก็พึ่งจะมาสำนึกเสียใจ มีให้เห็นอยู่ทั่วไปรอบตัวเรา
คู่พี่หมอกับหนูมิ้นท์ แทรกเรื่องความรักของบุคลากรทางการแพทย์ได้น่ารัก
ให้ข้อมูลทางการแพทย์ไปด้วยอย่างไม่เคอะเขิน ดูทำการบ้านมาเยอะ
ครอบครัวซิสอร คุณเจี๊ยบมาปุ๊บปั๊บ แต่ทำให้คนคิดถึงได้พร้อมน้ำตาป้าอีก1ปี๊บ
การจากไปของคุณอุ๊คือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ซิสอรต้องโตขึ้น
จากที่คุณอุ๊เคยจัดแจงให้ทุกอย่าง ไม่มีอีกแล้ว ซิสอรต้องโตขึ้นให้ได้ด้วยตัวเอง..
ส่วนคุณที่เล่นเป็นตาเอกนี่ คุ้นๆว่าเป็นนักร้องเก่าไหมนะ แม้จะหน้าแก่ แต่เล่นได้เหมือนเป็นน้องชายซิสอรจริงๆ
และหลานเจเจที่พยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ก็เล่นออกมาได้น่ารักน่าเอ็นดูมาก
เรื่องนี้คนแก่อยากวัยกลับเป็นเด็ก ส่วนเด็กก็อยากจะเป็นผู้ใหญ่
ซึ่งถ้าผ่านมาจนอายุคราวป้า ก็คงจะรู้ว่าในวัยเด็กเราอยากโต และพอโตก็อยากกลับไปเป็นเด็กจริงๆ คนเราหนอ
ตรงนี้ก็คิดว่าผู้จัดน่าจะตั้งใจสื่อสารออกมาอยู่เหมือนกัน
ยายนวลกับคู่พี่น้อง ตั้มต๊ะ คือความอบอุ่น เห็นได้ถึงความรักของและความสำคัญของครอบครัวแม้ว่าพี่หมอจะตัดสินใจผิดพลาด
แต่คนเป็นหมอก็คน มีทำผิดได้ และเชื่อว่าพี่หมอต้องได้รับบทเรียนแน่นอน
เพราะเท่าที่ดูมา ละครเขาเล่าเรื่องปมต่างๆของแต่ละคนแล้วค่อยๆคลายไปทีละจุดๆ
แม้กระทั่งตัวละครเพื่อนอย่างซิสจันทร์ ก็มีปมเป็นของตัวเอง ทำให้เข้าใจถึงความเป็นตัวละครมากขึ้น
แต่ละตอนจะมีบทบาทและเรื่องราวที่ค่อยๆขยายเข้ามาทำให้เราเข้าใจพวกเค้ายิ่งขึ้น
กระทั่งตัว คงจู กับนาบี ที่เน้นเข้ามาสร้างสีสันความฮา
แต่ๆๆ..ตอนล่าสุดที่มีพ่อมาเฟียเกาหลีโผล่มา ป้าก็รู้สึกว่าเดี๋ยวครอบครัวนี้ต้องมีปมอะไรให้เราติดตามต่อ
ในการเล่าเรื่องอาจจะมีเหวี่ยงบ้างกับอารมณ์เดี๋ยวเศร้าเดี๋ยวหัวเราะ แต่ป้ารักตัวละครทุกตัวไปแล้ว
มีความสุขที่ได้เห็นพวกเขาค่อยๆเติบโตเมื่อละครดำเนินเรื่องไปพร้อมความวายป่วงต่างๆที่สลับกันเข้ามาเซอรไพรส์ป้าเรื่อยๆ
(โดยไม่ใช่การตบตีแย่งผู้ชายกัน)
ตั้ม ซิสอร พี่หมอต๊ะ ยายนวล พี่ดะ ยัยเมย์ หนูมิ้นท์ หนูมู่ พี่สุนทร คงจู นาบี ซิสจันทร์ ซิสจุ๋ม
ตาเอก หลานเจเจ เฮียเม้ง พี่โฉม และเหล่าพยาบาลสาวๆ
นี่คือละครที่เล่าเรื่องคนหลายๆกลุ่มที่มาอยู่รวมกันในจักรวาลเดียวกัน
มันคือชีวิตคน มีทั้งขาวและดำ ไม่มีใครสุขอย่างเดียว และไม่มีใครทุกข์ตลอดไป
ระหว่างทางมีความเลอะเทอะแฟนตาซีไปบ้างตามประสาละครชีวิตที่เล่นท่ายากจะเล่าเรื่องแบบตลกโปกฮา
อันนี้ก็ต้องฝากให้คิดว่าจะทำอย่างไรให้ลื่นไหลกว่านี้
แต่โดยรวม คือภาพละครไทย ที่ป้าไม่เคยเห็นมาก่อน
มันมีความทันสมัย และสะท้อนความเป็นคนเมื่อได้ย้อนกลับมามองดูตัวเองกับคนรอบตัว
ตั้ม คือเด็กหนุ่ม ที่ป้าอยากให้มีอยู่จริงในสังคม หัวหน้าฮง ก็เช่นกัน ... (อ้าวอย่าพึ่งออกทะเลไปเรื่องอื่น)
เห็นข่าวอยู่ว่าเรตติ้งละครเรื่องนี้ไปไม่ถึงไหน ป้าก็เห็นใจคนทำนะ จากงานละครที่ป้าดูคิดว่าคงตั้งใจทำกันอย่างหนัก
เห็นสิ่งใหม่ๆ แต่อาจจะไม่ได้ถูกจริตคนที่ดูละครแบบไทยๆกันมาหลายสิบปี อันนี้ป้าเข้าใจ
แต่ยังไงป้าก็ขอบคุณน้องโดนัทกับทีมงานนะ ที่ทำละครไทยแนวใหม่ๆมาให้ป้าดู
คนอย่างป้าที่ทิ้งละครไทยไปหลายปี กลับมาดูละครเรื่องนี้ก็เพราะความใหม่ในการนำเสนอนี่แหละ
รวมถึงการแคสติ้ง และ การเข้าถึงบทบาทของนักแสดงก็เป็นเรื่องที่คุณโดนัททำได้ดีมากๆในฐานะผู้กำกับอยู่แล้ว
นี่ก็ผ่านมาเกินครึ่งเรื่องแล้ว ป้าเอ็นดูและถึงกับสมัครพันทิปเข้ามาเพราะอยากเป็นกำลังใจให้ช่อง3 ผู้จัด นักแสดง ทีมงานเรื่องนี้
และหวังใจให้หลายๆคนที่ผ่านมาใหม่หรือที่เคยดูและอาจจะเลิกดูไปแล้วได้กลับมาลองดูละครเรื่องนี้อย่างต่อเนื่อง
แล้วจะพบว่าจักรวาลของซิสอร เป็นจักรวาลที่ไม่ได้ห่างไกลจากใจของเราจนเกินไป
พฤษภา-ธันวา รักแท้แค่เกิดก่อน ความเห็นจากคนรุ่นป้า..จักรวาลเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของซิสอรที่มีทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตา
คุณพระ มีจริงใช่มั้ย ป้าต้องขอลองดูเรื่องนี้สักตั้ง!
เปิดมาตอนแรก เรื่องราวมันเยอะไปหมด ตัวละครนับสิบ ป้าก็ตามทันบ้างไม่ทันบ้าง
แต่รู้ว่าพระเอกหล่อมาก ใสมาก ไม่เคยเห็นน้องเล่นละครมาก่อน แต่คิดว่าเล่นได้ธรรมชาติดีมาก แววตงแววตาได้หมด ป้าว่าผ่าน!
ส่วนน้องชาคริต ก็เป็นลุงได้สมจริงเหลือเกิน ดูได้เพลิน โดยรวมตอนแรกป้าว่าสนุก ป้าไปต่อค่ะ..
ป้าเป็นคนแถบชานเมือง เห็นคอมเมนท์หลายๆสำนักเขาพูดกันว่าบุคลิกที่ซิสอรทำคนอายุ 50 ไม่ทำ ไม่ได้แก่ขนาดนั้น แต่ทำไมป้าทำ..
คุณพระ ตาเถร ป้าก็อุทานนะ สายตายาว ปัสสาวะเล็ด (พูดไม่อายเลยว่าเป็นมาตั้งแต่ 40)
ป้าดูแล้วรู้สึกอิน เพราะป้าและเพื่อนในซอยป้าหลายๆคนก็เป็นแบบป้าอรในเรื่องนี่แหละ
ส่วนน้องแยมในบทซิสอร ป้าดูน้องเล่นละครล่าสุดก็ตอนน้องมาเล่นละครให้คุณไก่ที่ช่องสามเรื่องแรก
หลังจากนั้นป้าก็ไม่ได้ติดตามละครไทย น้องสวยขึ้นมาก เล่นตลกได้เป็นธรรมชาติ ไม่ประดิดประดอย
แม้บางจังหวะจะยังติดความสาวในชีวิตจริงมาบ้าง แต่โดยรวมถือว่ามีพัฒนาการ และแสดงได้ลื่นไหลดี ป้าขอชม
น้องหมอมิ้นท์และน้องเมย์ป้าไม่เคยเห็นหน้า แต่เล่นได้พอดิบพอดี ไม่เวอร์เกิน ถือว่านักแสดงรุ่นใหม่ของช่องมีทรงดีกันเลยทีเดียว
และ น้องบอมบ์ ที่น้ำเสียงจะติดโทนแข็งๆเหมือนเดิมเพราะบุคลิกในเรื่องดุเหลือใจ แต่พอฉากดราม่าน้องกลับสื่อสารออกมาได้ลุ่มลึกขึ้นมาก
โดยเฉพาะฉากที่เข้ากับยายนวล จนป้าเซอร์ไพรส์ ซึ่งก็ต้องชมคุณตุ๊กญาณี ที่เล่นได้สมบทบาท
ดูคุณตุ๊กพูดแต่ละคำทำแต่ละอย่างในละครแล้วเหมือนเห็นคนรุ่นแม่ของป้ามานั่งอยู่ในจอจริงๆ
หวยคือความสุขเล็กๆน้อย เฝ้ามองลูกหลานเติบโต ชีวิตคนวัยนี้มันก็ง่ายๆเท่านี้เอง..
ดูๆไปเรื่องเหมือนจะเน้นตลก แต่ป้าก็น้ำตาซึมไปหลายตลบ ชีวิตมันมีเกิดแก่เจ็บตายจริงๆ
คนที่อยู่ไม่ได้สนใจกัน พอเค้าตายไปก็พึ่งจะมาสำนึกเสียใจ มีให้เห็นอยู่ทั่วไปรอบตัวเรา
คู่พี่หมอกับหนูมิ้นท์ แทรกเรื่องความรักของบุคลากรทางการแพทย์ได้น่ารัก
ให้ข้อมูลทางการแพทย์ไปด้วยอย่างไม่เคอะเขิน ดูทำการบ้านมาเยอะ
ครอบครัวซิสอร คุณเจี๊ยบมาปุ๊บปั๊บ แต่ทำให้คนคิดถึงได้พร้อมน้ำตาป้าอีก1ปี๊บ
การจากไปของคุณอุ๊คือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ซิสอรต้องโตขึ้น
จากที่คุณอุ๊เคยจัดแจงให้ทุกอย่าง ไม่มีอีกแล้ว ซิสอรต้องโตขึ้นให้ได้ด้วยตัวเอง..
ส่วนคุณที่เล่นเป็นตาเอกนี่ คุ้นๆว่าเป็นนักร้องเก่าไหมนะ แม้จะหน้าแก่ แต่เล่นได้เหมือนเป็นน้องชายซิสอรจริงๆ
และหลานเจเจที่พยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ก็เล่นออกมาได้น่ารักน่าเอ็นดูมาก
เรื่องนี้คนแก่อยากวัยกลับเป็นเด็ก ส่วนเด็กก็อยากจะเป็นผู้ใหญ่
ซึ่งถ้าผ่านมาจนอายุคราวป้า ก็คงจะรู้ว่าในวัยเด็กเราอยากโต และพอโตก็อยากกลับไปเป็นเด็กจริงๆ คนเราหนอ
ตรงนี้ก็คิดว่าผู้จัดน่าจะตั้งใจสื่อสารออกมาอยู่เหมือนกัน
ยายนวลกับคู่พี่น้อง ตั้มต๊ะ คือความอบอุ่น เห็นได้ถึงความรักของและความสำคัญของครอบครัวแม้ว่าพี่หมอจะตัดสินใจผิดพลาด
แต่คนเป็นหมอก็คน มีทำผิดได้ และเชื่อว่าพี่หมอต้องได้รับบทเรียนแน่นอน
เพราะเท่าที่ดูมา ละครเขาเล่าเรื่องปมต่างๆของแต่ละคนแล้วค่อยๆคลายไปทีละจุดๆ
แม้กระทั่งตัวละครเพื่อนอย่างซิสจันทร์ ก็มีปมเป็นของตัวเอง ทำให้เข้าใจถึงความเป็นตัวละครมากขึ้น
แต่ละตอนจะมีบทบาทและเรื่องราวที่ค่อยๆขยายเข้ามาทำให้เราเข้าใจพวกเค้ายิ่งขึ้น
กระทั่งตัว คงจู กับนาบี ที่เน้นเข้ามาสร้างสีสันความฮา
แต่ๆๆ..ตอนล่าสุดที่มีพ่อมาเฟียเกาหลีโผล่มา ป้าก็รู้สึกว่าเดี๋ยวครอบครัวนี้ต้องมีปมอะไรให้เราติดตามต่อ
ในการเล่าเรื่องอาจจะมีเหวี่ยงบ้างกับอารมณ์เดี๋ยวเศร้าเดี๋ยวหัวเราะ แต่ป้ารักตัวละครทุกตัวไปแล้ว
มีความสุขที่ได้เห็นพวกเขาค่อยๆเติบโตเมื่อละครดำเนินเรื่องไปพร้อมความวายป่วงต่างๆที่สลับกันเข้ามาเซอรไพรส์ป้าเรื่อยๆ
(โดยไม่ใช่การตบตีแย่งผู้ชายกัน)
ตั้ม ซิสอร พี่หมอต๊ะ ยายนวล พี่ดะ ยัยเมย์ หนูมิ้นท์ หนูมู่ พี่สุนทร คงจู นาบี ซิสจันทร์ ซิสจุ๋ม
ตาเอก หลานเจเจ เฮียเม้ง พี่โฉม และเหล่าพยาบาลสาวๆ
นี่คือละครที่เล่าเรื่องคนหลายๆกลุ่มที่มาอยู่รวมกันในจักรวาลเดียวกัน
มันคือชีวิตคน มีทั้งขาวและดำ ไม่มีใครสุขอย่างเดียว และไม่มีใครทุกข์ตลอดไป
ระหว่างทางมีความเลอะเทอะแฟนตาซีไปบ้างตามประสาละครชีวิตที่เล่นท่ายากจะเล่าเรื่องแบบตลกโปกฮา
อันนี้ก็ต้องฝากให้คิดว่าจะทำอย่างไรให้ลื่นไหลกว่านี้
แต่โดยรวม คือภาพละครไทย ที่ป้าไม่เคยเห็นมาก่อน
มันมีความทันสมัย และสะท้อนความเป็นคนเมื่อได้ย้อนกลับมามองดูตัวเองกับคนรอบตัว
ตั้ม คือเด็กหนุ่ม ที่ป้าอยากให้มีอยู่จริงในสังคม หัวหน้าฮง ก็เช่นกัน ... (อ้าวอย่าพึ่งออกทะเลไปเรื่องอื่น)
เห็นข่าวอยู่ว่าเรตติ้งละครเรื่องนี้ไปไม่ถึงไหน ป้าก็เห็นใจคนทำนะ จากงานละครที่ป้าดูคิดว่าคงตั้งใจทำกันอย่างหนัก
เห็นสิ่งใหม่ๆ แต่อาจจะไม่ได้ถูกจริตคนที่ดูละครแบบไทยๆกันมาหลายสิบปี อันนี้ป้าเข้าใจ
แต่ยังไงป้าก็ขอบคุณน้องโดนัทกับทีมงานนะ ที่ทำละครไทยแนวใหม่ๆมาให้ป้าดู
คนอย่างป้าที่ทิ้งละครไทยไปหลายปี กลับมาดูละครเรื่องนี้ก็เพราะความใหม่ในการนำเสนอนี่แหละ
รวมถึงการแคสติ้ง และ การเข้าถึงบทบาทของนักแสดงก็เป็นเรื่องที่คุณโดนัททำได้ดีมากๆในฐานะผู้กำกับอยู่แล้ว
นี่ก็ผ่านมาเกินครึ่งเรื่องแล้ว ป้าเอ็นดูและถึงกับสมัครพันทิปเข้ามาเพราะอยากเป็นกำลังใจให้ช่อง3 ผู้จัด นักแสดง ทีมงานเรื่องนี้
และหวังใจให้หลายๆคนที่ผ่านมาใหม่หรือที่เคยดูและอาจจะเลิกดูไปแล้วได้กลับมาลองดูละครเรื่องนี้อย่างต่อเนื่อง
แล้วจะพบว่าจักรวาลของซิสอร เป็นจักรวาลที่ไม่ได้ห่างไกลจากใจของเราจนเกินไป