ขออนุญาตถามพี่ๆค่ะ เราอายุ 28 ปี ทำงานเป็นลูกจ้างของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง เงินเดือนน้อยไม่มีโอที ไม่มีโบนัส ทำมา ตั้งแต่ ปี 57-ปัจจุบัน เงินเดือนไม่เพิ่ม เท่าเดิมตลอดกาล แรกๆเข้ามาก็โอเครับได้ เพราะได้หยุดเสาอาทิตย์ 1 ปี งบประมาณ ลาพักร้อนได้ 10 วัน ซึ่งเราก็ใช้ไม่เคยหมด แต่ไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไร เพราะทำงานแล้วมีความสุขในแบบของเรา
อยุ่มาวันนึง ที่แผนกรับคนเพิ่มเข้ามา 5 คน ให้เงินเดือนเยอะกว่าเราที่ทำมาหลายปี 4 คน เรารับได้ เพราะเค้ามีความสามารถ แต่อีก 1 คน ซึ่งตำแหน่งนี้ วุฒิการศึกษาเราก็ตรงกับที่เค้าต้องการ เค้าให้เราสมัครนะ แต่ในใจเค้ามีคนที่ต้องการอยู่แล้ว แล้วจะให้เราสมัครเพื่อให่เราเสียความรู้สึกทำไม ไม่ให้ ก็ไม่ต้องให้สมัคร แล้วพอรับคนนั้นเข้ามา กลับทำเรื่องจ้างกรณีพิเศษ ให้เงินเดือนคนนั้น เยอะกว่า อีก 4 คนที่รับมาพร้อมกัน ซื้งสิทธิ์พิเศษนี้ บางคนต้อง รอถึง 3 ปี 5 ปี และ 10 ปี ถึงจะมีโอกาส แต่ใช่ว่าจะมีเสมอไป ทุกคนล้วนต้องสอบเพื่อแย่งมันมา แต่สำหรับคนนี้ เค้าให้ ตั้งแต่วันแรกที่ทำเรื่องจ้าง
ซึ่งเรารู้สึกน้อยใจ เสียความรู้สึกเป็นอย่างมาก แล้วงานของคนนั้น ที่เรารับผิดชอบทำอยู่ ก่อนที่เค้าจะมา เรายังต้องทำต่อ เรารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม เงินเดือนเค้า 1 เดือน เท่ากับของ เรา 2 เดือน แต่ภาระงานของเค้า เรากลับต้องมานั่งทำ ต้องมานั่งแบกรับความกดดันต่อ เราเคยพูดในที่ประชุมว่างานนี้ เป็น JD/JS ของเค้า ทำไมเรายังต้องทำต่อ เพราะ JD/JS ของเรา ในคุณวุฒิของเรา เราก็ต้องทำ หัวหน้าให้เราเขียน งานของเค้าที่เราทำอยู่ไปให้เค้าดู เราก็เขียนนะ แต่เรื่องกลับเงียบหายไป ส่วนเราก็ต้องก้มหน้ารับกรรมต่อไป เพราะทุกคนในแผนก คิดว่าเรารังแกคนที่เข้ามาใหม่ ทุกคนมีปฏิกิริยา ต่อเราเปลี่ยนไป เราสอนงานน้องใหม่ทุกคนจับจ้อง คอยมอง ว่าเราพูดอะไรรุนแรงมั้ย ด้วยนิสัยของเรา เราเป็นคนตรงๆ พูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อม เสียงห้าว เหมือนจะแรง ถามว่าแรงมั้ย บางครั้งก็แรง แต่ถ้าสอนงานเราก็สอนปกติ สอนทุกอย่างที่เรารู้ แต่ทุกคนอาจจะไม่คิดแบบที่เราคิด เพียงเพราะเราไปพูดว่า JD/JS นี้ ไม่ใช่ของเรา ทำไมเราต้องทำต่อ ในเมื่อรับคนที่ตรงใจ ตรงความต้องการมาแล้ว (ปกติ ถ้าไม่มีคนมาพูดด้วย เราก็จะยุเฉยๆ ไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้านไม่ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวคนอื่น ถ้าเค้าไม่มาเล่าให้ฟัง เค้ามีปัญหาเราจะไม่เข้าไปยุ่ง จะรอดูจนกว่าเรารู้สึกว่า ไม่ไหวละ ต้องช่วย เราก็จะไปช่วยโดยที่ไม่ต้องมีคนมาบอกว่าต้องช่วยนะ คือถ้าเราอยากช่วยเราจะช่วยเอง )
เรื่องวันลา เนื่องจากเราเป็นคน ตจว. เราเป็นคนใต้ แฟนเป็นคนเหนือสุด เวลาจะกลับบ้าน เราต้องอาศัยวันหยุดยาว แล้วลาเพิ่ม อีก 2-3 วัน แต่มีมีคนเอาเราไปพูดว่าเราชอบลากลับบ้านหลายวัน ไม่รับผิดชอบต่องาน เราอยากถามว่า เราผิดเหรอ ที่บ้านเราอยู่ไกล เราผิดเหรอ ที่อยากกลับบ้านหลายๆวัน อีกอย่าง เราไม่ได้ลาคร่อม คนที่งานราชการเค้ารู้ดี เราแค่ลาต่อเนื่องจากวันหยุด หรือลาก่อนวันหยุด เพื่อที่จะกลับบ้าน ปีนึงเรากลับบ้านเรา 1 ครั้ง บ้านแฟน 1 ครั้ง แค่นี้เอง วันลาที่เหลือ อาจะลาไปทำธุระบ้างนานๆที แต่อย่างที่กล่าวไปด้านบน เราใช้วันลาไม่เคยหมด อาจจะเหลือ 2 วันบ้าง 1 วันบ้าง แล้วแต่เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในปีนั้นๆ ลาป่วย ปีละ 2-3 ครั้ง ครั้งละ 1 วัน แต่ทุกคนทำเหมือนเราทำผิดร้ายแรงจนไม่น่าให้อภัย
ตอนนี้เรารู้สึกท้อ หมดแรง ไม่อยากทำงานต่อ แต่แฟนเราบอกว่าให้เราอดทนรออีกนิด เพราะเรากับแฟนกำลังช่วยกันเก็บเงิน เพื่อที่จะย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ ตจว. ตอนนี้เราพยายามอดทน
พี่ๆคิดว่าเราควรทำตัวอย่างไร เพื่อที่จะได้ผ่านพ้นสถานการณ์นี้ไปได้บ้าง เราเป็นคนที่ชอบเก็บเอาคำพูดคนอื่นมาคิด
อยากถามพี่ๆว่า เราควรที่จะทำตัวอย่างไรกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นในที่ทำงาน
อยุ่มาวันนึง ที่แผนกรับคนเพิ่มเข้ามา 5 คน ให้เงินเดือนเยอะกว่าเราที่ทำมาหลายปี 4 คน เรารับได้ เพราะเค้ามีความสามารถ แต่อีก 1 คน ซึ่งตำแหน่งนี้ วุฒิการศึกษาเราก็ตรงกับที่เค้าต้องการ เค้าให้เราสมัครนะ แต่ในใจเค้ามีคนที่ต้องการอยู่แล้ว แล้วจะให้เราสมัครเพื่อให่เราเสียความรู้สึกทำไม ไม่ให้ ก็ไม่ต้องให้สมัคร แล้วพอรับคนนั้นเข้ามา กลับทำเรื่องจ้างกรณีพิเศษ ให้เงินเดือนคนนั้น เยอะกว่า อีก 4 คนที่รับมาพร้อมกัน ซื้งสิทธิ์พิเศษนี้ บางคนต้อง รอถึง 3 ปี 5 ปี และ 10 ปี ถึงจะมีโอกาส แต่ใช่ว่าจะมีเสมอไป ทุกคนล้วนต้องสอบเพื่อแย่งมันมา แต่สำหรับคนนี้ เค้าให้ ตั้งแต่วันแรกที่ทำเรื่องจ้าง
ซึ่งเรารู้สึกน้อยใจ เสียความรู้สึกเป็นอย่างมาก แล้วงานของคนนั้น ที่เรารับผิดชอบทำอยู่ ก่อนที่เค้าจะมา เรายังต้องทำต่อ เรารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม เงินเดือนเค้า 1 เดือน เท่ากับของ เรา 2 เดือน แต่ภาระงานของเค้า เรากลับต้องมานั่งทำ ต้องมานั่งแบกรับความกดดันต่อ เราเคยพูดในที่ประชุมว่างานนี้ เป็น JD/JS ของเค้า ทำไมเรายังต้องทำต่อ เพราะ JD/JS ของเรา ในคุณวุฒิของเรา เราก็ต้องทำ หัวหน้าให้เราเขียน งานของเค้าที่เราทำอยู่ไปให้เค้าดู เราก็เขียนนะ แต่เรื่องกลับเงียบหายไป ส่วนเราก็ต้องก้มหน้ารับกรรมต่อไป เพราะทุกคนในแผนก คิดว่าเรารังแกคนที่เข้ามาใหม่ ทุกคนมีปฏิกิริยา ต่อเราเปลี่ยนไป เราสอนงานน้องใหม่ทุกคนจับจ้อง คอยมอง ว่าเราพูดอะไรรุนแรงมั้ย ด้วยนิสัยของเรา เราเป็นคนตรงๆ พูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อม เสียงห้าว เหมือนจะแรง ถามว่าแรงมั้ย บางครั้งก็แรง แต่ถ้าสอนงานเราก็สอนปกติ สอนทุกอย่างที่เรารู้ แต่ทุกคนอาจจะไม่คิดแบบที่เราคิด เพียงเพราะเราไปพูดว่า JD/JS นี้ ไม่ใช่ของเรา ทำไมเราต้องทำต่อ ในเมื่อรับคนที่ตรงใจ ตรงความต้องการมาแล้ว (ปกติ ถ้าไม่มีคนมาพูดด้วย เราก็จะยุเฉยๆ ไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้านไม่ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวคนอื่น ถ้าเค้าไม่มาเล่าให้ฟัง เค้ามีปัญหาเราจะไม่เข้าไปยุ่ง จะรอดูจนกว่าเรารู้สึกว่า ไม่ไหวละ ต้องช่วย เราก็จะไปช่วยโดยที่ไม่ต้องมีคนมาบอกว่าต้องช่วยนะ คือถ้าเราอยากช่วยเราจะช่วยเอง )
เรื่องวันลา เนื่องจากเราเป็นคน ตจว. เราเป็นคนใต้ แฟนเป็นคนเหนือสุด เวลาจะกลับบ้าน เราต้องอาศัยวันหยุดยาว แล้วลาเพิ่ม อีก 2-3 วัน แต่มีมีคนเอาเราไปพูดว่าเราชอบลากลับบ้านหลายวัน ไม่รับผิดชอบต่องาน เราอยากถามว่า เราผิดเหรอ ที่บ้านเราอยู่ไกล เราผิดเหรอ ที่อยากกลับบ้านหลายๆวัน อีกอย่าง เราไม่ได้ลาคร่อม คนที่งานราชการเค้ารู้ดี เราแค่ลาต่อเนื่องจากวันหยุด หรือลาก่อนวันหยุด เพื่อที่จะกลับบ้าน ปีนึงเรากลับบ้านเรา 1 ครั้ง บ้านแฟน 1 ครั้ง แค่นี้เอง วันลาที่เหลือ อาจะลาไปทำธุระบ้างนานๆที แต่อย่างที่กล่าวไปด้านบน เราใช้วันลาไม่เคยหมด อาจจะเหลือ 2 วันบ้าง 1 วันบ้าง แล้วแต่เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในปีนั้นๆ ลาป่วย ปีละ 2-3 ครั้ง ครั้งละ 1 วัน แต่ทุกคนทำเหมือนเราทำผิดร้ายแรงจนไม่น่าให้อภัย
ตอนนี้เรารู้สึกท้อ หมดแรง ไม่อยากทำงานต่อ แต่แฟนเราบอกว่าให้เราอดทนรออีกนิด เพราะเรากับแฟนกำลังช่วยกันเก็บเงิน เพื่อที่จะย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ ตจว. ตอนนี้เราพยายามอดทน
พี่ๆคิดว่าเราควรทำตัวอย่างไร เพื่อที่จะได้ผ่านพ้นสถานการณ์นี้ไปได้บ้าง เราเป็นคนที่ชอบเก็บเอาคำพูดคนอื่นมาคิด