เรื่องมีอยู่ว่า…
เราคุยกับผู้ชายคนนึง รู้จักกันได้ 2 ปีกว่าๆ
จนวันนึงได้เข้าไปที่ห้องเขาแล้วพบว่า
กลิ่นบุหรี่ ติดตามชุดเครื่องนอน
เสื้อผ้า ผ้าม่าน (เขาสูบบุหรี่ในห้องเวลาเล่นเกมส์)
ตามพื้นห้องเกลื่อนไปด้วย
ถุงขนม ขวดน้ำ ถุงพลาสติก
ถุงเท้า เสื้อผ้า ที่ถอดตรงไหนแล้วกองไว้ตรงนั้น
บางทีผ้าเช็ดตัวก็กองอยู่กับผ้าเช็ดเท้า
หรือบางทีเขาก็เอาเสื้อผ้าเขา
ที่ใส่แล้วมาเช็ดเท้าแทน
ในบางครั้งระเบียงห้องเขาจะเกลื่อนไปด้วย
ถุงเท้าใส่แล้วที่ไม่เคยคิดจะซัก
และขวดเบียร์ที่มีก้นบุหรี่เต็มระเบียงห้อง
ห้องน้ำไม่เคยล้าง
จนมีคราบเหลืองติดตามสุขภัณฑ์
จานชามเวลากินเสร็จแล้วไม่ล้างในทันที
แต่เขาจะปล่อยไว้จนราขึ้น
และก็ไม่คิดที่จะทำความสะอาด
ถ้าทำอาหารหกตามพื้น ก็ปล่อยไว้จนเป็นคราบแห้ง
บางครั้งออกไปทำงาน เขาไม่คิดจะอาบน้ำ
และออกไปทำงานทั้งอย่างนั้นเลย
เราอยากทราบว่า
คนเราสามารถเปลี่ยนพฤติกรรมแบบนี้ได้ไหมคะ 🥴
บางครั้งที่เราไปหาเขา เราเห็นแล้วทนไม่ได้
ก็จะทำความสะอาดห้องให้เขาแบบคอมโบ้เซต
ปล.นานๆที เราจะไปหาเขาค่ะ
ไม่ได้เจอกันทุกอาทิตย์
คนเราสามารถใช้ชีวิตแบบนี้ได้จริงๆหรอคะ…
เราคุยกับผู้ชายคนนึง รู้จักกันได้ 2 ปีกว่าๆ
จนวันนึงได้เข้าไปที่ห้องเขาแล้วพบว่า
กลิ่นบุหรี่ ติดตามชุดเครื่องนอน
เสื้อผ้า ผ้าม่าน (เขาสูบบุหรี่ในห้องเวลาเล่นเกมส์)
ตามพื้นห้องเกลื่อนไปด้วย
ถุงขนม ขวดน้ำ ถุงพลาสติก
ถุงเท้า เสื้อผ้า ที่ถอดตรงไหนแล้วกองไว้ตรงนั้น
บางทีผ้าเช็ดตัวก็กองอยู่กับผ้าเช็ดเท้า
หรือบางทีเขาก็เอาเสื้อผ้าเขา
ที่ใส่แล้วมาเช็ดเท้าแทน
ในบางครั้งระเบียงห้องเขาจะเกลื่อนไปด้วย
ถุงเท้าใส่แล้วที่ไม่เคยคิดจะซัก
และขวดเบียร์ที่มีก้นบุหรี่เต็มระเบียงห้อง
ห้องน้ำไม่เคยล้าง
จนมีคราบเหลืองติดตามสุขภัณฑ์
จานชามเวลากินเสร็จแล้วไม่ล้างในทันที
แต่เขาจะปล่อยไว้จนราขึ้น
และก็ไม่คิดที่จะทำความสะอาด
ถ้าทำอาหารหกตามพื้น ก็ปล่อยไว้จนเป็นคราบแห้ง
บางครั้งออกไปทำงาน เขาไม่คิดจะอาบน้ำ
และออกไปทำงานทั้งอย่างนั้นเลย
เราอยากทราบว่า
คนเราสามารถเปลี่ยนพฤติกรรมแบบนี้ได้ไหมคะ 🥴
บางครั้งที่เราไปหาเขา เราเห็นแล้วทนไม่ได้
ก็จะทำความสะอาดห้องให้เขาแบบคอมโบ้เซต
ปล.นานๆที เราจะไปหาเขาค่ะ
ไม่ได้เจอกันทุกอาทิตย์