สวัสดีวันนี้ไม่ได้จะถามคำถามค่ะพอดีมาระบายนิดหน่อยสามารถออกความคิดเห็นได้นะ❤️
ฉันอย่ากให้พ่อกับเเม่เข้าใจฉันบ้างตอนเด็นฉันไม่เคยได้รักความรักจากพวกเขาเลยตอนโตฉันก็อย่ากให้พ่อกับเเม่รักฉันบ้างถึงแม้ฉันจะไม่เคยขอมันเพราะว่าฉันกลัวที่จะพูดออกไปเเล้วมันจะไม่ใช่ความรักพ่อกับเเม่มักทะเลาะกันเสียงดังบ้างครั่งคณุพ่อก็พังสิ่งของในบ้านจนเละไปหมดบ้างครั่งพ่อก็ไดเลือดกับมาถามว่าฉันกลัวพ่อไมฉันกลัวค่ะถึงฉันจะกลัวเเต่ฉันชินเเล้วที่เห็นมันพ่อกับเเม่ฉันเขาทะเลาะกันตั้งแต่ตอนฉันขึ้นป.4ฉันก็เริ่มที่จะชินกับเสียงที่พวกเขาทะเลาะกัน
ถามว่าตอนที่พ่อกับเเม่ทะเลพากันอยู่ฉันทำอะไรอยู่
ฉันร้องไห้อยู่ค่ะเวลา
ครอบครัวฉันไม่ได้สมบูรณ์เเบบฉันมักฝันว่าวันหนึ่งฉันจะมีครอบครัวที่อบอุ่นฉันมักอิจฉาครอบครัวอื่นว่าครอบครัวนั่นดูรักลูกมากเเต่ฉันไม่โลภมากค่ะที่จะข้ออะไรที่เป็นไปไม่ได้
ขอจบเพียงเท่านี้ค่ะควสมเป็นจริงควรต่อได้อีกเยอะเลยเเต่ฉัน...
ความเป็นจริงเรื่องราวของฉันมีเยอะมากค่ะทั่งเรื่องรักลูกไ่ม่เท่ากันเเลัเเม่ช่วยมีเหตุผลหน่อยมีอีกเยอะค่ะ
หากพิมพ์ผิดต้องขออภัยด้วยค่ะ😄
ฉันควรทำไงดี